Zijde - Allessandro Baricco

"Dit is geen roman. En ook geen verhaal. Dit is een geschiedenis. Ze begint met een man die naar de andere kant van de wereld gaat, en ze eindigt met een meer dat daar maar ligt te liggen, op een winderige dag."

Hiermee begint Alessandro Barrico zijn inleiding bij zijn boek Zijde.

Barrico is een ware meester-verteller. In sprankelende taal en met weinig woorden prikkelt hij je fantasie. Meer vertel ik niet, behalve dan het complete hoofdstuk 49.

“Alleen maar stilte, langs de weg. Het lichaam van een jongetje op de grond. Een knielende man. Tot aan het laatste licht van de dag.”

Zijde is ook verfilmd en de beelden zijn werkelijk schitterend!



Reserveer in onze catalogus

The Heart Of Saturday Night

Eigenlijk vreemd: ik ken heel weinig van Tom Waits. Ik ben er ook niet helemaal achter waar dat nou door komt. Onlangs leende ik een ouder album van Waits, 'The Heart Of Saturday Night'. En dat voor slechts één nummer. Ik hoorde 'San Diego Serenade' voor het eerst tijdens het radioprogramma 'Op Slag Van Maandag' (van de KRO op zondagavond).
Vaste prik: ik bij mijn krakkemikkige radio-cassettespeler van 22.00 tot 24.00 uur, met de vingers op de opnameknop. Luisteren naar de tips van Hubert van Hoof, benieuwd naar het half uurtje live concert tussen half elf en elf. (Ja mensen, daar komt ook mijn Hiatt-liefde vandaan!)


En soms met gasten in de studio die hun favoriete muziek draaien. Zo ook Harry 'Cuby' Muskee, die de luisteraars trakteerde op een verzameling fantastische muziek. Het bandje van die uitzending heb ik nog steeds in mijn bezit...
Daarin kwam dus dat Waits-nummer voorbij: slepend, op een bepaalde manier romantisch, alsof het de hele tijd regent ofzo. Enfin, ik vond het prachtig.
Gisteravond een keer of 5 achter elkaar gedraaid en daarmee de herinnering levend gehouden. Vreemd en mooi wat muziek met je kan doen!



Reserveer in onze catalogus

Le premier jour du reste de ta vie

Heb jij ook zo'n dag gehad? Zo'n dag die (misschien pas achteraf gezien) jouw leven een andere wending heeft gegeven. Zo'n dag waarvan je zou kunnen zeggen: dat was de eerste dag van de rest van m'n leven.

Misschien de dag waarop je uit huis ging, waarop je je rijbewijs haalde, waarop je trouwde of waarop een geliefde overleed. Belangrijke mijlpalen, vast ook voor je omgeving. Ik kan me bijvoorbeeld nog goed de dag herinneren waarop ik de telefoon pakte en een familievriend in Tel Aviv belde om te vragen of hij weer voor mij wilde regelen dat ik die zomer in de kibbutz terecht kon waar ik drie jaar eerder ook was geweest. De gevolgen waren niet direct groots, maar het gevoel van zelfstandigheid wel.

De Franse film Le premier jour de reste de ta vie gaat over dat soort dagen. Vijf dagen om precies te zijn. Eén dag voor elk lid van een betrekkelijke doorsnee familie. Ik denk tenminste dat de situaties hier en daar best herkenbaar zullen zijn. De puberale problemen en ruzies overheersen een beetje, maar dat heeft vooral te maken met de periode waarin deze cruciale dagen zich afspelen; de tijd waarin de drie kinderen volwassen worden. Je volgt dit gezin 12 jaar en maakt vijf belangrijke dagen mee, iedere dag vanuit het perspectief van één van de gezinsleden. Een grappige formule en nog mooi uitgewerkt ook .

Na afloop blijf je vast even zitten met de vraag: wat was mijn eerste dag van de rest van m'n leven? Ik zou zeggen: laat maar horen!

(Note to myself: volgende keer een keer géén Franse film.)



Reserveer in onze catalogus.

Nederland Leest 2010 De grote zaal - Jacoba van Velde

Nederland Leest 2010 staat in het teken van het boek De grote zaal (1953) van Jacoba van Velde, zo kondigt het CPNB aan. Het boek wordt tijdens de campagneperiode van vrijdag 22 oktober tot en met vrijdag 19 november door de openbare bibliotheken gratis aan hun leden verstrekt.

