Posts tonen met het label americana. Alle posts tonen
Posts tonen met het label americana. Alle posts tonen
vrijdag 20 november 2015
JW Roy - Dry Goods & Groceries
Woensdagavond was ik bij de try-out van de theatertour van JW Roy: Dry Goods & Groceries. Een fijne avond in het mooie kleine theater De Bouwkunde in Deventer. Eind vorige maand verscheen het nieuwe album en boek van JW Roy, waarmee hij weer terugkeerde naar de americana en het zingen in het Engels. Het is een hommage aan diverse bronnen van inspiratie geworden, verhalen over muziek, het leven en de liefde, een verslag van en met bezieling. En er zijn maar weinig mensen die een slagerij in Brabant en een truckstop in Texas moeiteloos aan elkaar weten te verbinden...
vrijdag 9 oktober 2015
Rod Picott - Fortune
Mensen vragen mij wel eens of ik zelf niet neerslachtig wordt van al die zielige muziek die ik zo mooi vind. En daar kan ik met een gerust hart ontkennend op antwoorden.
Het overkomt me eerder bij panisch optimistische liedjes dat het huilen mij nader staat dan het lachen. En dus word ik juist blij van een nieuwe release van Rod Picott: Fortune.
Een plaat voor de liefhebbers van echte treurbeuken...
Het overkomt me eerder bij panisch optimistische liedjes dat het huilen mij nader staat dan het lachen. En dus word ik juist blij van een nieuwe release van Rod Picott: Fortune.
Een plaat voor de liefhebbers van echte treurbeuken...
vrijdag 25 september 2015
The Bros. Landreth - Let It Lie
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
bros landreth,
canada,
Erwin,
let it lie,
luisteren
vrijdag 3 juli 2015
Eilen Jewell - Sundown over Ghost Town
Een zomerse plaat die past bij het weer van de afgelopen dagen: Sundown over Ghost Town heet het nieuwe album van Eilen Jewell. Een plaat vol met muziek die je een tijdje terug in de tijd voert. Beetje rockabilly, beetje rock & roll, beetje soul... En met een stem die ook doet denken aan zwart-wit filmpjes en rokerige kleine zaaltjes.
Maar ook met het gitaargeluid van Jerry Miller, waar ik dan weer erg blij van word. Laat het maar even dit weer blijven, deze muziek met het volume lekker hoog, biertje of glaasje rosë en dan in de hangmat. Zoiets.
Maar ook met het gitaargeluid van Jerry Miller, waar ik dan weer erg blij van word. Laat het maar even dit weer blijven, deze muziek met het volume lekker hoog, biertje of glaasje rosë en dan in de hangmat. Zoiets.
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
blues,
eilen jewell,
Erwin,
luisteren,
rockabilly
vrijdag 19 juni 2015
Jimmy Lafave - The Night Tribe
Hij is al even uit, maar mag op dit blog niet onopgemerkt blijven: The Night Tribe van Jimmy Lafave is een fijne rootsplaat.
Johan Derksen is wel zo'n beetje z'n bekendste Nederlandse fan, maar er zijn er meer (waaronder ondergetekende).
Veel mensen aan wie ik Lafave laat horen vinden het wel 'veel van hetzelfde'. En eigenlijk is dat wel een beetje waar. Maar als je die muziek mooi vindt, krijg je dan gewoon niet heel veel moois erbij?
Johan Derksen is wel zo'n beetje z'n bekendste Nederlandse fan, maar er zijn er meer (waaronder ondergetekende).
Veel mensen aan wie ik Lafave laat horen vinden het wel 'veel van hetzelfde'. En eigenlijk is dat wel een beetje waar. Maar als je die muziek mooi vindt, krijg je dan gewoon niet heel veel moois erbij?
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
Erwin,
folk,
jimmy lafave,
luisteren,
Metropool,
the night tribe
vrijdag 5 juni 2015
Wink Burcham - Cowboy Heroes and Old Folk Songs
Topklasse rootsplaat! Jaarlijstjesmateriaal dus, deze cd van Wink Burcham. Liefhebbers van folkblues komen met 'Cowboy Heroes and Old Folk Songs' aan hun trekken. Fijne stem, super gitaarspel, waaruit een soort eerbied spreekt voor traditie en vakmanschap.
