woensdag 2 december 2009

Wanneer de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren

Ja, ik word vaak aan haar herinnerd en in een van mijn vele, vele zakken, draag ik haar verhaal met me mee om steeds opnieuw te vertellen. Het is er één van de vele die ik bij me draag en ieder op hun eigen manier zijn ze stuk voor stuk heel bijzonder. Elk verhaal is een poging - een bovenmenselijke poging - om mij te bewijzen dat jullie, en jullie menselijke bestaan, het waard zijn.
Hier is het. Een van de vele.
De boekendief.

De Tweede Wereldoorlog staat nog steeds volop in de belangstelling en dat mag wat mij betreft zo blijven ook, want de afschuwelijke werkelijkheid kunnen we beter niet vergeten. Nog deze week stonden de kranten vol van het onlangs opgedoken dagboek van Klaartje de Zwarte. Dit dagboek verhaalt over de deportatiemachine die door één gek in gang werd gezet en waarvan we de omvang in al zijn nauwkeurige uitvoering nog steeds niet kunnen begrijpen en zeker niet mogen vergeten. De TV serie De Oorlog gepresenteerd door Rob Trip die de NPS nu uitzendt is eveneens een voorbeeld hiervan.

'De boekendief' van Markus Zusak is geen dagboek. Het is een verhaal van Liesel Meminger die negen jaar is als de oorlog begint en in de jaren die volgen de macht en de kracht van de woorden leert kennen. Het is het verhaal over slachtoffers, of je nu aan de 'goede' of aan de 'verkeerde' kant staat, een oorlog kent alleen maar slachtoffers.
Het is ook het verhaal van Hans Hubermann die door zijn weigering om lid te worden van de partij geen opdrachten meer krijgt en nog mondjesmaat wat geld binnenbrengt door met zijn accordeon in cafés te spelen.
Het is ook het verhaal van Rosa Hubermann, die kleerkast van een vrouw, die al scheldend haar o zo grote hart openstelt voor degenen die het het hardst nodig hebben.

Het is het verhaal van Rudy Steiner die zijn leven lang, wat uiteindelijk een veel te kort leven blijkt te zijn, hunkert naar een kus van Liesel, maar deze pas krijgt als hij stoffig en levenloos tussen het puin ligt.
En het is natuurlijk het verhaal van Max Vandenburg, die een kans kreeg te ontsnappen, maar daarna gekweld wordt door schuldgevoel, groter dan een mens kan bevatten, als hij terugdenkt aan de laatste blik die hij wierp op zijn familie die hij hierbij achterliet.
Het is het ook het verhaal van Ilsa Hermann, de vrouw van de burgemeester, die Liesel op haar eigen ondoorgrondelijke manier de Boekendief laat zijn en die, dat zul je merken als je dit boek leest, uiteindelijk de redster is van Liesel.
Tot slot is het natuurlijk een verhaal van de Dood. Sterker nog, het is de Dood die het ons laat meebeleven.

Markus Zusak heeft met 'de Boekendief' een prachtige roman geschreven, een verhaal dat je niet meer loslaat...

Reserveer in onze catalogus

maandag 30 november 2009

De geheime taal van dingen: hoe je spullen verraden wie je bent

Is je bureau rommelig, staan al je boeken nauwkeurig op alfabet (of op kleur) in je boekenkast of heb je vaak donkere kleding aan? Rare vragen misschien, maar de antwoorden zeggen meer over je persoonlijkheid dan je zou verwachten. Psycholoog San Gosling deed meer dan tien jaar onderzoek naar hoe mensen hun innerlijk projecteren op hun omgeving. Hij onderzocht slaapkamers, bureaus, kleding, auto's en ontdekte dat onze spullen en hoe we die neerzetten meer kan zeggen over iemands persoonlijkheid dan de intiemste gesprekken.

Het boek De geheime taal van dingen: hoe spullen verraden wie je bent is eigenlijk een handboek voor de snoopoloog (snooping: Engels voor snuffelen). Je leert over de psychologische achtergrond van snoopologie en dat alles is gebaseerd op grondig onderzoek. Snoopologie is een kunst die je niet zomaar onder de knie hebt. Je hebt wel wat psychologische kennis nodig zoals bijvoorbeeld over de 5 meest voorkomende karaktertrekken of te wel de "Big Five". De Big Five zijn openheid, zorgvuldigheid, extraversie, inschikkelijkheid en neuroticisme. Je kunt in het boek ook meteen zelf een Big Five testje doen om te kijken hoe jezelf scoort. Deze karaktertrekken zijn handig als raamwerk voor de resultaten van het snooping.

