Op reis met Sofie, Theo en Julia

Vandaag drie bijzondere (jeugd)boeken over drie bijzondere kinderen,
die elk hun eigen bijzondere reis maken.

Sofie's reis door de filofosie
De eerste ken je waarschijnlijk wel, dat is Sofie. Zij maakte - alweer 20 jaar geleden! - een beroemde reis door de geschiedenis van de filosofie. Deze roman van Jostein Gaarder sloeg in als een bom, bij jong en oud. Sofie, een wijs 15-jarig meisje, wandelt aan de hand van een geheimzinnige filosofieleraar door de geschiedenis van de grote filosofen. Daarmee leerde Gaarder vele lezers op literaire wijze wat je op de gewone school tegenwoordig niet meer meekrijgt. Hulde.

Een bioscoopfilm kon natuurlijk niet uitblijven en die was net zo succesvol. Ik moet zeggen dat het einde mij toch wel wat bevreemde, ondanks alle diepere filosofische lagen. Het werd mij iets teveel hocuspocus, terwijl ik toch best wel wat vrijheid in interpretaties en het onverwachte gewend ben. Maar eerlijk is eerlijk, de vorm om via een verhaal de geschiedenis tot ons te brengen was uniek. En geslaagd.

Theo's reis door de theologie
Minder bekend is volgens mij de reis die bijna 10 jaar later daarop volgde. Dit maal gemaakt door de 14-jarige Theo die lijdt aan leukemie, geschreven door Catherine Clément. Om zijn ziekte te overwinnen neemt zijn tante hem mee op een wereldreis langs de belangrijkste godsdiensten. Ze hopen iets van kracht, wijsheid, hoop en misschien zelfs genezing te vinden in dat wat alle religies uitdragen en meegeven.

Dat levert eenzelfde soort levenslessen op als de reis die Sofie maakte. Het einde zal ik niet verklappen, maar dat er een vervolg kwam met een 26-jarige Theo, die dit keer duikt in de wereld van het milieu, wil ik nog wel meegeven!

Julia's reis door de kunsten
De laatste reis, weer 10 jaar later, heb ik pas kortgeleden ontdekt en zelf nog niet eens gelezen. Finn Zetterholm schenkt ons Julia, een 12-jarig meisje dat tijdens een bezoek aan een museum verdwijnt in een schilderij en daardoor een reis door de tijd maakt langs een paar van de grootste kunstenaars. En volgens de recensent is het boek 'niet alleen een must voor jonge kunstliefhebbers, maar ook voor kinderen die houden van historische verhalen of geheimzinnige avonturen'.

Ik ben in ieder geval getriggerd en pak het binnenkort van de plank. En als het net zo bevalt als die vorige twee, dan lees ik gelijk het vervolg er achteraan!


Voor wie al deze reizen nog niet gemaakt heeft, een paspoort is niet nodig, een reis- en annulerings-verzekering ook niet en de koffer kan thuisblijven. Lekker makkelijk. Just fasten your seatbelts and enjoy the ride!


Reserveer De wereld van Sofie
Reserveer De reis van Theo
Reserveer Julia's reis

Nietzsche en Kant lezen de krant

Het valt tegenwoordig niet mee om je mening te vormen over bepaalde kwesties die in het nieuws zijn. We worden overspoeld met een zee aan informatie, nieuws en opinies. Daar komt nog bij dat de journalistiek behoorlijk hyperig is geworden. Probeer dan nog maar eens tot een objectief oordeel te komen.

Dit probleem werd ook onderkent door Rob Wijnberg, essayist en columnist van NRC Handelsblad. In zijn boek Nietzsche & Kant lezen de krant geeft hij de oplossing: gebruik meer filosofie! Hij pakt actuele thema's en bekijkt ze vervolgens van de filosofische kant. En dat werkt vaak heel verhelderend. Aan de hand van een indeling in 6 klassieke thema's (Vrijheid, Waarheid en macht, God en geloof, Seks en liefde, Identiteit, Gelijkheid en de Staat) komt er een hele reeks uiteenlopende onderwerpen voorbij. Het gaat van de opkomt van Wilders, de populariteit van Obama en waarom de financiële crisis onvermijdelijk was naar de vraag wat is nou precies porno is. Door gebruik te maken van het gedachtegoed van oude (en ook moderne) filosofen komt Rob Wijnberg tot soms verrassende inzichten. Nietzsche & Kant lezen de krant is tegelijkertijd informatief én leuk om te lezen.

Reserveer in onze catalogus

Nachttrein naar Lissabon

Net terug uit Lissabon liep ik tegen de titel 'Nachttrein naar Lissabon' aan. Dat overkomt me wel vaker. Ben ik net ergens geweest loop ik tegen een boek op dat ik eigenlijk vóór mijn bezoek had moeten lezen. Niet dat 'Nachttrein naar Lissabon' zo heel erg over Lissabon gaat, maar het heeft wel een sfeer die erg goed bij de stad past. 'Nachttrein naar Lissabon' is een sterk filosofisch boek, niet altijd makkelijk om te lezen, maar wel schitterend om te lezen. Enerzijds kun je jezelf verliezen in de sfeer van de stad en z'n tumultueuze verleden (denk aan de dictator Salazar en de verschrikkingen die hebben plaatsgevonden tijdens zijn bewind), anderzijds duik je in een verhaal op microniveau van een man en zijn omgeving en zijn levensvragen waar we uiteindelijk weer allemaal mee worstelen.

Pascal Mercier is het pseudoniem van de Zwitser Peter Bieri, hoogleraar filosofie aan de Vrije Universiteit van Berlijn. Naast fictie heeft hij ook enkele filosofische werken gepubliceerd waaronder 'Handboek van de vrijheid: Over de ontdekking van de eigen wil' een onderwerp dat je ook terugziet in 'Nachttrein naar lissabon'.

Het boek gaat over Raimund Greogorius, leraar klassieke talen aan het gymnasium van Bern. Door een toevallige ontmoeting met een verwarde Portugese vrouw en een citaat uit een boek, geschreven door ene Amadeu Inácio de Almeida Prado, besluit hij van de een op de andere dag naar Lissabon te vertrekken om deze schrijver te ontmoeten. Gregorius is nog nooit eerder in Lissabon geweest, kent de taal niet en begint derhalve vanuit het niets. Eenmaal in Lissabon ontdekt hij dat de schrijver van het boek al vele jaren geleden gestorven is. Een zoektocht leidt hem naar verschillende personages die een nauwe band met de schrijver hadden en langzaam maar zeker ontstaat er een beeld van een buitengewoon intelligente, charismatsche persoonlijkheid: briljant als leerling op het lyceum, superieur tijdens zijn medicijnenstudie te Coimbra, gevierd als arts in zijn hoofdstedelijke praktijk. Deze bijzondere man heeft in zijn leven echter een paar beslissingen genomen die hem voortdurend zijn blijven achtervolgen en waarvoor hij tot op het laatst heeft geprobeerd verklaringen te vinden. Met zijn kritische geest onderwerpt hij zijn doen aan laten een diepgaand zelfonderzoek.

Tot slot natuurlijk de grote allegorie van het verhaal:

Ieder van ons reist in een afgesloten coupé met vieze ramen, haperende verlichting en defecte verwarming, in een trein van onbekende lengte en twijfelachtige makelij, zonder duidelijke bestemming of dienstregeling, maar met een geheimzinnige conducteur en een grillige machinist, soms razend snel, soms tergend langzaam, via anonieme tussenstations met uit het niets opdoemende perronopzichters door duistere tunnels, totdat het voertuig definitief tot stilstand komt.

Reserveer in onze catalogus