maandag 26 april 2010

Central do Brasil

Om geraakt te worden door een film heb ik niet zoveel ingrediënten nodig, maar wel een paar essentiële: menselijkheid, eenzaamheid, vriendschap (of liefde, wat je wilt) en natuurlijk een mooie zoektocht. De film Central do Brasil heeft dat allemaal. En nog een beetje meer: de onschuld van het kind.

Dora was ooit onderwijzeres, maar zet zich nu in voor de grote groep analfabeten in Rio de Janeiro. Ze heeft een vast plekje op het centraal station en schrijft daar brieven - tegen slechts een kleine vergoeding - voor iedereen die dat zelf niet kan. Zo geeft ze hen wat hoop waar dat nodig is. Dat ze een mindere 'Amélie' blijkt te zijn dan ze zich voordoet, is toch wel even slikken. Maar ze krijgt de kans het goed te maken en opent haar hart voor een jongen die vlak voor haar neus z'n moeder verliest en niet weet wie of waar z'n vader is. Ze gaat met hem op pad om die vader te zoeken. Het wordt een lange reis, waarbij alle eerder genoemde emoties lekker in het koffertje meegaan.

Of het 'goed' afloopt doet er eigenlijk niet toe. Net zo min als de vraag wie goed of slecht is. Uiteindelijk gaat het om mensen en hun zoektocht naar het eigen hart. Dan is kippenvel of een brok in je keel onvermijdelijk. Zo werkt dat bij mij tenminste...



Reserveer in onze catalogus

vrijdag 23 april 2010

Peter Gabriel - Scratch My Back

Alom bekende songs afbreken en opnieuw opbouwen met als resultaat iets dat toch een duidelijke herinnering oproept, ondanks dat het volstrekt anders klinkt.
Zo begint de recensie op File Under van het nieuwe album van Peter Gabriel: Scratch My Back.

Eerlijk is eerlijk, ik was vooraf een beetje huiverig. Ik heb het normaal gesproken niet zo op cover-platen. Maar Gabriel zou Gabriel niet zijn als 'ie er niet iets heel bijzonders van maakt.
Versies van Bowie's 'Heroes' en 'The Boy In The Bubble' van Paul Simon zorgen er voor dat het even duurt voor de herkenning begint.
Spannend dus.



Rest nog wel de vraag die in de eerder genoemde recensie ook al wordt gesteld: wat is de beweegreden van Peter Gabriel om dit te doen?
'Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig?' is een strofe die onbedoeld binnendringt in mijn gedachten over dit album. Maar toch..bijzonder is het.
Of het op mij net zo'n onuitwisbare indruk achterlaat als het album 'So', één van de mooiste popplaten van de jaren tachtig? Nee, dat kan ik toch niet zeggen.
De man blijft boeien. Laten we het daar maar op houden.

Reserveer in onze catalogus

woensdag 21 april 2010

Kwade wil - Karin Fossum

Schreef ik eerder al over Karin Altvegen, nu is het de beurt aan Karin Fossum. Steeds als er nieuw boek van Karin Fossum uitkomt sta ik vooraan om het te lezen. Nee, je wordt er niet vrolijk van en dat kan ook niet van boeken waar moord en doodslag het hoofdthema zijn. Je wordt er wel wijzer van, of in ieder geval stemmen ze altijd tot nadenken.
Zo ook Kwade wil. Kwade wil gaat over fatsoen.
Ze moest aan iets denken dat ze in Jons dagboek had gelezen. 'Hij schaamde zich zo vreselijk', zei ze. 'Hij ging gebukt onder schuld en schaamte. Hij schreef alsof hij het recht niet had om te leven'. [...] 'We hebben fatsoen nodig. Zonder fatsoen kunnen we geen goede levens leiden. En dat was Jon verloren, zijn fatsoen'
Kwade wil gaat ook over het maken van keuzes en de gevolgen die dit kan hebben.

Karin Fossum schreef meerdere psychologische thrillers met Konrad Sejer als inspecteur en Jacob Skarre als zijn assistent. Twee wat melancholische mannen die mondjesmaat hun levenswijsheid prijsgeven. Het knappe in de boeken van Fossum is de eenvoud waarmee ze zulke treffende uitspraken kan doen en die het lezen van haar boeken zo waardevol maken en die je het gevoel geven dat je na het lezen van een boek van 200 pagina's een boek van 400 pagina's uit hebt en er dan nog niet genoeg van hebt.

