Posts tonen met het label Sean Penn. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Sean Penn. Alle posts tonen

woensdag 14 mei 2014

This Must Be The Place

Het moet hier ergens zijn geweest…in de jaren 80: het moment waarop voor velen de liefde voor Madonna is ontstaan.
Zo ook voor mijn zus. Ik deelde in mijn kinderjaren de slaapkamer met haar en dus ook de muren van die kamer. Of moet ik zeggen dat we die juist niet deelden. Aan bijna elke muur zag ik de liefde voor de, toen nog toekomstige, ‘Queen of pop’ geplakt. Ik was in die tijd, en nu nog steeds, vijf jaar jonger dan mijn zus. Op dat moment had ik weinig in te brengen over wat er op de muur werd geplakt. Mijn moeder daarentegen evenmin. Gelukkig is hierin met de jaren het een en ander veranderd en is de liefde voor Madonna bij mijn zus sterk afgezwakt.

maandag 4 juli 2011

21 grams

Ik blogde al eerder over de bijzondere films van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu: Babel en The burning plain. Films die zich kenmerken door niet-chronologisch en in een hoog verteltempo verschillende verhaallijnen te verweven tot een slotmoment waarop alle puzzelstukjes in elkaar vallen. En dan wil je nog maar één ding: nog een keer kijken.

Mijn kennismaking met deze regisseur was de film 21 grams. Opletten vanaf de eerste minuut, dat is mijn tip. Maar dan krijg je ook wat! In dit geval is de rode draad een ernstig auto-ongeluk, veroorzaakt door een bekeerde ex-gevangene, waardoor een vrouw haar gezin verliest en een man een nieuw hart krijgt. Het lijkt alsof ik daarmee alles al verklap, maar dat valt mee. De film is rauw en hartverscheurend, waarbij er geen verschil is tussen goed of slecht en iedereen z'n eigen pijn en angsten op z'n eigen manier draagt of niet verdraagt.

De titel van de film verwijst naar het verhaal dat het lichaam op het moment van sterven 21 gram lichter zou worden. Wat verliezen we, de ziel of de laatste adem? En wat is eigenlijk het gewicht van liefde, van schuld of van wraak.

In de hoofdrollen schitteren drie bekende acteurs: Sean Penn, Naomi Watts en Benicio Del Toro. Alleen daarvoor al...





Reserveer in onze catalogus.

dinsdag 2 juni 2009

Into the wild

Stel je voor: knip je creditcards door, maak al je spaargeld over naar een goed doel en verbrand het geld in je portemonnee. En dan ga je zwerven door verlaten natuurgebieden in Amerika. Dat is precies wat Christopher McCandless deed na zijn diploma-uitreiking van de universiteit en 2 jaar later was hij dood...

Jaren geleden las ik het boek Into the Wild (vertaald als De Wildernis in) van John Krakauer en dat maakte veel indruk op me. Krakauer is in Amerika een bekende journalist, schrijver en bergbeklimmer. Van een tijdschrift kreeg hij de opdracht om een verhaal te schrijven over een 24 jarige jongen (Christopher McCandless) die diep in de wildernis van Alaska dood was gevonden. Hij raakte steeds meer door die jongen gefascineerd. Hij gaat op zoek naar een verklaring voor de drijfveren van Chris, reconstrueert zijn reis en spreekt met mensen die hem onderweg hebben ontmoet. Het wordt uiteindelijk een indrukwekkend verhaal van een raadselachtige jongen die op een rigoureuze manier breekt met het normale leven om op zoek te gaan naar de ultieme vrijheid en het beleven van de ongerepte natuur. De wildernis in werd in de jaren negentig een bestseller in Amerika.

De acteur en regisseur Sean Penn heeft na jarenlang contact toestemming gekregen van de ouders van Chris om het boek te verfilmen. Het is een prachtige film geworden die het boek volledig recht doet wat mij betreft. Kijk voor een indruk op de filmsite van Into the Wild. Wrang detail: de foto bij dit bericht is het laatste zelfportret van Christopher McCandless dat is gevonden in zijn camera.

Reserveer in onze catalogus:

Het boek: "De wildernis in" door John Krakauer
De DVD: "Into the Wild" door Sean Penn