Begin 2010 schreef ik op m'n eigen blog een kort stukje over een boek dat ik net had gekocht. Ik probeerde daarin de schrijver van dat boek - A.L. Snijders - te imiteren in zijn schrijfstijl. Dat mislukte, volgens mij.Aan het eind van dat jaar blogde ik nogmaals over deze schrijver, omdat hij de Constantijn Huygens-prijs won. Sindsdien is hij een veelgevraagd spreker. En terecht, want meneer Snijders praat net zo leuk als dat hij schrijft. Daarom hieronder de blogpost waarmee mijn kennismaking met zijn ZKV's begon.
Ik heb nog een boekenbon liggen, van de kerstman. Vandaag wissel ik hem in. Vandaag trakteer ik mezelf op Vijf bijlen van A.L. Snijders. Een bundel met 335 Zeer Korte Verhalen, het genre waarin Snijders zich thuisvoelt. Kennelijk haarscherpe, dagelijkse observaties, gespeend van tierlantijnen, maar rijk aan zeggingskracht. Maximaal 100 woorden, soms zelfs niet langer dan één zin. Geschreven in een half uurtje, nooit achteraf verbeterd. Zoals het komt, mag het blijven.
Ik zag de schrijver gister bij Boeken, als tweede gast na een wat matig verhaal over 'ieders muzikaliteit'. Er kwam een lange magere man binnen, met een grappig klein brilletje en wenkbrauwen die aan m'n opa herinnerden. Wat begint als een beetje stuntelig en stroef interview, ontpopt zich tot een innemend en humoristisch gesprek. Zijn werkwijze is niet de mijne, zijn schrijfstijl misschien ook niet, zijn leefwijze nog minder, maar zijn humor en ideeën zijn dat wel. Dus hier wil ik meer van weten. Dit wil ik lezen.
Nieuwsgierig? Uitzending gemist? Hier een herkansing. A.L. Snijders loopt rond de 18e minuut de studio binnen.
(Mijn korte verhaal in 174 woorden, zeker 45 minuten, met heel veel verbeteringen en overwegingen. Hoe doet 'ie dat toch...)
Reserveer in onze catalogus.