Het is echt niet zo dat je na het lezen van het boek ineens over analytische superpowers beschikt. Snoopologie is een kunst die je echt moet leren. Gosling gaat ook in op de vele valkuilen die snooping met zich meebrengt. Soms staan spullen (bijvoorbeeld een waterpijp) stom toevallig in een woonkamer (een vriend heeft die achtergelaten). Maar het risico bestaat dan wel dat je iemand volkomen verkeerd beoordeeld. Zo zijn er nog andere valkuilen waardoor je moet oppassen voor snelle conclusies. Maar als ervaren snoopoloog geeft Gosling staaltjes van analyse die erg knap zijn. Dus wil je jezelf en anderen beter leren kennen dan is De geheime taal van dingen: hoe spullen verraden wie je bent een erg leuk en leerzaam boek.

Reserveer in onze catalogus

zaterdag 28 november 2009

Het literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey - Mary Ann Shaffer & Annie Barrows


Het verhaal
Voor de kust van Frankrijk, op het Engelse eiland Guernsey, heeft een groepje bewoners de oorlog doorstaan door geregeld samen te komen en onder het genot van een eenvoudige aardappelschiltaart te praten over Hamlet, Jane Eyre en andere grote werken uit de wereldliteratuur. Wanneer zij per toeval in contact komen met Juliet, een schrijfster uit Londen die op zoek is naar een onderwerp voor haar nieuwe boek, ontspint er zich een uiterst levendige correspondentie. Middelpunt van de eilanders is een jonge vrouw die is afgevoerd door de Duitsers. De grote onbekende heeft een ongelooflijke aantrekkingskracht op Juliet en ze besluit haar boek over deze mysterieuze vrouw te schrijven.

Het literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey bestaat voor het grootste gedeelte uit brieven en dat was wel even wennen bij het lezen er van. Eenmaal aan deze vorm gewend leverde het juist variërende perspectieven op.
De Kanaaleilanden werden door de Duitsers bezet op weg naar Engeland. De eilanden waren helemaal afgesloten van de buitenwereld en wisten dus niet wat er in de rest van de wereld gebeurde.
Er wordt verteld hoe de eilandbewoners de WO II hebben meegemaakt waardoor je een aardig beeld krijgt van hoe het leven tijdens de bezetting op Guernsey moet zijn geweest. Ook als de wederopbouw is begonnen, is de pijn en het verdriet om de strijd met de Duitsers nog lang niet vergeven en vergeten.
Een mooi verhaal zonder dramatisch of sentimenteel te worden.

Als je Eten, bidden en beminnen van Elizabeth Gilbert met plezier hebt gelezen dan is dit boek ook iets voor jou!

Reserveer hier via onze catalogus

donderdag 26 november 2009

Net teruggebracht 2

De 2e aflevering van een serie waarin mensen vertellen wat ze geleend hebben van de bibliotheek en wat ze er van vonden!

maandag 23 november 2009

Babel: als je begrepen wilt worden... luister

Babel is zo'n film die je gelijk bij de strot grijpt. De Mexicaanse regisseur met die moeilijke naam heeft een bijzondere filmhandtekening en ik vind het telkens weer smullen. Hij laat verschillende verhaallijnen kris-kras door elkaar lopen en springt ook nog eens heen en weer in de tijd. Het duurt altijd even voordat je het door hebt, maar ik ben graag bereid me een beetje in te spannen tijdens het filmkijken.

Babel gaat over vier levens in vier werelddelen, die pijnlijk met elkaar verweven raken: een Amerikaans echtpaar dat een reis maakt door Marokko, hun Mexicaanse huishoudster die even de grens oversteekt om naar een familiebruiloft te gaan, een Japanse zakenman wiens dochter worstelt met de dood van haar moeder en twee Marokkaanse jongetjes. En er is een geweer, dat voor veel pijn, verwarring, angst en paniek zorgt. Het centrale thema is communicatie. Hoe communiceer je met elkaar als je elkaars taal niet verstaat, als je niet kunt horen of spreken, of als je niet wilt luisteren. En ondanks alle verschillen en spraakverwarring blijkt dat paniek en angst er overal hetzelfde uitziet.