Reserveer in onze catalogus

dinsdag 20 april 2010

De huismus

Wat is er nou vanzelfsprekender dan de mus: de "streetwise" overlever, altijd aanwezig maar nooit opvallend. Dat laatste is misschien ook wel de reden dat er nooit veel wetenschappelijke aandacht is besteed aan de mus. In de jaren tachtig schreef Minouk van der Plas-Haarsma de tot nu enige monografie over de mus in het Nederlandse taalgebied. Daar is vorige jaar een vernieuwde en volledige herziene uitgave van verschenen: de Huismus.

Het boek komt op een moment dat het niet zo goed gaat met de mus. Eigenlijk gaat het dramatisch slecht met de mus want de populatie is de laatste jaren met 50% afgenomen en is het ineens een Rode Lijst soort geworden. Wat is er aan de hand? Dat blijkt een lastige vraag: het heeft o.a. te maken met het feit dat steeds minder mensen kippen en duiven houden (mussen zijn gek op hun voer) en dat boeren steeds minder graan verbouwen. Op bepaalde plekken weten mussen zich nog wel te handhaven: met name in kleine steden en dorpen in het oosten van het land. Maar voor een deel is het domweg nog niet duidelijk waarom het zo hard achteruit gaat met de mus.

In het eerste gedeelte van de Huismus wordt de mus als soort behandelt. Het blijkt dat de mus en de mens al sinds duizenden jaren met elkaar optrekken en dat de mus vermoedelijk ook uit Afrika komt. Het tweede gedeelte gaat over het dagelijks leven van de mus zoals het nest, voedsel, het sociale leven, doodsoorzaken en levensverwachting. Het leven van een mus is vol gevaren maar ze kunnen 12 jaar worden. Het derde deel van het boek gaat over de verhouding mussen-mensen: met o.a. "de mus in de literatuur", "de mus als huisdier" en "de mus als lastpost". In dat laatste hoofdstuk mag natuurlijk de beroemde "Dominomus" niet ontbreken. In 2005 wist deze mus een hal in Leeuwarden binnen te komen waarin 4 miljoen dominostenen stonden opgesteld. Er werd een jager ingeschakeld om de mus neer te schieten wat vervolgens een nationale rel veroorzaakte: een musje doodschieten voor een stomme dominostenen recordpoging, dat ging te ver!

De Huismus is een erg leuk boekje met ook nog eens prachtige tekeningen van Peter Vos: lezen dus! De mus kan dus wel wat hulp gebruiken: ga naar de website van Stichting Witte Mus of De Mussen Toevlucht voor informatie over wat je zelf kunt doen.

Reserveer de Huismus in onze catalogus.

zaterdag 17 april 2010

Huishouden - Jenny Erpenbeck

Wie een boek wil lezen dat op een hele bijzondere en indringende manier een beeld van Duitsland in de vorige eeuw geeft, moet beslist Huishouden van Jenny Erpenbeck lezen.

Jenny Erpenbecks "Heimsuchung" is in het Nederlands verschenen onder de titel Huishouden. "Heimsuchung" betekent niet Huishouden", maar huiszoeking, plaag of heimwee. Al deze elementen komen terug in haar roman.
Aan een meer boven Berlijn zijn een aantal huizen gebouwd. In één van die huizen hebben zich sinds het begin van de twintigste eeuw twaalf levens afgespeeld. De herenboer en zijn dochters, de architect en zijn vrouw, de soldaat, de schrijfster, de bezoekster. Hun levens raken verweven met deze plek en daarom ook met elkaar. De tuinman die zwijgt en alles voor iedereen doet, vormt de rode draad in deze 12 verhalen.

Jenny Erpenbeck weet de individuele lotgevallen van de twaalf bewoners, op een mooie en rustige wijze, te verbinden met de grote geschiedenis; het keizerrijk, de Republiek van Weimar, het Derde Rijk, de DDR en het weer verenigde Duitsland. De geschiedenis wordt in etappes aangereikt maar de onderlinge verbanden moet je zelf uitpuzzelen. Dat er nergens wordt geoordeeld maakt het boek heel erg sterk.

De quote op de omslag "Een wonder van een leeservaring!" klopt wat mij betreft helemaal. Hoewel dit boek niet echt geschikt is voor de gemakzuchtige lezer.
In de NRC stond overigens een interessant interview met Jenny Erpenbeck.

Reserveer dit boek in onze catalogus

donderdag 15 april 2010

Winnaars Jonge Jury 2010 bekend

Jongeren tussen 12 en 16 jaar lezen van augustus t/m februari boeken van dat jaar ervoor en stemmen op hun favoriete titels. De vijf titels die de meeste stemmen krijgen worden genomineerd.

