De veertig van Heytze: van Achterberg tot Wigman

Poëziebloemlezingen zijn er vele, met als ingang een thema bv. Familie duurt een mensenleven lang, De zee, de zee, of De 100 leukste dierengedichten. Van de VSB was er tot voor kort de reeks : ‘De beste gedichten van’ en dan een jaartal, zodat je snel een overzicht kon krijgen van toonaangevende poëzie die het vorig jaar was uitgekomen.

Geen thematische keuze in De veertig van Heytze. Het is gewoon een heerlijk klein boekje met veertig gedichten en daarnaast veertig kleine reflecties daarover. Mooi om elke dag zo’n duo te lezen.

Blijven ademhalen

Ik kreeg een boek van een vriendin. Dat verdween in de boekenkast. Pas ruim een jaar later pakte ik het er weer uit. Begon te lezen. En hield niet meer op. Mezelf zo nu en dan voor de kop slaand dat ik het zo lang had genegeerd. In Blijven ademhalen schrijft Hedi de Vree over hoe ze in haar persoonlijke reis via yoga belangrijke lessen leerde over liefde, verdriet en het leven. Om uit te komen bij een positievere levenshouding. Zoetsappig? Zeker niet!

Top of the lake

Neem een eigenzinnige, eigenaardige, eigengereide politievrouw, plaats haar in een woestmooi landschap, zet er wat schurken tegenover en enkele raadselachtige moorden met duistere achtergronden en ziedaar een nieuwe crimi is geboren. Gelukkig zitten daar juweeltjes tussen en Top of the Lake is er één van. Hoe kan het ook anders met Jane Campion (The piano) als regisseur en Elizabeth Moss (Mad men) als rechercheur Robin Griffin, een rol waarmee ze een Golden Globe won.

Een man die Ove heet

Ove is een weduwnaar van 59 jaar, rijdt in een Saab en staat bekend als de mopperkont van de buurt. Hij is van de regeltjes en verbodsbordjes en wie zich daar niet aan houdt kan rekenen op zijn ongezouten commentaar. Hij is niet bepaald geliefd, maar dat kan hem niks schelen.

Achter zijn chagrijnige façade schuilt echter een groot verdriet. Na de dood van zijn vrouw Sonja hoeft het van hem allemaal niet meer. Maar dan krijgt hij nieuwe buren, de hartelijke Parvaneh uit Iran met haar Zweedse man Patrick en hun 2 kinderen. Helaas is het eerste wat ze doen zijn brievenbus omver rijden... 

Daar werd wat groots verricht - Diederik van Vleuten

Misschien ken je hem van zijn drie solovoorstellingen, waarin Diederik van Vleuten zijn familiegeschiedenis tegen het licht hield van de wereldgeschiedenis. Over Nederlands-Indië (Daar werd wat groots verricht), de Eerste Wereldoorlog (Buiten Schot) en Winston Churchill (Mijn nachten met Churchill).
In maart verscheen zijn boek Daar werd wat groots verricht. Hierin vertelt Diederik van Vleuten het verhaal van oudoom Jan, zijn vrouw Aukje en van andere familieleden die lange tijden 'in de Oost' woonden.

Lampje

Annet Schaap kennen we (onbewust) al jaren van haar illustraties in vele populaire jeugdboeken van o.a. Janneke Schotveld en Jacques Vriens. Maar kennelijk gebeurde er iets waardoor Annet dacht: "Ach, dat schrijven, dat kan ik volgens mij ook wel." Dus zo ligt daar ineens haar schrijversdebuut: Lampje. En met dat eerste boek won ze eind oktober 2017 ook gelijk de Nienke van Hichtum-prijs. Nou, ik snap dat wel!

Waterboys

Misdaadromanschrijver Victor en zijn cello spelende zoon Zack worden op dezelfde dag door hun vrouwen uit huis gezet. Tja, lullige situatie en daardoor zijn de twee tegen wil en dank op elkaar aangewezen. Probleempje is dat hún onderlinge relatie nou ook niet echt geweldig is.

Victor moet voor een boekpromotie naar Schotland, noodgedwongen en met tegenzin gaat Zack met hem mee. En zo gaan in Waterboys de mannen in crisis samen op een turbulente roadtrip. 

