Sturgill Simpson - A Sailor's Guide To Earth

Traditiegetrouw blog ik na mijn jaarlijstje over platen die het net niet gehaald hebben of die ik toch nog gemist heb. 'A Sailor's Guide To Earth' van Sturgill Simpson is daar een mooi voorbeeld van. Wel eens van gehoord, maar op de een of andere manier nooit toegekomen aan het beluisteren.
Ten onrechte blijkt, want het is een bijzondere plaat. Niet voor niets eindigde dit album in veel andere jaarlijstjes bovenaan.

Eck's Jaarlijstje 2016

Het is weer een mooie ijst geworden, al zeg ik het zelf.... Ergens dit jaar bekroop mij het gevoel dat de oogst wat mager was, maar dat werd richting eind 2016 wel goed gemaakt.
Wat overblijft? De 12 platen die me bij gaan blijven en waar ik nu al een tijdje van geniet.
Niet eens met de keuze? Dat mag natuurlijk, zoals ieder jaar. Ik hoor graag welke parels er volgens jullie nog moeten worden toegevoegd. Titels nomineren voor verwijdering is uiteraard uit den boze. Veel luisterplezier, onder het motto: liever een treurbeuk dan een kerstboom!!

Robert Ellis

Hij was voor mij het absolute hoogtepunt op Take Root vorige maand in Groningen: Robert Ellis. Ik had zijn naam al vaker langs zien komen, andere americana-liefhebbers hadden het er over, maar op de een of andere manier was ik nog niet aan bewust luisteren toegekomen. Maar hij stond wel op mijn keuzelijstje op basis van het blokkenschema voor die dag in het Noorden. Ellis kwam met zijn band voor een bliksembezoekje over, speciaal voor Take Root. En eigenlijk vanaf de soundcheck had 'ie mij al te pakken...

Henrik Freischlader Trio - Openness

Volgende maand in Metropool: Henrik Freischlader Trio! Op 20 oktober heb je de mogelijkheid om weer eens lekker de blues te beleven... Een tijdje geleden verscheen 'Openness', het album van Freischlader; nu in een nieuwe trio-bezetting. En dat album belooft veel goeds!
Verschillende stijlen blues komen voorbij, allemaal even pakkend, stampend, rokend.. Heerlijk!

Jens Henrik Jensen - De Hondenmoorden

Het roept bij mij altijd wat twijfel op als er op de voorkant van een boek staat "De nieuwe thrillersensatie". Helemaal als een Deense schrijver steevast de nieuwe Jussi Adler Olsen wordt genoemd. Maar goed, het hield me niet tegen om 'De Hondenmoorden' van Jens Henrik Jensen te gaan lezen. En of je het nou eens bent met de aanbeveling of niet: voor de liefhebbers van de misdaadliteratuur uit het hoge noorden is dit wel weer smullen...

Levi Parham - These American Blues

Yes! Dit is er weer eentje... 'These American Blues' van Levi Parham maakt grote kans om aan het eind van het jaar nóg een keer genoemd te worden op dit blog. Maar ik kan niet wachten tot december met het delen van mijn enthousiasme voor deze plaat.
Ik weet niet eens meer precies waar ik er voor het eerst op gewezen werd, maar heb 'm direct besteld bij onze lokale beste platenbaas van Nederland, met de opmerking "Hier ga je er veel van verkopen!"
En ook dat lijkt een juiste voorspelling...

Talk Talk - The Colour Of Spring

Vandaag grijp ik maar eens een keertje terug. Midden jaren tachtig, ik zat op de HAVO, en mijn muzieksmaak begon zich te ontwikkelen. Niet meer standaard de dingen die mijn oudere zussen mooi vonden, maar meer wat ik van vrienden en klasgenoten te horen kreeg. En wat op de radio gedraaid werd natuurlijk.

En zo kwam ook de groep Talk Talk voorbij. 'The Colour of Spring' was zo'n album dat bij het verschijnen al een klassieker leek te zijn. Of in ieder geval te worden. Er gebeurde iets op die plaat...