Een zware film dus? Helemaal niet. Het is zo rauw als het leven kan zijn, daarin leveren de cast en regisseur een topprestatie. Maar je moet wel even opletten. Een aanrader om vooral vaker te zien, dan vallen alle puzzelstukjes steeds beter op hun plek en ontdek je steeds meer details. Subliem!



Reserveer in onze catalogus

vrijdag 20 november 2009

Jeffrey Foucault en Kris Delmhorst


Gisteren was ik in Paradiso. Jeffrey Foucault en Kris Delmhorst traden daar op in de kleine zaal. Bij aankomst stonden er drommen mensen voor de deur, een enorme rij slingerde over het Max Euwe-plein... Die komen toch niet allemaal voor...? Nee, inderdaad, die bleken voor op de stoep te hebben gelegen om '30 seconds to Mars' te zien (iets wat deze ouwe lul -qua muzieksmaak dan- weer eens niet kende).
Wij vervoegden ons dus braaf bij het handjevol mensen dat voor 'dat andere concert' kwam.
En fraai was het. Twee geweldige stemmen, ingetogen sfeervolle songs over het land, het leven en de liefde... Het leidt slechts tot de ultieme retorische vraag: "Wat wil je nog meer?"

Zo'n concert kan mij niet snel te lang duren. Vaak treden ze los van elkaar op, maar nu staat het echtpaar voor een aantal concerten samen op het podium.
Voor wie kennis wil maken met deze muziek zijn er nog een paar mogelijkheden: vanavond in Bemmel, morgen in Leiden en overmorgen in Ottersum. En lukt dat niet, dan blijven er uiteraard wat prachtige cd's over. Aanbevelingen van mij zijn 'Stripping Cane' van Jeffrey Foucault en 'Five Stories' van Kris Delmhorst. Beide niet de meest recente albums, maar de zeggingskracht van deze muziek is geweldig.
Gaat dat zien en luisteren!



Reserveer 'Five Stories' in onze catalogus
Reserveer 'Stripping Cane' in onze catalogus

woensdag 18 november 2009

De tulp van het kwaad


Houd je van geschiedenis, en dan vooral van onze eigen vaderlandse geschiedenis, dan zijn twee boeken van Jörg Kastner (een Duitser, jawel) een aanrader. Schreef hij eerder al het boek 'Het blauw van Rembrandt', in 'De tulp van het kwaad' neemt hij ons opnieuw mee naar de Gouden Eeuw in Amsterdam. Hij doet dit door ons mee te laten kijken met Jeremias Katoen, gerechtsinspecteur van de stad Amsterdam. Het boek heeft ook een eigentijds tintje, want in het begin van de 17e eeuw waren de Nederlanders in de ban van de tulp. De handel in tulpenbollen maakte een ongekende bloeitijd door. Voor een tulpenbol van een zeldzame soort werd al snel tot wel tienduizend gulden betaald. Voor dat geld kon je in die tijd een prachtig huis aan de beste grachtengordel van Amsterdam krijgen. Totdat het aanbod op een bepaald moment de vraag overschreed en speculanten met tulpenbollen bleven zitten die ze voor ongehoord hoge prijzen gekocht hadden. Het bracht vele handelaars tot de bedelstaf en daarmee had Nederland de wereldprimeur van de eerste beurscrash. We leren het nooit...

'De tulp van het kwaad' speelt in de periode na de tulpenhype. De echte liefhebbers van de tulp zijn er nog en de notabelen van de stad die zich verwant voelen met de bijzondere bloem komen nog steeds bij elkaar in een besloten club. Dan worden kort na elkaar twee gewaardeerde leden van deze club en eerzame burgers van de stad Amsterdam vermoord. Jeremias Katoen wordt op de zaak gezet en wordt zowel verleid als onder druk gezet. Op de achtergrond speelt de politieke situatie van die tijd waarbij de Franse Zonnekoning op het punt staat dat kleine, maar o zo lucratieve stukje Nederland aan te vallen en in te nemen. Jeremias ontdekt een complot dat zijn weerga niet kent.
Het zijn de geschiedkundige details en wetenswaardigheden die dit verhaal vooral zo interessant en heerlijk om te lezen maken. Kastner is in staat de Gouden Eeuw op een heel natuurlijke en vanzelfsprekende wijze tot leven te brengen.