De lange dagen van Castellamare - Catharine Banner

Jullie weten het allang... Ik hou van boeken die een heel leven vertellen en liefst ook nog het leven van de kinderen, de kleinkinderen en de achterkleinkinderen. En die je de geschiedenis beter laten begrijpen. Dit schreef ik in 2011 in een bieblogpost over Vita. En als ze dan ook nog eens over Italië gaan…
Dan snap je meteen dat De lange dagen van Castelamare een ‘moet je lezen’ boek is voor mij, maar ook voor iedereen die verzot is op familiegeschiedenissen, Italië en Italiaans eten.

Thuisbios via Picl en Filmbieb

Vandaag geen film in het zonnetje, maar een hele collectie vol prachtige films. Films die binnen je bibliotheekabonnement of tegen een kleine vergoeding beschikbaar zijn voor een avondje heerlijk thuisfilmhuisplezier! Filmbieb.nl is een nieuwe bibliotheekdienst, die het zoeken in en huren van films nog makkelijker maakt. En Picl is een dienst die ik in mijn filmhuis al vaak voorbij had zien komen, maar pas kortgeleden zelf heb geprobeerd. Ik prijs ze beiden graag aan!

Ongebaande paden: een voetreis dwars door Frankrijk

Avonturier en reisboekenschrijver Sylvain Tesson maakte drie jaar geleden een bijna fatale val. Met een dronken kop beklom hij de gevel van het huis van een vriend en viel acht meter naar beneden. Hij brak al zijn ribben, meerdere ruggenwervels en had een ernstige schedelbasisfractuur.

"In één klap had ik mijzelf tot een hoopje ellende gereduceerd". Tijdens de maandenlange ziekenhuis opname had hij tegen zichzelf gezegd: "Als ik hieruit kom, ga ik een voettocht dwars door Frankrijk maken". Hij moest toch revalideren en in plaats van op loopbanden oefende hij liever op wandelpaden. Na twintig jaar de wereld te zijn afgereisd was nu Frankrijk aan de beurt.

Alle vogels - Koos van Zomeren

884 bladzijden alleen maar over vogels. Is dat boeiend? Ja!
Ik ken niet zoveel vogels, maar eigenlijk is dat het ideale uitgangspunt voor Alle vogels. Alles wat Koos van Zomeren ooit schreef over vogels, heeft een plaats gekregen in dit boek. Van zijn eerste column over de huismus in de Nieuwe Revue tot zijn column over de havik voor Vroege Vogels. En ook de columns uit NRC Handelsblad, de eerste schreef hij in 1977, de laatste in 2014. Het is een unieke verzameling geworden van miniatuurtjes, columns, reportages, interviews, romanfragmenten en een enkel gedicht.

Stilte

In m'n hand ligt een klein boekje. Witte kaft, met een blauwe stip waarin titel en auteur zijn te lezen. Stilte; jezelf staande houden in een wereld vol lawaai. Binnenin zie ik korte, genummerde hoofdstukjes. Afgewisseld met prachtige foto's van totaal verstilde landschappen, overwegend blauw van kleur. De achterflap verklapt is net zo to the point: Wat is stilte? Waar kun je het vinden? Waarom is het nu belangrijker dan ooit? Drie vragen - drieëndertig pogingen om een antwoord te vinden.

Leugenaar

In 'Leugenaar' spreekt niemand de waarheid. Geen wonder dat je continu op het verkeerde been staat. De persoon waar je in eerste instantie veel sympathie voor hebt opgevat, blijkt even later voor geen cent te vertrouwen. Overigens gebeurt het omgekeerde ook, ondanks alle leugens. En dat de ondertitel luidt: 'Niemand gelooft leugenaars. Ook niet als ze de waarheid spreken.' ga je zelf letterlijke ondervinden.

In deze debuut thriller van Sarah Naughton volgen we drie personen en komen we, naarmate we verder lezen, steeds meer te weten over deze personen. Dit gebeurt door flashbacks, die pas op hun plek vallen als je al een eind op weg bent, en door de gebeurtenissen in het hier en nu.