Gisteren werd bekend dat de jaarlijkse prijs van de Jonge Jury naar Francine Oomen gaat. Ze won de prijs met het boek Hoe Overleef Ik Mijn Vriendje (en hij mij!). Het is het elfde deel uit haar populaire serie Hoe overleef ik….  Deze serie gaat over het meisje Rosa dat in elk volgend deel wat ouder is. In dit elfde deel zit Rosa in de eindexamenklas en woont haar vriendje Neuz al op kamers. Het is de vierde keer dat Francine Oomen de prijs van de Jonge Jury wint. In 2004, 2005 en 2006 won ze met delen uit dezelfde serie.
Manon Sikkel won met haar boek Is Liefde Besmettelijk? Door Izzy Love de debutantenprijs van de Jonge Jury. De debutantenprijs wordt uitgereikt aan een schrijver die voor het eerst een jeugdboek schrijft. In het boek Is liefde besmettelijk? Door Izzy Love wordt de elfjarige Isa (Izzy of Izzy Love) verliefd op haar nieuwe klasgenoot Tristan. Op haar weblog legt Izzy uit wat liefde is. Manon Sikkel is van plan een Izzy Love-reeks te schrijven. Inmiddels verschenen ook:  Is vriendschap 4effer? Door Izzy Love en Hoe lang zijn geheimen houdbaar? Door Izzy Love.

maandag 12 april 2010

Rachel getting married

Voor wie de kunstfilm niet schuwt, voor liefhebbers van filmmakers als Lars von Trier en Susanne Bier: bekijk Rachel getting married. Waarom? Lees de perfecte recensie van Filmtotaal. Daarom.

In een Villa Kakelbont aan culturen, kleuren, emoties, verbaal geweld en heel veel muziek zie je hoe dicht liefde, afgunst, vrolijkheid en wanhoop bij elkaar kunnen liggen. De personages zijn levensecht, verre van perfect, soms vrij onsympathiek maar tegelijk ook liefdevol en beminnelijk. Het zijn mensen.

De regisseur (van Silence of the Lambs) sleurt je als kijker mee het moeras in, diep in de emotionele blubber van liefde, haat, jaloezie en onmacht. En liet mij met een och-zo-slecht-heb-ik-het-toch-ook-weer-niet-getroffen-gevoel achter.




Reserveer nu in onze catalogus.

vrijdag 9 april 2010

Huil mij een rivier...

Opeens viel het me op: er zijn veel nummers geschreven over rivieren. Van een 'reisje langs de rijn' tot heftige vergelijkingen met tranendalen. Maar wat ik me wel afvraag: zijn er ook Nederlandstalige nummers die gaan over het mee laten voeren door de stroom? En hoe vertaal je in hemelsnaam 'cry me a river'? Tot zo'n gezellig deuntje over een pleziertochtje zijn we wel in staat, maar heeft iemand al eens een ballade geschreven over een rivier als metafoor voor je gevoelsleven?
Misschien zit ik er wel helemaal naast hoor, en ken ik gewoon de goeie muziek niet. Bij het zoeken in onze catalogus stuit ik al wel vrij snel op crematie-, uitvaart- en begrafenismuziek.. Dat zegt natuurlijk wel wat. Maar hebben we echte klassiekers? Ik weet het niet.
Dus roep ik graag uw hulp in! Want u kent ze natuurlijk wel, toch? Ik streef naar een Nederlandstalige top 10 van nummers over rivieren (waarbij het bovengenoemde 'reisje' uitgesloten wordt van deelname, dat snapt u  wel).
Gaat het ons lukken? Ik wacht in spanning af..
Om alvast een beetje in de sfeer te komen een willekeurige greep uit Engelstalig repertoire:



Zoek op 'rivier' in onze catalogus (en klik eens verder in de rechterkolom, je komt leuke dingen tegen...)

woensdag 7 april 2010

Kan door huid heen

Vastgenageld aan de bank zat ik. Ik volgde het leven van Marieke een jaar lang. Dat leven begon in Amsterdam, jong en snel. Dat leven veranderde door een afschuwelijk geweldsdelict en eindigde in een desolate gekte. Het was alsof ik het zelf meemaakte; ik werd er ingezogen en het koste even wat tijd om er weer uit te komen. Kan door huid heen.