Reserveer in onze catalogus

maandag 16 november 2009

Het oude Athene voor vijf obolen per dag

Briljant bedacht: een reisgids in de stijl van Lonely Planet over het Athene van de 5e eeuw voor christus. In Het oude Athene voor vijf obelen per dag van Philip Matyszak wordt geschiedenis op een grappige en informatieve manier toegankelijk gemaakt. Met uit de de Lonely Planet serie herkenbare hoofdstukken als "wat valt er te beleven", "wat je zeker moet gaan zien" en "nuttige zinnetjes" wordt Athene en de Griekse maatschappij van die tijd op een speelse manier toegelicht.

Zo wordt in het onderdeel "je weg vinden" uitgelegd dat Atheners geen straatnamen gebruiken, dus een adres gaat altijd samen met een uitleg hoe je er moet komen. Bijvoorbeeld: in Melite, aan het zuidelijk deel van de weg naast de Tempel van Herakles. Maar let op! Athene is bezaaid met tempels dus vraag na welke van de tientallen tempels van Herakles wordt bedoeld.

Als attractie van Athene worden ook de mannen met "brains" aangeprezen. Ga eens filosoferen met Sokrates, je vindt hem over het algemeen op de Agora. Hij is gemakkelijk te herkennen omdat hij in gezelschap altijd de lelijkste is: kijk uit naar een kalend, schriel mannetje met een bierbuik, kikkerogen en dikke vlezige lippen. Ga trouwens 's avonds nooit alleen of zonder fakkel op stap, want de dieven zijn overal.

Zo staat het Het oude Athene voor vijf obolen per dag vol met tips en interessante wetenswaardigheden voor de bezoeker. Voor wie meer wil weten over echte leven in Athene die tijd, zonder droge feitjes en jaartallen, is dit het ideale geschiedenisboek.

Reserveer in onze catalogus

zaterdag 14 november 2009

Desert Songs - Arita Baaijens

In het kader van Afrika Mon Amour was Arita Baaijens dinsdag jl.in Bibliotheek Hengelo om te vertellen over haar woestijnreizen en ontmoetingen met mensen uit andere culturen. Haar laatste boek, Desert Songs, gaat over haar trektochten door de woestijnen van Egypte en Soedan. Darfur, een deelstaat in West-Soedan, was jarenlang een felbegeerd reisdoel voor haar.
Ook in haar boeken Regen van eeuwig vuur en Woestijnnomaden schrijft zij beeldend over haar reizen in Afrika.
Dinsdagavond vertelde Arita hoe zij zich voorbereidt, hoe zij op de kamelenmarkt de dieren kiest om mee te gaan trekken. Over de problemen die ze had met de drie nomaden met wie ze reisde. Deze waren het vaak niet eens met haar plannen: ze vertrouwden haar kaart en kompas niet, de ruïnesteden bestonden volgens hen niet en de prehistorische rotstekeningen lagen te ver uit de route. Haar reizen verliepen daarom bepaald niet zonder problemen. Desondanks ontstond onderweg een hechte band tussen de schrijfster en haar begeleiders.

Ze nam ons mee naar de woestijnnomaden en liet aan de hand van foto’s ook zien hoe deze overleven in de extreme omstandigheden van de woestijn.
Het waren verhalen van mensen die tegen wil en dank betrokken raken in een complex conflict en iedere dag levensbepalende keuzes maken. Over hoe het leven doorgaat in een uitzichtloze situatie.
Aan het eind van de avond vertelde zij dat we aan iets heel anders toe was en binnenkort een literaire reis te paard door de Siberische Altai maakt. Hou je van (Russische) literatuur, Siberië en je kunt paardrijden.... grijp nu je kans!
Ik vond het in ieder geval een fascinerende avond en ook de bezoekers van de lezing waren na afloop erg enthousiast.

Reserveer Desert Songs in onze catalogus
Reserveer Woestijnnomaden in onze catalogus
Reserveer Een regen van eeuwig vuur in onze catalogus

donderdag 12 november 2009

Charles Palliser - De Quincunx

Dit boek kreeg ik jaren geleden op mijn verjaardag van een vriend die dacht dat ik wel van avontuurlijke jongensboeken zou houden. Ik wist het niet van mijzelf, maar het bleek te kloppen. Tenminste, als je dit boek als zodanig kan beschouwen.

Ik las De Quincunx van Charles Palliser tijdens een vakantie op het Griekse eiland Kos. We gingen voor de zon, maar het grootste gedeelte van de week regende het. Hard. Het had een niet al te positieve invloed op het vakantiegevoel, maar droeg wel bij aan het lettervreten. Het is een dikke pil, maar echt zo'n boek dat je niet aan de kant kunt leggen.
"Kom nou ook even het water in", hoorde ik tijdens de enige twee zonnige dagen. "Ja, zometeen..." mompelde ik, een beetje verstoord opkijkend vanachter mijn geliefde boek.

