Stadsdichter: Radio Nachtegaal

RADIO NACHTEGAAL

Op een dag, zoveel zomers na dato, gingen we
terug naar de plek  waar we verliefd raakten

op ‘the saddest voice on earth’. Dit gebeurde
in de marge van een radiozaak, een alkoof

kleiner dan een kloostercel. O lichtend altaar
vol nieuwe muziek, de ‘Moon in June’ en meer

Stadsdichter: En dan nu nog eens iets

EN DAN NU NOG EENS IETS

En lang geleden heerste de puberteit ook hier
en liepen we luidruchtig tegen kolonels te hoop

en vaak met de muziek mee, Santana, Evil ways
en meer van dat album met de rare leeuwenkop

en de vraag hoeveel hoofden daarin verborgen
en soms zien we naar die hoes om, in weemoed,

Stadsdichter: Elegie voor Harry

ELEGIE VOOR HARRY

In de tijd dat de eerste leerlingen droomden
van ‘kosmies’ avontuur, de zucht naar wolken

en rook om hun hoofd, verheffing in de geest
van een goeroe, Nils Holgerssons volgelingen

Stadsdichter: Frankpop: 13 gitaren

FRANKPOP: 103 GITAREN

Nu is het zo ver: de vooravond van de zomer
daar en dat moet gevierd, zoals elk jaar weer

opgeluisterd met gitaren die, uit stad en land,
aangedragen, op weg naar het artiestenpad

Stadsdichter: Stadion Veldwijk

STADION VELDWIJK

In de buurt van deze wijk de velden
waartoe antieke wegen aangelegd,

uitgestrekte gronden voor sportieve
daden, opgericht een buitenplaats

Stadsdichter: Evenbeeld

EVENBEELD

Zie ze daar eens gaan, moeder en dochter,
evenbeeld van elkaar, wonderlijk maaksel

uit niets dan liefde, op zoek naar winkels
die deze modestad opzichtig kleur geven,

de trendy shops van Monki, Lush en Zara,
maar ze lopen zich verloren, passages vol

Stadsdichter: Levenstrap

LEVENSTRAP

Hoeveel  mensen zijn allengs voorbijgegaan
aan deze topgevel, de treden, het einde van

de straat, gefotografeerd of niet: notabele,
weduwe, man met kind, doodkalm staan ze

midden op het plaveisel van oude ansichten,
een rustpoos in hun armzalig leven en verder

Stadsdichter: Hommage in duplo

HOMMAGE IN DUPLO

Geen schrijversnaam leeft sterker voort in deze stad
van beken en buiten hun oevers dan die van de oude

Staring, vrijheer van de Wildenborch, per adres
de Achterhoek, niet te verwarren met de landelijke

streek tussen Dinkel en Regge: weliswaar nooit erg
gewaardeerd als dichter, kreeg hij alhier een straat

Stadsdichter: Kasbah

KASBAH

Hier heeft saamhorigheid haar heil gevonden, ver
van de stad, het lege hart, nog voorbij de laatste

bouw: een oase, halflandelijk neergezet, eind-
bestemming van een lokale Marrakesh Express,

Stadsdichter: Metafoor

METAFOOR

Nog even over het vierkant in de toendra,
het scherp omlijnde beeld, bedacht voor

deze stad, op schrift gesteld,- waar is het
terug te vinden in de werkelijkheid van

alledag: duidt het op de plaats, op de kaart
gezet tussen venen en vennen, het eiland

Stadsdichter: Algemene begraafplaats

ALGEMENE BEGRAAFPLAATS

Ze zijn nog zo aanwezig, de dierbaren die,
hoe dan ook, een laatste rustplaats vonden

hier, hun namen verzonken in zielloos steen
nabij die van Hazemeyer en Stork, ergens in

Stadsdichter: Ontmoeting

Foto: Joost Bataille

Fotograaf Joost Bataille portretteerde stadsdichters, zij schreven een gedicht over deze ontmoeting. Tijdens de Week van de Poëzie publiceerde Leesplein 15+ dagelijks een stadsdichtersportret. Op 4 februari John Heymans, sinds juni 2012 stadsdichter van Hengelo.
Joost Bataille over de ontmoeting: ´Zonde om te gaan fotograferen, we hadden elkaar veel te vertellen, bijna kameraden.´
Het gedicht van John Heymans over de ontmoeting.....