''De roman over de laatste dagen van een oude vrouw in een verpleeghuis is, net als de auteur, bij het grote publiek in de vergetelheid geraakt'', aldus een CPNB-woordvoerster.
Bij verschijnen werd het boek als meesterwerk bestempeld door gerenommeerde recensenten. De grote zaal verscheen in 13 vertalingen.

In De grote zaal is de oude Geertruide na een hartaanval in een verpleegtehuis voor minder draagkrachtigen opgenomen. Enige privacy is er niet. Het schrikbeeld is terecht te komen in de grote zaal, het laatste stadium voor het definitieve einde. Zij zal er uiteindelijk sterven. Haar gedachten worden weergegeven en die van haar dochter Helena, die in Parijs woont en niet in staat is haar te helpen. Door de gevoelens van eenzaamheid en machteloosheid ademt de roman de sfeer van het existentialisme van de jaren vijftig

Jacoba van Velde (1903-1985) leefde haar leven tussen Nederland en Parijs, waar haar internationaal bekende broers, de schilders Bram en Geer van Velde, woonden. Naast De grote zaal schreef Jacoba van Velde, behalve enkele korte verhalen, nog één roman, Een blad in de wind (1961).

Ik heb het boek (nog) niet gelezen maar het gaat in ieder geval over een actueel thema. We krijgen er allemaal in ons leven in min of meerdere mate mee te maken. Mensen worden steeds ouder en hoe gaan wij nu om met ziekte, eenzaamheid, verzorging en mantelzorg?



Reserveer in onze catalogus

De vermoedens van Mr. Whicher of De moord in Road Hill House

In de nacht van 29 op 30 juni 1860 wordt in het engelse dorpje Road een gruwelijke moord gepleegd op de driejarige kleuter Saville Kent. Deze moord zal heel Engeland jarenlang bezighouden. De tijd waarin het gebeurde, het strenge Victoriaanse tijdperk, en de omstandigheden waaronder waren van grote invloed op het onderzoek.
In Londen was net Scotland Yard opgericht en Mr. Whicher was één van de eerste acht rechercheurs en misschien wel de meest talentvolle. Het publiek smulde van breedvoerig uitgemeten moordonderzoeken in de honderden (!) kranten die Engeland in die tijd rijk was. Bovendien had een beetje krant wel een spannende feuilleton die, zoals we nu weten, de grondlegger vormde voor de huidige detectiveroman.

De moord in Road Hill House bevatte alle ingrediënten voor het klassieke speurwerk en heel Engeland deed dus mee aan het onderzoek. Niet gehinderd door enige kennis werden de bewoners van Road Hill House, familieleden van het slachtoffer én bedienden veroordeeld en publiekelijk aan de schandpaal genageld. De carriere van Jack Whicher werd met deze zaak in de kiem gesmoord.

Veel mensen vonden dat Whichers opsporingswerk was uitgelopen op een schending van de huislijke privacy, een misdaad die niet onderdeed voor de moord die hij moest oplossen. Hij bracht onverkwikkelijke feiten aan het licht: seksuele vergrijpen, geestelijke wreedheid, onbetrouwbare bedienden, eigenzinnige kinderen,krankzinnigheid, jaloezie, eenzaamheid en haat. Zijn onthullingen veroorzaakten angst (en opwinding) omdat het de gedachte opriep wat er schuil zou kunnen gaan achter de gesloten deuren van andere brave burgers.

In het licht van de Victoriaanse tijd kan ik dit begrijpen. Bovendien was Whicher een vertegenwoordiger van de middenklasse en kwam hij dus uit een heel ander milieu dan de gegoede burgerij waartoe de familie Kent behoorde. Het was ook de tijd waarin Darwin zijn evolutietheorie ontvouwde en de moord werd gezien als een teken van nationaal verval. Als mensen immers konden stijgen op de evolutieladder dan konden ze ongetwijfeld ook dalen.

Kate Summerscale heeft een boek geschreven dat leest als een roman. Op minutieuze wijze reconstrueert ze feiten en dit leidt tot een levendig beeld van wat er uiteindelijk heeft plaatsgevonden. Overigens komt de volledige waarheid pas vele jaren later aan het licht waarmee, het moet gezegd, Jack Whicher volledig gerehabiliteerd is.
Wat moet dit een geweldig project zijn geweest voor de schrijfster. Je helemaal onderdompelen in de archieven, alles verzamelen en ordenen om vervolgens, als bij een legpuzzel, stukje bij beetje het hele verhaal compleet te krijgen.

Reserveren kan via onze catalogus

Als je lid bent van de bibliotheek vind je hier ook nog meer achtergrondinformatie over het boek

Leven op blote voet: 5 stappen naar financiële vrijheid!