Extra fijn is natuurlijk dat Wink Burcham deze dagen in Nederland toert. Vanavond te zien en horen in Zwolle, in het weekend op het Naked Song Festival, en nog beter: zaterdag 13 juni een in-store optreden bij PopEye hier in Hengelo. Het zal opgevallen zijn dat daar in korte tijd grote aantallen van deze cd over de toonbank zijn gegaan...
Extra fijn is natuurlijk dat Wink Burcham deze dagen in Nederland toert. Vanavond te zien en horen in Zwolle, in het weekend op het Naked Song Festival, en nog beter: zaterdag 13 juni een in-store optreden bij PopEye hier in Hengelo. Het zal opgevallen zijn dat daar in korte tijd grote aantallen van deze cd over de toonbank zijn gegaan...
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
blues,
Erwin,
folk,
johan dollekamp,
luisteren,
popeye,
wink burcham
vrijdag 8 mei 2015
Dayna Kurtz - Rise and Fall
Wat een heerlijke sfeer zet Dayna Kurtz neer op haar laatste album 'Rise and Fall'. Ik schreef al eens over haar toen we dit blog nog maar net begonnen waren, en nog steeds krijgt ze het voor elkaar om me een heerlijk kippenvel te bezorgen...
Na een paar mooie platen met klassiekers uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis ligt er nu weer een cd met eigen werk. En daar worden we blij van. Die stem, die stem.. Zo mooi, zo meeslepend.
Na een paar mooie platen met klassiekers uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis ligt er nu weer een cd met eigen werk. En daar worden we blij van. Die stem, die stem.. Zo mooi, zo meeslepend.
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
dayna kurtz,
Erwin,
jazz,
live,
rise and fall
vrijdag 30 januari 2015
Sons Of Bill in Hengelo
Binnenkort staat er weer een mooi concert op de agenda: Sons Of Bill komt naar Metropool!
En daar zijn we blij mee...
Onlangs verscheen 'Love And Logic', een mooi album van deze formatie. En binnenkort dus de mogelijkheid om te horen hoe de sfeer op deze cd live gebracht wordt.
Lees wat het gerenommeerde American Songwriter schrijft over de zonen van Bill...
En daar zijn we blij mee...
Onlangs verscheen 'Love And Logic', een mooi album van deze formatie. En binnenkort dus de mogelijkheid om te horen hoe de sfeer op deze cd live gebracht wordt.
Lees wat het gerenommeerde American Songwriter schrijft over de zonen van Bill...
donderdag 11 december 2014
Eck's Jaarlijstje 2014
It's the most wonderful time of the year... Tijd voor mijn jaarlijstje! En jullie kennen mijn motto: liever een treurbeuk dan een kerstboom. Dus hieronder weer mijn persoonlijke selectie van de mooiste platen van het afgelopen jaar.
Er is wel één kleine verandering ten opzichte van voorgaande jaren. De albums die (nog?) niet via de bibliotheek te leen zijn, staan op een gedeelde plaats... Een lijstje dat recht doet aan de artiesten in kwestie dus. En stiekem dus een top 12...
Er is wel één kleine verandering ten opzichte van voorgaande jaren. De albums die (nog?) niet via de bibliotheek te leen zijn, staan op een gedeelde plaats... Een lijstje dat recht doet aan de artiesten in kwestie dus. En stiekem dus een top 12...
vrijdag 7 november 2014
Lucinda Williams - Down Where The Spirit Meets The Bone
Je kan het wel waarderen of je vind 't niks: het stemgeluid van Lucinda Williams is in ieder geval specifiek te noemen Op haar onlangs verschenen album 'Down Where The Spirit Meets The Bone' is dat niet anders.
Rasperig, met veel gekraak en een rafelig randje. Ze is de 60 inmiddels gepasseerd, maar dat heeft bepaald geen negatieve gevolgen voor de muziekproductie: het is zelfs een dubbelaar geworden. Twee cd's dus, vol met 'straight americana' zonder poespas.