In memoriam: Guy Clark

Deze week overleed Guy Clark. Het is een triest jaar voor de muziek.
Clark was al langere tijd ziek, de wereld werd niet zo opgeschud als bij Prince en Bowie.

Maar toch.
Een beetje meer aandacht had deze troubadour toch wel verdiend.

Waar komt hagelslag vandaan?

Soms loop je opeens zo'n boekje tegen het lijf dat je intrigeert. 'Waar komt hagelslag vandaan?' is zo'n boekje. De vraag uit de titel en nog 99 andere vragen over woorden komen langs in deze publicatie, die Het Instituut voor Nederlandse Lexicologie (INL) en Onze Taal samen uitgaven. Want hoe zit het dan met 'ijsbergsla'? En welke bakken hebben eigenlijk met bakkebaarden te maken?
Al met al een logische opvolger van het boekje 'Waar komt pindakaas vandaan?';-)

Kristoffer Bolander - I Forgive Nothing

Nu we ons door de vorige blogpost toch in Scandinavië bevinden kom ik gelijk maar met muziek uit het hoge noorden. De plaat 'I Forgive Nothing' van Kristoffer Bolander is een mooi voorbeeld van de zogenoemde 'Scandicana'. Rootsmuziek uit Zweden in dit geval.
En er is toch iets aparts met 'Scandicana'... Of het komt door mijn frequente bezoek aan het noorden weet ik niet, maar ik zie bij het beluisteren vaak gelijk de eindeloze bossen voor me, de verborgen meertjes en de schemer van middernacht in de zomer. Soms desolaat, maar wellicht juist daardoor zo pakkend.

Bonnie Raitt - Dig In Deep

Het heeft even geduurd, maar deze zomer komt Bonnie Raitt weer eens naar Nederland. Naar Grolloo, of all places...: dat staat toch maar mooi tussen al die wereldsteden.

Tijdens het eerste 'Holland International Blues Festival' dat het eerste weekend van juni wordt gehouden, zal Bonnie Raitt met haar band ongetwijfeld veel laten horen van haar onlangs verschenen album 'Dig In Deep'.
Liefhebbers worden vast niet teleurgesteld...

David Ramirez - Fables

Eén van de suggesties die werd aangeleverd voor mijn jaarlijstje van 2015 was de fantastische plaat 'Fables' van David Ramirez. Het enige dat een hoge notering in de weg stond was de Nederlandse releasedatum die in 2016 viel. Ik zal niet gelijk roepen dat ik al met mijn nieuwe lijstje bezig ben, maar toch..

De muziek schalt nu door de luidsprekers en het is puur genieten. Erg mooie stem, ingetogen productie en liedjes vol melancholie en doorleefdheid.

No Blues - Oh Yeah Habibi

Het 10 jarig jubileum van de band 'NO Blues' werd gevierd met het uitbrengen van net zesde album: 'Oh Yeah Habibi'. En nog steeds is de muziek verrassend en verfrissend en voelt het als iets nieuws.

De groep maakt 'Arabicana', een fraaie samenvoeging van Americana en Arabische muziek. Het ligt voor de hand om het over wereldmuziek te hebben, maar deze formatie herdefinieert dat begrip wel!

Mats Olsson - Op Straffe Des Doods

Een Scandinavische thriller met zo'n cover: dat móet wel een boek voor mij zijn. Reden om op dit blog iets te doen wat niet gebruikelijk is... Namelijk een boek bespreken dat ik nog niet gelezen heb. Ik neem jullie dus graag mee in mijn nieuwsgierigheid naar 'Op Straffe Des Doods' van Mats Olsson (en vertel in een later stadium natuurlijk graag of het verhaal zelf mijn hooggespannen verwachtingen heeft waargemaakt).
Maar laat ik er duidelijk over zijn: knappe uitgever die dit qua visuele aantrekkelijkheid kan overtreffen!
Maar daarover zijn de meningen nogal verdeeld geloof ik...