Er is de afgelopen tijd heel wat ellende veroorzaakt door gladde mannen in snelle pakken met hun zogenaamde financiële advies waar ze alleen zelf beter van werden. Maar het kan ook anders! In het boek Leven op blote voet (The Barefoot Investor) geeft Scott Pape helder en realistische advies aan met name twintiger en dertigers om een leven te leiden zonder financiële zorgen.

Hij kent zijn pappenheimer: de meesten van ons houden er niet van om veel over onze financiën na te denken. En we houden er al helemaal niet van om streng te budgetteren en elk dubbeltje te moeten omdraaien. Scott Pape houdt rekening met deze menselijke zwakheden en dat maakt zijn aanpak ook echt haalbaar.

Zijn Barefoot-plan bestaat uit 5 stappen:

Stap 1 Stel je zelf doelen over wat je wilt doen met je geld. Bijvoorbeeld een eigen huis, je schulden afbetalen of een wereldreis maken. En laat je niets wijsmaken door marketing en reclame boys over wat zogenaamd belangrijk is maar maak je eigen keuzes.

Stap 2 Neem maatregelen om je uitgaven onder controle te houden. Ga na waar je geld heen gaat en open 3 rekeningen. Eentje voor je dagelijks uitgaven, eentje voor je persoonlijke doelen en een "Mojo" spaarrekening. De "Mojo" rekening is een soort back-up geld dat je kunt gebruiken voor noodgevallen. Ben je bijvoorbeeld je baas of je huisgenoten helemaal zat dan geeft dit geld je de mogelijkheid om weg te wezen.

Stap 3 Betaal je schulden af en hou je kosten onder controle. Hadden maar meer mensen dit onderdeel gelezen de afgelopen tijd!

Stap 4 Creëer meer geld onder jouw voorwaarden. In deze stap allerlei tips om je geld te laten groeien.

Stap 5 Zorg voor een back-up plan. In deze stap komen zaken aan de orde als je zelf verzekeren, je pensioen, het regelen van geldzaken binnen je relatie en een simpel boekhoudsysteem.

Het boek Leven op blote voet is van 2007 en de grappen zijn niet allemaal zo actueel meer. Ook heeft de financiële crisis natuurlijk nog niet plaats gevonden. Maar dat doet totaal geen afbreuk aan zijn verhaal: regel je zaakjes met behulp van het Barefoot-plan en je zit gebeiteld!

reserveer in onze catalogus

Anna - Annejet van der Zijl

Vorig jaar las ik de biografie Anna, geschreven door Annejet van der Zijl, over Nederlands bekendste kinderboekschrijfster Annie M.G. Schmidt. Het sprookje van de bleue bibliothecaresse die het min of meer per ongeluk tot gevierd schrijfster bracht. Jullie allen bekend als schrijfster van Jip en Janneke, Minoes, Abeltje en Pluk van de Petteflet. Haar werk wordt nog steeds volop verkocht, gelezen en verfilmd.

Anna leest als een smeuïge roman waarbij je meegenomen wordt in het leven en werk van Annie. Ik wist niet zoveel over haar, hoewel ik mijn kinderen heel veel van haar boeken heb voorgelezen. Haar grappige notities en briefjes aan geliefden, familie, collega's en kennissen las ik vaak met een glimlach.
Zo ook haar verhaal over het bibliotheekexamen. Annie kon tijdens dit examen één van de achttien zeldzame boekwerken die ze moest catalogiseren niet vinden. Ze was echter vast van plan te slagen. Daarover schrijft zij: "En toen heb ik er maar een gefingeerd. Schrijver, titel, jaartal en uitgever, alles was verzonnen. En nu vond mijn leraar dat zo’n prachtig voorbeeld, dat hij mij vroeg of ik het boek eens mee wou brengen. Ik schrok mij natuurlijk lam en zie: ’t spijt me mijnheer Greve, maar dat boek heb ik thuis in Zeeland gevonden en dat heb ik niet hier".

Ted van Lieshout maakt zich op zijn weblog nogal kwaad over de nieuwe uitgave van de Annie M.G. Schmidt-biografie. Daarop staat niet de foto van Annie, maar die van Annemarie Prins, de actrice die Annie speelt in de tv-serie. “Volkomen belachelijk“, vindt van Lieshout dat. Helemaal mee eens!

Op 3 januari 2010 is op Nederland 2 de 7-delige tv-serie Annie M.G. gestart waarin haar leven en werk centraal staat. Deze serie is geïnspireerd op de biografie Anna.