Rasperig, met veel gekraak en een rafelig randje. Ze is de 60 inmiddels gepasseerd, maar dat heeft bepaald geen negatieve gevolgen voor de muziekproductie: het is zelfs een dubbelaar geworden. Twee cd's dus, vol met 'straight americana' zonder poespas.
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
blues,
Erwin,
lucinda williams,
luisteren
woensdag 15 oktober 2014
Jon Allen - Deep River
Verdorie, wat een mooie plaat... En die was toch bijna aan mijn aandacht ontsnapt: Deep River van Jon Allen. Het maken van mijn jaarlijstje zal wel weer een lastige klus worden: keuzes, keuzes...
Grote kans dat deze er in ieder geval in voorkomt. Heerlijke stem, erg mooie pure productie en ook nog eens een gevarieerd album. De luistertip voor de komende dagen (weken?) dus!
Grote kans dat deze er in ieder geval in voorkomt. Heerlijke stem, erg mooie pure productie en ook nog eens een gevarieerd album. De luistertip voor de komende dagen (weken?) dus!
vrijdag 18 april 2014
Met korting naar het Heartland Festival op 2 mei!
vrijdag 27 december 2013
Holly Williams - The Highway
Zo! Nu mijn jaarlijstje alweer een paar weken online staat is het tijd voor die platen die aan mijn aandacht ontsnapt zijn. Er zijn gelukkig altijd meer mensen die een mooi lijstje maken aan het eind van het jaar, en daar maak ik graag gebruik van.
Zo was het album 'The Highway' van Holly Williams echt aan mij voorbij gegaan, maar kwam ik 'm gelukkig tegen op een ander lijstje. En bij het beluisteren werd al snel duidelijk dat ik hier alsnog wel even wat aandacht aan wil schenken: wat een heerlijke cd!
Zo was het album 'The Highway' van Holly Williams echt aan mij voorbij gegaan, maar kwam ik 'm gelukkig tegen op een ander lijstje. En bij het beluisteren werd al snel duidelijk dat ik hier alsnog wel even wat aandacht aan wil schenken: wat een heerlijke cd!
Gepost door
Erwin
Tags
altcountry,
americana,
Erwin,
jaarlijstje,
luisteren
vrijdag 13 december 2013
Eck's Jaarlijstje 2013
donderdag 29 augustus 2013
Jason Isbell in Hengelo!
De mooiste plaat van dit jaar. Nu al. Misschien niet zo spannend meer voor mijn jaarlijstje, maar nu inmiddels ook bekend is dat Jason Isbell een concert komt geven in Hengelo kan ik onmogelijk wachten met het delen van mijn enthousiasme.
'Southeastern' moet officieel nog uitkomen in Nederland, maar was natuurlijk al lang en breed te krijgen voor de liefhebbers (ook in de bieb!).
En wat een heerlijk begin van een fantastisch album: rauw, oorspronkelijk, kippenvel, noem maar op...
Reserveer in onze catalogus
'Southeastern' moet officieel nog uitkomen in Nederland, maar was natuurlijk al lang en breed te krijgen voor de liefhebbers (ook in de bieb!).
En wat een heerlijk begin van een fantastisch album: rauw, oorspronkelijk, kippenvel, noem maar op...