Ik heb het zelfs even weggelegd en om me heen gekeken, om het vervolgens met hetzelfde gemak weer op te pakken en verder te lezen. Eerlijk is eerlijk: er zijn weinig boeken waarbij dat gebeurt.

Heerlijk: je kwaad kunnen maken op hoofdpersonen (Hoe kan die moeder nou zo stom zijn!), nadenken over de haast filosofische passages in het boek, en gegrepen worden door de spanning, door die wervelwind van gebeurtenissen.

Waar het over gaat?
In de 19de eeuw leidt een Engelse jongetje met zijn moeder een rustig bestaan op het platteland. Over zijn vader weet hij niets en zijn moeder wil hem pas later over het geheim van zijn afkomst vertellen. Als zij bedreigd worden door vijanden uit het verleden vluchten zij naar Londen, maar ook daar kunnen zij niet aan hun belagers ontsnappen. Nadat zijn moeder volkomen berooid is overleden, wordt de jongen het vuur na aan de schenen gelegd, maar hij weet uiteindelijk het raadsel van zijn afkomst op te lossen. Charles Palliser doceert literatuurgeschiedenis aan een Schotse universiteit en weet veel van de 19de-eeuwse Engelse roman. In die traditie van lange, sociaal bewogen romans (o.a. Dickens) past deze boeiende, goedgeschreven geschiedenis. Door de sterke plot, de vele spannende avonturen en het goede tijdsbeeld blijft deze roman meer dan 800 blz. lang de aandacht vasthouden.

Het staat er simpel in zo'n recensie, het geeft niet helemaal het gevoel weer dat je bekruipt tijdens het lezen van dit meesterwerk. Nee, dat moet je toch echt zelf ervaren...

Reserveer in onze catalogus

maandag 9 november 2009

Good bye Lenin!

Nog eentje dan, echt de laatste. Omdat het een beetje feest is vandaag. Precies twintig jaar geleden viel De Muur, dus er is nu veel moois te lezen en zien over Berlijn en de DDR. De film Good bye Lenin! is van een heel andere toon dan Das Leben der Anderen. Deze film zoekt het in de humor en relativering. Een tragikomedie eigenlijk. Het was in 2003 een enorme hit en maakte van de aaibare Daniel Brühl een nationale held.

De synopsis vraagt natuurlijk ook om die glimlach. Moeder (Oost-Duitse pur sang) raakt in coma als ze haar zoon ziet demonstreren bij De Muur. Acht maanden later wordt ze weer wakker, onwetend over de gevallen muur en het kapitalisme dat welig om zich heen tiert. En doktoren raden aan dat vooral zo te houden, vanwege haar zwakke hart. Wat doe je dan als liefhebbende zoon? Dan bouw je de slaapkamer van moederlief weer om naar hoe hij voor de Val was en haal je alles uit de kleren- en keukenkast om die DDR-wereld levend te houden. Dat gaat goed, tot moederlief zo opknapt dat ze steeds meer vragen gaat stellen...

Waar je in alle filmbesprekingen vrij weinig over leest, is de rol van de vader. Die vluchtte naar het westen toen de kinderen nog klein waren en verdween spoorloos. Dat gegeven tekent natuurlijk het leven van moeder en kinderen. Als aan het eind van de film dat verhaal nog een staartje krijgt, blijkt eigenlijk pas de werkelijke tragi van deze komedie , waarbij ik me toen al afvroeg: hoeveel van dit soort tragische gezinnen waren er toen eigenlijk?

Van wat ik me ervan herinner was dit één van de eerste films die met een zekere luchtigheid terugkeer op de periode van de muur. Een film waardoor ook een soort DDR-revival opkwam en de term Ostalgie z'n intrede deed. Toch ken ik ook mensen die er helemaal niet zo om konden lachen. Mensen die het - zelfs nu nog - moeilijk hebben met het systeem waar ze onder hebben geleden, dan wel met het verdwijnen (en ook nog eens belachelijk maken) van hun idealogie. Kortom; het is allemaal helemaal niet zo eenvoudig als het misschien lijkt of we het graag zouden willen maken.