Stadsdichter: De Strandbeesten

DE STRANDBEESTEN

Dankzij het handige vernuft van hun geestelijk
vader, schepper naast God, zijn ze opgestaan

uit beendergele PVC-buis, luchtige karkassen
die leven van de wind, als overgrote insecten

Stadsdichter: Concertgebouw

CONCERTGEBOUW, 17 NOVEMBER 1969

Dit podium biedt al een eeuw onafgebroken
ruimte aan het theatrale leven, gebaren die

de schijn van een vreemde wereld bevolken,
af en aan, dankzij uiteenlopende handelingen,

terwijl het publiek gekluisterd vanuit het duister
toekijkt, kortom, het ritueel in elke schouwburg,

Stadsdichter: jubileum Concertgebouw

Op 1 november 2013 is het precies 100 jaar geleden dat in Hengelo het Concertgebouw op feestelijke wijze in gebruik werd genomen. En op exact dezelfde plaats waar de huidige schouwburg, het Rabotheater, het stadsbeeld bepaalt.
Cultuur in Hengelo was in die tijd, net als in alle andere geïndustrialiseerde landen, een zaak van de plaatselijke elite.

De eerste voorstelling was een concertante uitvoering van de opera Carmen van Georges Bizet. Aanleiding voor het Rabotheater om de Reisopera en het Nederlands Symfonieorkest uit te nodigen om Carmen opnieuw uit te voeren bij het 100-jarig jubileum van de Hengelose schouwburg. Dit keer in de beroemde bewerking van Peter Brook.

Stadsdichter: Man in de mode en Hymne voor Henny

MAN IN DE MODE

Vanuit Hotel Nationaal, de oude herberg van zijn jeugd,
trok hij, zijn stoutste schoenen aan, het werelds leven in,

waar betovering wordt gemaakt van stof, het elegante
schikken tussen kleurenspinsels, krijt et cetera, pasklaar

feestgedruis, met Max Heymans hand in hand, ook wel
bekend als Madame Chanel, de maître van de Hollandse

haute couture - de mannequins ‘doodchique’ - jaren samen
en plezier, maar vroeger nooit vergeten: Modehuis Holthaus

verrees naast het ouderlijk logement, de lijn was Twenty Seven,
menigeen die daarmee wegliep, dansend in de nacht,- voor even.

----------------------------------------------------------------

HYMNE VOOR HENNY

Door een ondoorgrondelijk lage bromtoon aangezet, zoals

het geluid dat de aarde doet bewegen, draaiend om haar as,

gaat deze renner op zijn kerosinewonder nog steeds tekeer,

ronde na ronde, een kampioen die niet van ophouden weet,

vele jaren Mister Speedway, met zijn Norton in het stadion,

zwart grint opspattend uit elke bocht waar hij in verdween,

dan al die halsbrekende toeren op de kermis, volksvermaak

dat voorbij leek, met zijn klassieke Indian in de steile wand,

hoog blijft hij cirkelen, de eeuwige rand in het vizier, vlakbij

de hemelreis,- man op motor, en knallend ooit de ruimte in.

John Heymans

Stadsdichter 2012 -2014

Stadsdichter: Stork

STORK

Geen ooievaar streek hier ooit neer, een Engelse
soortgenoot des te meer, alomtegenwoordig was

Dit woord dat, uit rondborstige tekens gesmeed,
tot blauw neon gebogen, de fabriekshal ontsteeg,

tegen vele gevels op en, boven alles uit, de witte
watertoren,- daar brandde jarenlang een reclame

die het leven van alledag in deze stad verlichtte,
de Londense mist tussen de huizen kreeg wat kleur,

maar een rode vlag werd gehesen, de letters dienden
plaats te maken en leeg liet het hoge nest ons achter.