"In zijn thuisland de VS is Jason Isbell al een behoorlijk grote naam. Toch zal die alleen nog maar groter worden, ook bij ons. En terecht, hij is namelijk één van de beste songwriters van dit moment. Daarnaast is Isbell ook nog eens een klasse muzikant. Dat bewees hij niet alleen als lid van de Drive-By Truckers, maar ook op zijn vorige album Here We Rest (met band 400 Unit). Dat was een mooie schijf, zijn nieuwste soloalbum Southeastern is nog vele malen beter. Nog maar 34 jaren jong maakt de man uit Greenhill (Alabama, in de buurt van het legendarische plaatsje Muscle Shoals) op Southeastern een adembenemend mooie mix van country, rock en folk. Zonder 400 Unit, wat betekent dat een groot deel akoestisch is. En belangrijker, het album is bijzonder persoonlijk. Dat hoor je meteen al, op opener Cover Me Up. Deze gevoelige ballad (let ook op het mooie gitaargeluid) kent vocale uithalen van Isbell die door merg en been gaan. Duidelijk wordt dat hij ervaring heeft met zowel verslaving als afkicken. Op dit nummer maakt hij zijn grootsheid als tekstschrijver ook meteen duidelijk:“So girl leave your boots by the bed, we ain’t leaving this room
‘Til someone needs medical help or the magnolias bloom
Vrijdag 29 november komt Isbell naar Metropool, onder de noemer 'PopEye Presents': een absolute must voor de roots-liefhebbers! De absolute nummer 1 van komend jaarlijstje moet je natuurlijk live gezien hebben. Om een idee te krijgen: hier is een concert te beluisteren van kort geleden! De verrassing voor mijn persoonlijke ranglijstje is er misschien af, maar mensen: dit moet je horen...It’s cold in this house and I ain’t going out to chop woodSo cover me up and know you’re enough to use me for good”Een andere briljante tekst hoor je op Elephant, een nummer over een stel, waarvan de vrouw kanker heeft. Van deze track is hieronder een live-versie te zien/horen. Een nummer met een heftige tekst, maar oh zo raak en oh zo mooi:“There’s one thing that’s real clear to meNo one dies with dignityWe just try to ignore the elephant somehow”Isbell lijkt zijn eigen leven weer op de rails te hebben, hij lijkt weer hoop te hebben. Dat hoor je op nummers als New South Wales en Relatively Easy. Toch gaat hij op dit album nog een keer diep, confronteert hij de luisteraar met zware kost. Alsof hij definitief afscheid wil nemen van ‘dat’ leven. Dit jaar trouwde hij met muzikante Amanda Shires. Op Southeastern is zij ook te horen, op het nummer Traveling Alone zingt ze mee en speelt ze viool. Een nummer eerder, op Stockholm, krijgt hij ook al vocale hulp van een dame. Dan is het van Kim Richey. Zo mooi als de stem van Isbell solo is, zo mooi blijkt die ook te passen bij een goede vrouwenstem. Het album kent niet alleen melancholie en ballads. Flying Over The Water is bijvoorbeeld een lekkere rocktrack, met een gitaarsolo waar fans van Neil Young en Crazy Horse van zullen smullen. Blijf ademen! Southeastern kent nog een heerlijke rocker, het rechttoe-rechtaan nummer Super 8. Rock and Roll zoals het bedoeld is:“Don’t want to die in a Super 8 MotelJust because somebody’s evening didn’t go so well”Isbell schrijft niet alleen mooie nummers, hij schrijft ook leuke en interessant tweets. Hij is een fanatieke twitteraar, volg hem dus ook vooral op Twitter. Maar belangrijker, luister naar zijn muziek. Luister naar Southeastern. Een tijdloos mooi album, dat hoe dan ook hoort bij het beste wat Americana in 2013 te bieden heeft. En hoewel Isbell – als gezegd – zeker nog verder gaat groeien (hij wordt een héle grote!), dit album verdient echt al 5 sterren. Pijnlijk mooi!" (writteninmusic)
Reserveer in onze catalogus
donderdag 15 augustus 2013
Hollis Brown in Hengelo
Op woensdag 11 september in Metropool: Hollis Brown. Wie? Hollis Brown.
Een puike band uit New York, die authentiek klinkende rootsmuziek maakt en die je in no time 'te pakken heeft'. Dit viertal lijkt uit een ander decennium weggelopen te zijn, zonder dat het uitgekauwd klinkt of direct doet denken aan iets dat je al kent.
Bandnaam
Hollis Brown was een boer uit South Dakota die uit armoede en wanhoop zijn gezin vermoordde en daarop de hand aan zichzelf sloeg. Bob Dylan schreef er een song over, "The Ballad Of Hollis Brown", waarnaar deze New Yorkse groep zich vernoemde. Luister als voorpret in ieder geval naar hun album 'Ride On The Train'. Dat gaat een fijne avond worden in onze lokale poptempel!