Esther Rots vertelt een verhaal op zo'n manier dat het lijkt of jijzelf het ervaart. Als jij deze film dus gaat kijken ervaar je 'm ongetwijfeld anders dan ik, want op veel punten geef je er een eigen invulling aan. Dat zal er hoe dan ook één van beklemming zijn, want dat is onontkoombaar.
Op de vlucht voor de dreiging en het trauma van de grote stad, trekt ze zich terug in een verlopen boerderij op het plattelandse einde van de wereld. Maar zelfs daar voelt ze zich nog niet veilig genoeg, zodat ze het huis als een tweede huid om zich heen trekt. In een poging het huis te restaureren, moet ze het eerst helemaal onttakelen. Net als zichzelf. Het is een even simpele als doeltreffende metafoor voor de ontredderde staat waarin deze jonge vrouw zich bevindt. Hoe meer ze zich uit de wereld terugtrekt, hoe meer die om haar heen begint te desintegreren.
Nog het vermelden waard: de muziek. Ook die blijft je nog dagen achtervolgen.


Reserveer in onze catalogus

maandag 5 april 2010

De Google code: stop met zoeken en begin met vinden!

Henk van Ess is internet-expert, universitair docent multimedia en internet en onderzoeksjournalist en weet als geen ander de ins en outs van Google. Hij geeft regelmatig workshops om o.a. journalisten, digitale rechercheurs, juristen en bibliothecarissen wegwijs te maken in de fijne kneepjes van zoeken met Google. Want Google is tenslotte toch de beste zoekmachine ter wereld? Nou nee, althans niet volgens van Ess. Volgens hem zijn alle onderstaande beweringen over Google niet waar:
  • Google is goed in het vinden van nieuwe sites
  • Google is completer dan andere zoekmachines
  • Google is de beste zoekmachine ter wereld
  • Zoekresultaten van Google zijn doorgaans betrouwbaar
  • Google zoekt wereldwijd

Oeps, valt een beetje tegen. Google heeft dus blijkbaar ook zijn beperkingen en van Ess weet die goed uit te leggen. Google is dus niet perfect maar als je weet wat de beperkingen zijn kan dat ook weer handig zijn bij het zoeken.

Het verrassende uitgangspunt van van Ess is dat je bij het zoeken met Google niet moet denken in een vraag maar juist moet proberen het antwoord te voorspellen. Dat klinkt een beetje zweverig maar hij weet dit met praktische voorbeelden perfect toe te lichten. Met het handige hoofdstuk "Gereedschapskist voor de Google code" geeft hij 7 zoektools waarmee je zoekresultaten spectaculair zullen verbeteren. Van Ess geeft voorbeelden van de uitwerking van zoekvragen m.b.v. schermafbeeldingen dus je kunt zijn uitleg prima volgen. De Google code van van Ess is een handig boekje voor mensen die meer uit Google willen halen zowel privé als beroepsmatig. Wil je meer informatie over zoeken in andere bronnen dan Google kijk dan ook eens op zijn site www.voelspriet.nl.

Reserveer de Google code in onze catalogus

zaterdag 3 april 2010

En je ziet nog eens wat - Renske de Greef

Voluntourisme is de nieuwste trend. Jonge mensen die vrijwilligerswerk gaan doen in derde wereld landen. Iedereen met plannen in die richting zou het boek En je ziet nog eens wat van Renske de Greef eerst moeten lezen.

Tijdens een uit de hand gelopen discussie over ontwikkelingswerk besluit Guusje, net klaar met de middelbare school, om vrijwilliger te worden in Afrika. Met hoge verwachtingen en weinig kennis van zaken vertrekt ze samen met een vriendin naar een weeshuis in Tanzania. Het klinkt allemaal zo mooi, maar de realiteit blijkt vaak anders te zijn. Het beeld dat Guusje heeft van vrijwilligerswerk in Afrika blijkt een stuk romantischer te zijn dan de werkelijkheid. Ze krijgt te maken met armoedige werkomstandigheden, ondankbare mensen, gedesillusioneerde vrijwilligers en komt tot het besef dat ze als westerse scholier net zo weinig kan doen als in eigen land.

Op de omslag van En je ziet nog eens wat van Renske de Greef staat "Huiver en lach. Dat is wat ik heb gedaan" van bestsellerauteur Herman Koch (Het Diner). En dat deed ik ook, het boek is met vaart geschreven, verbijsterend en hilarisch. Hoewel ik af en toe wel de indruk kreeg dat grappig zijn belangrijker leek te zijn dan de vraag of vrijwilligerswerk zin heeft.



Reserveer in onze catalogus