John Heymans

Stadsdichter 2012 -2014

Voorgedragen tijdens de eerste Storklezing in de Storkzaal van Hotel 't Lansink

Stadsdichter: Stadhuis

We zagen het helemaal voor ons: het stadhuis
en hoe de bouw daarvan had plaatsgevonden,

met al die stellingen, het was, alles bij elkaar
veel meetkunde, de toren van Palazzo Vecchio

uit Florence, in een streep over de Alpen heen
getrokken door een leger denkbeeldige slaven,

het raadhuis uit Stockholm, als een schip weg-
gesleept, rond een dorpse stip aan zee, naar

het Burgemeester Jansenplein, een ruimte die
nog open lag, wachtend op invulling, - de onze.

John Heymans

Geschreven naar aanleiding van verschijning boek Het huis van Hengelo (teksten: Marco Krijnsen en vormgeving: Paul Scheurink) op 3 september 2013. Ter ere van 50 jaar bestaan stadhuis Hengelo.

Stadsdichter: In het voorbijgaan en Fietsenstalling

IN HET VOORBIJGAAN

Wie het spoor verkiest, het dwingend ritme

van vooruitgang, droomt al snel weg bij het

uitzicht van gedurig en voorbij glijdend land

en schrikt hij wakker van de tijding ‘Station

Hengelo’, dan rest er doorgaans weinig oog

voor het perron, eiland in een kathedraal van

duister licht, hemels overhuifd. Van daar dat hij

afdaalt naar de open lucht, kijkt niet om, maar

vooruit, over het plein heen, waar bestemming

uitgestippeld ligt,- onzichtbare sporen, stappen.

----------------------------------------------------------------------------------

FIETSENSTALLING

Geen pad zo ongedwongen om te komen

tot het begin van een gedicht als gezeten

op de fiets. Gestaag bewegen we ons voort

in een buurt die welwillend niet te veel van

onze aandacht vraagt, de langzame snelweg

langs het spoor, we laten onze geest maar

gaan, vrij naar de natuur, werktuiglijk aldus

bezijden het station beland, ons rijwiel gestald

bij een metafoor: al die brikken, een zee waarin

een kinderzitje drijft,- het begin van een gedicht. 

John Heymans

Stadsdichter: De "bekengedichten": Berflobeek , Drienerbeek , Elsbeek

BERFLOBEEK

Nog nauwelijks een beek, voelt dit water zich
zo ongedwongen in de vrije natuur, het gebied

buiten stadse staketsels, opgewekt geruis dat
aan een bosrand ontspringt, langs grootse essen

huppelt, spelenderwijs bij struikgewas, van daar
naar de bomen verderop, kronkelend van levenslust

de kreek die, eenmaal tussen huizen beland, o wereld-
vreemde aanplant, onafwendbaar wordt herleid tot

recht en haaks, groen uitgeslagen oevers van beton,
waar de stroom weinig meer rest dan stilstand en stank.


----------------------------------------------------------------------------------


DRIENERBEEK

Wat herinnert nog aan dit eenvoudig
water als ondergronds het verder gaat,

buiten beeld? Kunst en andere werken
duiden op diepere stromen: een staande

golf, sierlijk in een hellend maaiveld
weggezakt, lijkt eeuwig leeg te lopen,

azuurblauwe rimpelingen in een dreef,
vastgeklonken tussen klinkers, een brug-

leuning waaronder de kreek, opgedoken
na een heel stuk spoorloos, weer verdwijnt.


----------------------------------------------------------------------------------


ELSBEEK

Geen mooier voorbeeld van aangelegde natuur
dan het volgende: hoe de loop van dit water, ooit

verzonken, aan de oppervlakte werd gebracht,
zoals vroeger, maar in de vorm van een verse

bedding waar geen vis zich al waagde, geen golf
te gronde ging, een vreemde groeve, openlijk

slingerend door de serene ruimte van een grasveld,
een gaarde met stille bomen, en verder nog, een lege

beek die lag te wachten op de vervulling van eeuwig
stromen,- alsof het daarna nooit anders was geweest.


John Heymans