Reserveer in onze catalogus
Een puike band uit New York, die authentiek klinkende rootsmuziek maakt en die je in no time 'te pakken heeft'. Dit viertal lijkt uit een ander decennium weggelopen te zijn, zonder dat het uitgekauwd klinkt of direct doet denken aan iets dat je al kent.
Bandnaam
Hollis Brown was een boer uit South Dakota die uit armoede en wanhoop zijn gezin vermoordde en daarop de hand aan zichzelf sloeg. Bob Dylan schreef er een song over, "The Ballad Of Hollis Brown", waarnaar deze New Yorkse groep zich vernoemde. Luister als voorpret in ieder geval naar hun album 'Ride On The Train'. Dat gaat een fijne avond worden in onze lokale poptempel!
Als wij nou met z'n allen dat grote publiek worden, dan komt het vast allemaal goed..."Hollis Brown is de bandnaam van een viertal uit New York dat muzikaal haar oorspronkelijkheid eerder uit het zuiden van The Black Crowes lijkt te halen dan uit het arty farty grootstedelijke van New York. Toch komen de vier uit de Big Apple en maken ze veel tongen los met hun heel makkelijk gespeelde, sterk gezongen, oorspronkelijke liedjes. “Oorspronkelijk” betekent hier dan wel “uit bekend hout gesneden”. Mike Montali is zanger bij Hollis Brown; zo’n frisse surfdude, die dit er even bij lijkt te doen. Zo gemakkelijk klinkt het allemaal. Met de liedjes is niets mis: de gitaarsolo’s doen af en toe sterk denken aan Buddy Holly en The Beatles, de directheid van de songs komt hier en daar angstaanjagend dicht bij de beter Black Crowes-songs. Maar ook de vroege Tom Petty en John Mellencamp zijn nooit ver weg. En voor degenen die het wat dieper zoeken: er liggen ook wat songs op de plaat die de aansluiting vormen richting Wilco en Lowell George’s Little Feat. Wat is het onderscheidende van Hollis Brown? Misschien zijn ze de juiste band op het juiste moment. In veel verhalen lees ik dat singer/songwriters het al weer geruime tijd goed doen, dat wave (lees “indie”) fraaie nieuwe voorbeelden oplevert en misschien moeten we nu dan ook maar eens een plekje creëren voor een stel vertolkers van het oorspronkelijk genre der rock-’n-roll. En dan kom je met Hollis Brown volledig aan je trekken. Alles waar de Amerikaanse rock mee beroemd werd lijkt ook in de muziek van Hollis Brown te schuilen. Het klopt van begin tot eind op Ride on the Train. Het zou mij niets verbazen als Hollis Brown in no time groot is in eigen land. En dat het aan onze neus voorbij gaat omdat het zo Amerikaans is. Ik zou dat jammer vinden. En onterecht, want de groep verdient een groot publiek." (2metersessies)
Reserveer in onze catalogus
zaterdag 27 juli 2013
Slaid Cleaves - Still Fighting The War
Het mag dan zomer zijn; een deel van mij is zo af en toe al bezig met het jaarlijstje dat vlak voor kerst gaat verschijnen op dit blog.
Dat komt omdat er de afgelopen tijd opeens een paar prachtige albums uitkwamen die om een plekje in mijn lijstje moeten gaan strijden.
En aangezien ik ze niet allemaal opspaar voor dat ene moment...
'Still Fighting The War' is de onlangs uitgekomen plaat van Slaid Cleaves.
En daar word ik dus blij van!
Reserveer in onze catalogus
Dat komt omdat er de afgelopen tijd opeens een paar prachtige albums uitkwamen die om een plekje in mijn lijstje moeten gaan strijden.
En aangezien ik ze niet allemaal opspaar voor dat ene moment...
'Still Fighting The War' is de onlangs uitgekomen plaat van Slaid Cleaves.
En daar word ik dus blij van!