Eck's Jaarlijstje 2015: women

Na het publiceren van mijn jaarlijstje kreeg ik van een paar mensen en collega's de opmerking dat de vrouwen wel erg ondervertegenwoordigd waren... Een venijnig "dan moeten ze maar betere platen maken" lag op de loer, maar daartoe wens ik mij uiteraard niet te verlagen. En dus ben ik maar eens gaan denken: heb ik ze dan gemist? Of vielen ze toch echt buiten de top 10? Hoe dan ook begon het gevoel mij te bekruipen dat ik nog iets recht te zetten had. Dus bij deze een bonus-lijstje: de mooiste in het afgelopen jaar verschenen platen van zangeressen!

Eck's Jaarlijstje 2015

Ik kan er niks aan doen: het is toch een beetje mijn blog-hoogtepunt van het jaar... Alweer voor de zevende keer presenteer ik mijn persoonlijke voorkeuren op muziekgebied. Voor de goede orde herhaal ik het maar weer even: volkomen subjectief en arbitrair, niet gehinderd door enige kennis, ook niet door commercie. Aanvullen mag; verzoeken tot verwijdering van titels worden uiteraard genegeerd. Dit keer geen lange recensies, maar een korte persoonlijke toelichting. En een compacte spotify playlist met de (in mijn ogen) mooiste nummers van de platen, die je direct onderaan deze post kunt luisteren.  Iedereen er klaar voor? Hier komt 'ie...

Jaarlijstjes: de proloog

Binnenkort komt 'ie er weer aan hoor, mijn jaarlijstje. Dit jaar echter met een nieuw element (als 't aan mij ligt tenminste): ik wil er namelijk graag een lijstje door lezers/luisteraars van dit blog aan toevoegen. Vandaar dus mijn oproep!
Welk album moet volgens jou absoluut op het jaarlijstje 2015?
Daarbij mag je gewoon dezelfde criteria gebruiken als ik. Hij moet dit jaar zijn uitgekomen en jij moet 'm mooi vinden... ;-) Laat dus weten welke plaat (of platen) er volgens jou in thuis horen en vertel kort waarom. Bijdragen mag je vóór vrijdag 18 december mailen naar info@sadsongs.nl. Alvast bedankt en stay tuned!

JW Roy - Dry Goods & Groceries

Woensdagavond was ik bij de try-out van de theatertour van JW Roy: Dry Goods & Groceries. Een fijne avond in het mooie kleine theater De Bouwkunde in Deventer. Eind vorige maand verscheen het nieuwe album en boek van JW Roy, waarmee hij weer terugkeerde naar de americana en het zingen in het Engels. Het is een hommage aan diverse bronnen van inspiratie geworden, verhalen over muziek, het leven en de liefde, een verslag van en met bezieling. En er zijn maar weinig mensen die een slagerij in Brabant en een truckstop in Texas moeiteloos aan elkaar weten te verbinden...

Leon de Winter - Kaplan

Ik heb een nieuwe hobby: herlezen. En één van de eerste boeken die na lange tijd weer op mijn nachtkastje belandde was 'Kaplan' van Leon de Winter.
Het grappige van herlezen is wat mij betreft de herkenning van sommige kleine feitjes uit een boek, merkend dat je daarbij nog steeds dezelfde beelden in je hoofd hebt.
Als iemand me vooraf zou hebben gevraagd wat ik nog wist van het verhaal en van het boek, dan zou ik waarschijnlijk antwoorden dat ik nog wist dat de hoofdpersoon ergens in Italië voor een fortuin aan overhemden, pakken en schoenen kocht. Niet dat het daar om draaide natuurlijk, maar kennelijk maakte dat indruk in 1989; het jaar waarin ik het boek kocht en voor de eerste keer las ;-)

Rod Picott - Fortune

Mensen vragen mij wel eens of ik zelf niet neerslachtig wordt van al die zielige muziek die ik zo mooi vind. En daar kan ik met een gerust hart ontkennend op antwoorden.
Het overkomt me eerder bij panisch optimistische liedjes dat het huilen mij nader staat dan het lachen. En dus word ik juist blij van een nieuwe release van Rod Picott: Fortune.

Een plaat voor de liefhebbers van echte treurbeuken...