Reserveer in onze catalogus

Net teruggebracht 4

De 4e aflevering van een serie waarin mensen vertellen wat ze geleend hebben van de bibliotheek en wat ze er van vonden.

Ensemble, c'est tout

Ik dacht: “Laat ik dit mooie nieuwe jaar nou eens beginnen met een lief en lekker niemendalletje”. Goed plan! Maar ik heb wel een naam hoog te houden, dus ik kies voor een Frans snoepje, met in één van de hoofdrollen ons allerliefste Audrey Tautou (je weet wel, van Amélie enzo). De film Ensembe, c’est tout bewijst dat niet alles met Tautou een meesterwerk is, maar ik garandeer wel een geslaagd avondje. Bij voorkeur te beleven met je lief naast je op de bank.


Deze film bevat alle elementen voor een stukje ouderwetse romantiek, maar dan net een beetje anders. Een arm en eenzaam meisje, dat de kost bij elkaar sprokkelt als schoonmaakster. Een behulpzame onderbuurman, die haar onderdak biedt als ze ziek wordt. Een onbeholpen en onuitstaanbare huisgenoot, die kwaad is op de hele wereld, scheldt op alle vrouwen, maar eigenlijk als een kleine jongen hunkert naar gewoon een beetje liefde. En een oude oma, die zich alles aanschouwt, zo nu en dan een rake opmerking maakt en iedereen langzaam in de juiste richting dirigeert.


Ja, de clichés van oorlog & liefde worden niet altijd vermeden. Maar Tautou is gewoon heerlijk om naar te kijken en zelfs een slechte ruzie of liefdesverklaring is in het Frans heerlijk om naar te luisteren. Dus ik zeg: “Lief op de bank, wijntje op tafel en strekken die beentjes”.




Reserveer nu in onze catalogus

In het niets

Allereerst natuurlijk een fantastisch mooi nieuwjaar gewenst voor iedereen! We hebben officieel een heel blogjaar gehad; we hopen dat er nog veel meer komen!

In de afgelopen weken heb ik weer eens een boek herlezen. Het was het eerste boek van Robert Goddard dat ik heb gelezen: 'In Het Niets'. Op veel van zijn boeken staat, zowel op de voorkant als de achterkant "Eén Goddard en je bent verslaafd". En dat kan ik beamen. Spannende verhaallijnen, intrigerende hoofdpersonen en vaak ook nog een stukje geschiedenis of verbazingwekkend verleden. Heerlijk!


Ik was het verhaal (en het plot, gelukkig) grotendeels vergeten, dus dan leest het weer als een nieuw boek. Met als gevolg dat je het in een keer uitleest en verbaasd naar de wekker kijkt als je je bedlampje uit wilt doen.
Een absoluut groot schrijver, die Goddard. Lezen dus! En voor de zekerheid beginnen in het boek als je de volgende ochtend uit kunt slapen...

Reserveer in onze catalogus

Onderkoeld

Met een koude golfje achter de rug en één in het vooruitzicht is dit wel een toepasselijke titel.

Onderkoeld is een detective van één van mijn favoriete schrijvers, Arnaldur Indridason. Elke titel van deze schrijver is meer dan de moeite waard en dus deze ook.
Stel, iemand van wie je erg veel houdt ligt op sterven. Je spreekt met elkaar over leven en dood. Wat heeft het leven je gebracht en waarom zijn de dingen gegaan zoals ze zijn gegaan. Welke betekenis heeft dan de dood en wat wacht ons na de dood. Het zijn vragen die ons allemaal zo nu en dan bezighouden, maar wat als het een obsessie wordt en je wilt weten of degene die je liefhebt goed terecht is gekomen na het 'oversteken van de rivier'. María is er van overtuigd dat er leven is na de dood. Ze deelt een geheim met haar moeder dat haar, vooral na haar moeders dood, niet met rust laat. Dan krijgt ze een kans uit duizenden...

Arnaldur, het was weer precies goed! De subtiele verwevenheid van drie mysteries, de eigenzinnigheid van de melancholische Erlendur, die niet te stoppen is en dat natuurlijk in de welbekende IJslandse omgeving. Kijk het is Kerstmis en dan wil je gewoon graag zo'n pageturner voor onder de kerstboom. Helemaal gelukt met Onderkoeld. Ik kijk al weer uit naar de volgende van Indridason.

Reserveer in onze catalogus
Ook alle andere titels (maakt niet uit welke, ze zijn allemaal goed) van Arnaldur Indridason zijn bij de bibliotheek verkrijgbaar!