"De in Austin (Texas) woonachtige Slaid Cleaves maakt al vanaf 1990 albums, 2 jaar na zijn debuut (The Promise) brak hij door bij een groter publiek, toen hij tijdens het Kerrville Folk Festival in Texas de New Folk Award won. Toch heeft Cleaves nog bij lang niet alle liefhebbers van Americana de bekendheid die hij zou mogen (of moeten?) hebben. Een sprekend voorbeeld is zijn optreden op 14 september van dit jaar, in het Noord-Hollandse Westwoud. Niets ten nadele van De Schalm (sterker, complimenten voor hun goede werk), maar je zou verwachten dat een man van zijn statuur die dag toch in Groningen te zien en horen zou zijn, bij het TakeRoot Festival.
Het is kortom een heerlijke plaat, voor wie van het genre houdt (dat dien ik er wel even bij te zeggen). Binnenkort meer van dit soort releases, want het belooft een mooi jaar te worden.Terug naar Still Fighting The War. Dit nieuwe album telt 13 nummers die passen onder de noemer Americana. Country en folk zijn – zoals we kennen van Cleaves – de belangrijkste elementen. De titeltrack, hieronder te beluisteren, is een mooi nummer over veteranen voor wie de oorlog bij thuiskomst nog lang niet is afgelopen. (...)Hoe serieus de opener ook is, het album kent ook genoeg vrolijkheid. Dat geldt bijvoorbeeld voor de countrytrack Texas Love Song, een nummer waarin Cleaves zelfs even jodelt (iets wat hij trouwens nog langer doet op God’s Own Yodeler). Niet alleen die jodel geeft een duidelijk countrygevoel, dat doen ook de slide op de Dobro en even later (op God’s Own Yodeler) instrumenten als de pedal steel en de viool. De tekst zorgt voor de grootste knipoog:“You got Ballaire class and Dallas styleAustin soul and Luckenbach smileFor you I’d trade my truck in for a LexusYou smell as sweet as the piney woodsI’d marry you if I thought I couldI love you even more than I love Texas”Wat verder opvalt is hoe goed en zuiver de stem van de inmiddels 49 jarige Cleaves nog altijd is. Een stem die perfect past bij die van Eliza Gilkyson, zoals blijkt op In The Rain. Een prachtige ballad, met een erg mooie gitaarsolo! Cleaves krijgt op Still Fighting The War de hulp van meer bekende namen, zoals van Jimmy Lafave op de openingstrack." (writteninmusic)
Reserveer in onze catalogus
vrijdag 31 mei 2013
Allison Moorer - Mockingbird
We duiken nog even in de muziek, voordat vanaf morgen de spannende maand juni van start gaat. En deze keer weer een wat ouder album: 'Mockingbird' van Allison Moorer.
Ik stuitte bij toeval op een nummer van deze plaat en ben de rest gaan luisteren. En dat beviel!
Ik zag Allison Moorer een tijd geleden samen met haar ega Steve Earle in Metropool in Hengelo (Steve Earle en consorten waren afgelopen week nog in Paradiso en komen op 5 juni nog naar de Oosterpoort in Groningen). Ook toen zaten er al prachtige nummers in het repertoire. Op deze cd staat een aantal covers en een paar zelfgeschreven nummers, maar vooral de covers maken indruk. Een mooie versie van 'Revelator' (Gillian Welch) en van 'Both Sides Now' (Joni Mitchell), en vooral het prachtige 'Orphan Train' (Julie Miller) maken dit tot een bijzonder folk-pop plaat.
Reserveer in onze catalogus
Ik stuitte bij toeval op een nummer van deze plaat en ben de rest gaan luisteren. En dat beviel!
Ik zag Allison Moorer een tijd geleden samen met haar ega Steve Earle in Metropool in Hengelo (Steve Earle en consorten waren afgelopen week nog in Paradiso en komen op 5 juni nog naar de Oosterpoort in Groningen). Ook toen zaten er al prachtige nummers in het repertoire. Op deze cd staat een aantal covers en een paar zelfgeschreven nummers, maar vooral de covers maken indruk. Een mooie versie van 'Revelator' (Gillian Welch) en van 'Both Sides Now' (Joni Mitchell), en vooral het prachtige 'Orphan Train' (Julie Miller) maken dit tot een bijzonder folk-pop plaat.