Ook te zien op tv: vrijdag 13 november - 23:40 - Ned2



Reserveer in onze catalogus

vrijdag 6 november 2009

Ray LaMontagne

Soms wordt je gegrepen door muziek zonder dat je precies weet waar 't in zit. Dat gevoel had ik in ieder geval bij het beluisteren van Till The Sun Turns Blackhet tweede album van Ray LaMontagne. Een hees stemgeluid, niet helemaal voluit, vreemde arrangementen. Psychedelische folk? Of toch weer wat traditioneler?
Het bleef in elk geval boeien: een echte 'luisterplaat'. De opvolger Gossip In The Grain werd nog enthousiaster ontvangen, zowel door mij als door de pers. Zo schreef nu.nl op de kop af een jaar geleden een recensie, waarin het volgende stukje boekdelen spreekt:
Met zijn derde album 'Gossip In The Grain' heeft Ray LaMontagne een meesterstuk afgeleverd. De songs op het album zijn gevarieerd en bevatten meer rhythm & blues en country invloeden. De door de zeventiger jaren Van Morrison beïnvloedde albumopener 'You Are The Best Thing' verrast. De lome bluesy prachtballade 'Let It Be Me' verovert vervolgens gelijk je hart. Zo speel en zing je dus een ballade.

woensdag 4 november 2009

Nachttrein naar Lissabon

Net terug uit Lissabon liep ik tegen de titel 'Nachttrein naar Lissabon' aan. Dat overkomt me wel vaker. Ben ik net ergens geweest loop ik tegen een boek op dat ik eigenlijk vóór mijn bezoek had moeten lezen. Niet dat 'Nachttrein naar Lissabon' zo heel erg over Lissabon gaat, maar het heeft wel een sfeer die erg goed bij de stad past. 'Nachttrein naar Lissabon' is een sterk filosofisch boek, niet altijd makkelijk om te lezen, maar wel schitterend om te lezen. Enerzijds kun je jezelf verliezen in de sfeer van de stad en z'n tumultueuze verleden (denk aan de dictator Salazar en de verschrikkingen die hebben plaatsgevonden tijdens zijn bewind), anderzijds duik je in een verhaal op microniveau van een man en zijn omgeving en zijn levensvragen waar we uiteindelijk weer allemaal mee worstelen.

Pascal Mercier is het pseudoniem van de Zwitser Peter Bieri, hoogleraar filosofie aan de Vrije Universiteit van Berlijn. Naast fictie heeft hij ook enkele filosofische werken gepubliceerd waaronder 'Handboek van de vrijheid: Over de ontdekking van de eigen wil' een onderwerp dat je ook terugziet in 'Nachttrein naar lissabon'.

Het boek gaat over Raimund Greogorius, leraar klassieke talen aan het gymnasium van Bern. Door een toevallige ontmoeting met een verwarde Portugese vrouw en een citaat uit een boek, geschreven door ene Amadeu Inácio de Almeida Prado, besluit hij van de een op de andere dag naar Lissabon te vertrekken om deze schrijver te ontmoeten. Gregorius is nog nooit eerder in Lissabon geweest, kent de taal niet en begint derhalve vanuit het niets. Eenmaal in Lissabon ontdekt hij dat de schrijver van het boek al vele jaren geleden gestorven is. Een zoektocht leidt hem naar verschillende personages die een nauwe band met de schrijver hadden en langzaam maar zeker ontstaat er een beeld van een buitengewoon intelligente, charismatsche persoonlijkheid: briljant als leerling op het lyceum, superieur tijdens zijn medicijnenstudie te Coimbra, gevierd als arts in zijn hoofdstedelijke praktijk. Deze bijzondere man heeft in zijn leven echter een paar beslissingen genomen die hem voortdurend zijn blijven achtervolgen en waarvoor hij tot op het laatst heeft geprobeerd verklaringen te vinden. Met zijn kritische geest onderwerpt hij zijn doen aan laten een diepgaand zelfonderzoek.

Tot slot natuurlijk de grote allegorie van het verhaal:

Ieder van ons reist in een afgesloten coupé met vieze ramen, haperende verlichting en defecte verwarming, in een trein van onbekende lengte en twijfelachtige makelij, zonder duidelijke bestemming of dienstregeling, maar met een geheimzinnige conducteur en een grillige machinist, soms razend snel, soms tergend langzaam, via anonieme tussenstations met uit het niets opdoemende perronopzichters door duistere tunnels, totdat het voertuig definitief tot stilstand komt.

Reserveer in onze catalogus