Nietzsche en Kant lezen de krant

Het valt tegenwoordig niet mee om je mening te vormen over bepaalde kwesties die in het nieuws zijn. We worden overspoeld met een zee aan informatie, nieuws en opinies. Daar komt nog bij dat de journalistiek behoorlijk hyperig is geworden. Probeer dan nog maar eens tot een objectief oordeel te komen.

Dit probleem werd ook onderkent door Rob Wijnberg, essayist en columnist van NRC Handelsblad. In zijn boek Nietzsche & Kant lezen de krant geeft hij de oplossing: gebruik meer filosofie! Hij pakt actuele thema's en bekijkt ze vervolgens van de filosofische kant. En dat werkt vaak heel verhelderend. Aan de hand van een indeling in 6 klassieke thema's (Vrijheid, Waarheid en macht, God en geloof, Seks en liefde, Identiteit, Gelijkheid en de Staat) komt er een hele reeks uiteenlopende onderwerpen voorbij. Het gaat van de opkomt van Wilders, de populariteit van Obama en waarom de financiële crisis onvermijdelijk was naar de vraag wat is nou precies porno is. Door gebruik te maken van het gedachtegoed van oude (en ook moderne) filosofen komt Rob Wijnberg tot soms verrassende inzichten. Nietzsche & Kant lezen de krant is tegelijkertijd informatief én leuk om te lezen.

Reserveer in onze catalogus

Micha Wertheim - Voor thuis

Op zoek naar een paar leuke DVD’s voor in de kerstvakantie, want ja....die kerstfilms gaan vast en zeker ook een keer vervelen, en toen vond ik Voor thuis van Micha Wertheim.
Die naam kende ik maar wist even niet zo gauw meer waarvan. Via Google werd mijn geheugen weer opgefrist door dit artikel in de NRC. En dat maakte mij nog nieuwsgieriger….dus deze DVD ging sowieso mee. En het was absurd leuk!!
In zijn show is Wertheim ervan overtuigd dat hij droomt en dat wij allemaal onderdeel uitmaken van zijn droom. Zijn conference waaiert alle kanten uit zoals dat ook in een droom gebeurt. Met absurde verhandelingen over dromen, de zin en onzin van ezelsbruggetjes, van Foster Parentskindjes via dyslexie tot de “gehandicaptenlobby”. Hard en soms ook ontroerend, ik vond het supergrappig!
En natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die zijn humor maar niets vinden, maar zoals Micha zelf zegt: “Humor is het leukst, als niet iedereen er om kan lachen”.
En als uitsmijter van mijn laatste blogpost van 2009…. een komische bluff your way in intellectuele kringen over….boeken en literatuur.


Reserveer in onze catalogus

De redactie van Bieblog Hengelo wenst u...

hele fijne leesdagen
en een gelukkig digijaar!

Kaart via

Girl with a pearl earring

Ik bekende al eerder een fan van actrice Scarlett Johansson te zijn. Daarnaast hou ik van (romantische) kunst en ben ik vaak benieuwd naar het verhaal áchter de kunst. Herkenbaar? Dan is deze film een must!

Wie de details wil weten verwijs ik graag door naar deze mooie filmbespreking. Hier beperk ik me tot de inleiding:

Girl with a Pearl Earring, gebaseerd op het gelijknamige boek van Tracy Chevalier, is een op het witte doek uitgespeelde mijmering. De fantasie van iemand die zojuist Johannes Vermeers ‘Meisje met de Parel’ heeft staan bekijken in het Haagse Mauritshuis en die zich laat meevoeren door zijn gedachten over wie het meisje op het schilderij zou kunnen zijn. De film staat onder de betovering van het schilderij en ademt dezelfde breekbare sfeer van stilte en sensualiteit.

En dat is precies wat het is. Een mijmering: betoverend, breekbaar en vooral sensueel. Daarnaast geeft de film een mooi kijkje in de keuken van de 17e eeuwse Hollandse schilderkunst en natuurlijk in het leven van Vermeer. Als er iemand was die mijmerende schilderijen kon maken, van mooie, breekbare meisjes, dan was hij het wel (wikipedia). Het soort meisjes dat Scarlett met verve neerzet!

Wat ik achteraf ergens las en wat ik wel weer grappig vond: de film speelt zich af in de huizen en straatjes van het 17e eeuwse Delft, maar voor het meest authentieke stadsgezicht zocht de filmcrew haar toevlucht tot de oude binnenstad van (ik meen) Haarlem. In ieder geval volstond Delft niet meer als decor. Met excuus, meneer Vermeer.



Reserveer in onze catalogus
En binnenkort op TV!