"De Amerikaanse singer-songwriter Allison Moorer (de zus van Shelby Lynne en tegenwoordig ook de vrouw van Steve Earle) heeft de afgelopen twaalf jaar een nogal wispelturige serie platen uitgebracht. Moorer dook in eerste instantie op met nogal gepolijst klinkende Nashville country, wat het veelbelovende Alabama Song (1998) en het stiekem toch wel fraaie The Hardest Part (2000) opleverde. Op de twee platen die volgden, Miss Fortune (2002) en The Duel (2004) bleek Allison Moorer ook te kunnen rocken, wat met name op The Duel (met afstand mijn favoriete Allison Moorer plaat) verrassend goed uitpakte. Op het min of meer samen met Steve Earle gemaakte Getting Somewhere (2006) en het met covers gevulde Mockingbird (2008) koos Allison Moorer tenslotte voor een veelzijdig en veelkleurig rootsgeluid. Alle platen van Allison Moorer hebben een aantal dingen met elkaar gemeen: ze zijn stuk voor stuk mooi geproduceerd, bevatten doorleefde songs vol diepgang en worden gedragen door de werkelijk fantastische stem van Allison Moorer." (De krenten uit de pop)Ik zou zeggen: probeer het eens uit, luister naar deze (of een andere cd) van Allison Moorer, en ik hoor graag welke indruk ze achter laat...
Reserveer in onze catalogus
donderdag 11 april 2013
Daniël Lohues - Ericana
Het kon natuurlijk niet uitblijven: als liefhebber van rootsmuziek moest ik wel de nieuwe plaat van Daniël Lohues bespreken.
'Ericana' is de nieuwste solo-plaat van deze troubadour. Opgenomen in de eigen huiskamer in Erica; een lang gekoesterde wens, zo lezen we op zijn website: "Tot diep in de nacht met vrienden bij z’n eigen houtkachel verse songs spelen en opnemen was een droom die nu uitgekomen is."
En het is te merken dat deze plaat met liefde is gemaakt. Elke keer valt me weer op dat de combinatie van de muziek en de Drentse taal zo 'logisch' klinkt.
Het is nergens krampachtig, nergens onnatuurlijk. Streektalen lijken beter te passen bij muziek die terug gaat naar de wortels...
Dat worden weer prachtige avonden met folk-blues in 't plat...
Reserveer in onze catalogus
'Ericana' is de nieuwste solo-plaat van deze troubadour. Opgenomen in de eigen huiskamer in Erica; een lang gekoesterde wens, zo lezen we op zijn website: "Tot diep in de nacht met vrienden bij z’n eigen houtkachel verse songs spelen en opnemen was een droom die nu uitgekomen is."
En het is te merken dat deze plaat met liefde is gemaakt. Elke keer valt me weer op dat de combinatie van de muziek en de Drentse taal zo 'logisch' klinkt.
Het is nergens krampachtig, nergens onnatuurlijk. Streektalen lijken beter te passen bij muziek die terug gaat naar de wortels...
Ericana moest een plaat ‘van dichtbij’ worden. En dat is ook gelukt. Weliswaar begint het album met een tekst die (op papier) van ver weg lijkt. Maar 'Onderweg naar Idaho' verandert aan het slot toch weer in ‘onderweg naar Erica’. 'Blauwe Maandag' is een van de oudere songs op het album. Lohues schreef het nummer toen hij een jaar of achttien was.Ik ben niet een twee drie van slag man
Maar ik weet wat Blauwe Maandag doen kan
Daarbij doet Lohues gelukkig ook een aantal plaatsen in Twente aan. Vanavond speelt hij in het Wilminktheater in Enschede, 22 april in het Parkgebouw in Rijssen, 18 mei in het Rabotheater in Hengelo en 30 mei in Hof 88 in Almelo. Alle tourdata zijn uiteraard op de website te vinden.Het meest catchy nummer van de veertien op het album is zonder twijfel 'Anders Wa’j Der Nou Ja Wel'. Quasi-opgeruimd bezingt Daniël Lohues hier de handel en wandel van een liefje dat het laat afweten. Lohues, die het album en dus ook dit nummer opnam met Guus Strijbos, Bernard Gepken en Bart Wagenmakers, klinkt hier zoals The Byrds ten tijde van hun eerste hits, rond 1966. Mr Spaceman bijvoorbeeld zing je er zo op mee. Zoals altijd zitten de teksten van Lohues vol met mooie taalvondsten. De zin "Zij is mooier dan Scarlett Johansson en liever dan de meeste mensen" had zomaar uit het oeuvre van Annie MG Schmidt kunnen komen. Niet dat Lohues zichzelf lang de tijd kan gunnen te broeden op dergelijke vondsten. Dit nieuwe album verschijnt exact een jaar nadat hij zijn vorige album Gunder en de daarop volgende theatertour aankondigde. Ook voor Ericana is een uitgebreide tournee langs de theaters aangekondigd. (written in music)
Dat worden weer prachtige avonden met folk-blues in 't plat...
