Posts tonen met het label treinen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label treinen. Alle posts tonen

vrijdag 23 maart 2012

Onze excuses voor het ongemak

In Nederland pakken elke ochtend minstens een half miljoen mensen de trein en gaan 's avonds weer terug. Er is een naam voor deze speciale groep mensen: de treinforens. Ik behoor zelf ook tot deze groep: bijna elke dag 2 uur in de trein naar mijn werk.

Het boek Onze excuses voor het ongemak is geschreven door een doorgewinterde soortgenoot: Volkskrant-journalist Robert Giebels. Hij forenst al jaren lang elke dag met de trein van Breda naar Amsterdam: elke dag een uur of 4 in de trein. En ook nog via Station Utrecht dat vaak het nationale afvoerputje van treinproblemen is. Oh ja, hij heeft ook nog rugproblemen en lang staan is voor hem een marteling.

Hij schrijft even hilarisch als waarheidsgetrouw over de uitdagingen waar wij forenzen mee worden geconfronteerd zoals niet verstaanbare omroepberichten, microfoongeile conducteurs die zichzelf graag horen praten via de omroepinstallatie, irritante medepassagiers en treinen die wegrijden zodra er horden forenzen op afkomen. Erg herkenbaar vond ik de kenmerken van de ervaren treinforens zoals een goed doordachte instaptechniek, een strategie voor het scoren van de beste zitplaats, het snel kunnen inschatten van haalbare alternatieven als het echt mis gaat en een soort Boeddhistische berusting als toch niks meer aan te doen is.   

Zijn verhalen zijn een feest van herkenning en hij beschrijft verschillende bizarre situaties uit zijn forenzenleven. En zo heeft iedere ervaren treinforens weer zijn eigen verhalen. Onze excuses voor het ongemak is een geinig boek voor iedereen voor wie treinforenzen een substantieel deel van zijn leven is.

Reserveer Onze excuses voor het ongemak in onze catalogus.      

vrijdag 23 oktober 2009

Eck on the railroad - Part 3: plaatjes kijken


Het eindstation is nog niet in zicht. Na een overstap van poëzie naar muziek, nu een korte tussenstop bij de foto's. Want treinen en rails zijn natuurlijk dankbare objecten. Voor de één zijn het de zware locomotieven, of de stoomwolken over de perrons; voor de ander de regelmatigheid van de bielzen, de patronen en de slingers door het landschap. En vergeet vooral de perron overkappingen niet!
Ook hier lijkt het reizen per trein weer een bijzondere bron van inspiratie.
Ik licht er eentje uit, hoewel er uiteraard veel meer moois te vinden is.

'De Mooiste Treinreizen' is een fraai fotoboek van Martin Kers. Het geeft een mooie indruk van beroemde treinreizen over grote afstanden. Bij het doorbladeren is het een kwestie van zwijmelen en dromen over de reizen die je nog niet gemaakt hebt (of misschien al wel natuurlijk!).
Zijn beelden maken duidelijk dat het nog steeds, overal ter wereld, mogelijk is om de romantiek van het reizen te ervaren en onderweg de prachtigste landschappen en taferelen te aanschouwen.

Nou, daar gaat het dus om. Veel kijkplezier, en een goeie reis!

vrijdag 9 oktober 2009

Eck on the railroad - Part 2: the songs

Ik heb me wel wat op de hals gehaald met mijn trein-serie. Nou wist ik wel dat het reizen met de trein veel mensen heeft geïnspireerd, maar bij het zoeken naar 'railroad music' werd het mij even teveel. Waar moet ik beginnen? Bij nummers die in ieder geval het woord 'trein' bevatten? Of bij 'the working on the railroad' klassiekers? Er is zoveel, zoveel... Neem bijvoorbeeld eens een kijkje op deze site.
Ach wat, we maken er iets interactiefs van: ik doe een voorzetje, en u vult allen aan! Zo moeten we toch tot een soort van top 10 kunnen komen?

De uitdaging dus: noem in een reactie op deze post het mooiste, ontroerendste of indrukwekkendste stukje muziek dat met treinen van doen heeft, met een korte toelichting. Als dat geen mooi overzichtje wordt...

Bij deze ter inspiratie, zo maar bij elkaar geplukt:




ps: 'eck' staat voor Erwin C. Karst, en met een beetje gehussel kom je op 'trainwrecks'... Merkwaardig, nietwaar?

donderdag 24 september 2009

Eck on the railroad - Part 1: Snikken en Grimlachjes


Er is iets met treinen. Genoeg om een korte serie over te starten op een weblog. Maar ook genoeg ter inspiratie, iets met een muze, iets onbereikbaars, iets zwerverigs.

Veel schrijvers, muzikanten en andere kunstenaars laten zich inspireren door de stoommachine op de rails, door de cadans tijdens een dagdroom op reis, door reizen, zien en weerzien, verlaten, tegemoetkomen en afscheid nemen.
Ach, u merkt wel: treinen hebben iets sentimenteels.

Soms betreur ik het dat ik slechts enkele reisjes van zo'n 10 minuten maak. Wat kan daarin nou gebeuren? Maar aan de andere kant, het kan ook genoeg zijn voor de ware liefde of voor de onvergetelijke indruk.
Vandaar mijn korte serie over wat treinen en treinreizen met mensen doen.




En omdat het hoog tijd wordt om ook eens wat poëzie voorbij te laten komen op ons blog bij deze een klassieker: het gedicht 'Aan Rika', van Piet Paaltjens, uit de bundel 'Snikken en Grimlachjes':
Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die den trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, zij duurde lang genoeg, om mij
Het eindloos levenspad met fletsen lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.

Waarom ook hebt gij van dat blonde haar,
Daar de engelen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan?

En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet als de weerlicht 't rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?

Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?
Mooier kan niet, mensen...
Over liefde op het eerste gezicht gesproken! Beschouw het maar als een waardige aftrap...
Stay tuned!