Reserveer in onze catalogus
vrijdag 22 februari 2013
Theo Sieben - Invite To Dance
Ik ben regelmatig op zoek naar nieuwe mooie muziek. Maar het is nog leuker als de muziek mij vindt. Erg leuk dus toen ik een mail kreeg van Theo Sieben, die mij attendeerde op zijn nieuw uitgebrachte plaat 'Invite To Dance'. Of ik daar misschien eens naar zou willen luisteren? Uiteraard wilde ik dat. Sterker nog: ik bood aan de cd toe te voegen aan onze collectie en erover te bloggen: ziehier het resultaat. We zijn (voorlopig dan) de enige bieb in Nederland die 'm in de collectie heeft.
We hebben dus wel wat bijzonders in huis... Maar niet alleen daarom!
'Invite To Dance' is een prachtige ingetogen folk-plaat. Mooie minimale begeleiding, niets te veel, prachtige sfeer... Opnieuw een voorbeeld van fraai singer-songwriter-talent van eigen bodem.
Dan is er in ieder geval reden om de klassieke vraag te stellen: Mag ik deze dans van u?
Reserveer in onze catalogus
We hebben dus wel wat bijzonders in huis... Maar niet alleen daarom!
'Invite To Dance' is een prachtige ingetogen folk-plaat. Mooie minimale begeleiding, niets te veel, prachtige sfeer... Opnieuw een voorbeeld van fraai singer-songwriter-talent van eigen bodem.
"De Brabantse Amsterdammer Theo Sieben verraste vorig jaar met Until Grass, een prachtige schijf met indiefolk. En nu al ligt er een tweede plaat, Invite To Dance (Kletter Records). Een plaat die ten opzichte van z’n voorganger wat kaler en toegankelijker is geworden. Sieben is een klassiek geschoolde gitarist, maar stelt zijn kunde op dit instrument (en de dobro) geheel ten dienste van zijn liedjes. Verwacht dus geen ingewikkelde solo’s. Hij wordt vaak bijgestaan door Judith Kolen (zang en viool) en in sporadische gevallen b.v. ook door Jelle Paulusma (elektrische gitaar), Rob Klerkx (Moke, drums) en Joost Belinfante (trombone). Slot- en titelnummer is opgenomen aan de rand van een meertje in North Carolina (“live in front of a bullfrog audience”) en laat horen dat Sieben ook op de banjo goed uit de voeten kan. Invite To Dance is een van de beste Nederlandse Americana-cd’s die dit jaar is uitgekomen. Het lijkt me bovendien een mooi startpunt voor een carrière die ook over ’s lands grenzen reikt." (Altcountry.nl)En daar kan ik alleen maar bij aansluiten. Wellicht dat we Theo een keer mogen verwelkomen in Hengelo, onder het motto 'Popeye Presents' in de Cactus? Zou mooi zijn...
Dan is er in ieder geval reden om de klassieke vraag te stellen: Mag ik deze dans van u?
Reserveer in onze catalogus
Gepost door
Erwin
Tags
americana,
Erwin,
folk,
luisteren,
theo sieben
Abonneren op:
Posts (Atom)