Ronald Giphart: Mijn vrouw en anderen stukken

Ronald Giphart verving in 2008 regelmatig de zieke Martin Bril in zijn columns in de Volkskrant: een soort "reservebril" (grap van Giphart zelf hoor). Ik ben zelf een Volkskrantlezer en de columns van Giphart vond ik verrassend leuk. "Verrassend" omdat ik eigenlijk nog nooit iets van hem had gelezen: ik ben meer van informatieve boeken zoals mijn trouwe lezertjes wel weten. "Leuk" omdat het vaak erg herkenbaar was, zeker als hij het over zijn jeugd heeft. Geen wonder want we zijn van dezelfde generatie: we schelen maar een jaar.

Favoriete onderwerpen van Giphart zijn: voetbal, taal, zijn gezin, (trein)reizen, koken, vakantie in Normandië (altijd slecht weer), popmuziek en nog veel meer. Hilarisch is bijvoorbeeld de column "Krakend water":

"Wees blij", sms ik terug, "ik zit tegenover een ambtenaar die een appel eet."
Dat is een lichtelijke understatement: de man kraakt, smakt, maalt, snift,
lebbert, slobbert, zuigt, reutelt, prut, flupt, burpt- ik blij dat er geen
andere diersoorten in de coupé zitten, want ik schaam me voor de mensheid. Dan,
na een paar uur succulent geslurp, stopt de ambtenaar zijn op de appelmolecuul
afgekloven klokhuis eindelijk in de designbak van het eersteklasvoertuig. De
spieren in de hals ontspannen. Terug naar de symfonie van stilte. De auditieve
marteling is voorbij.

Naast humor zijn sommige columns in Mijn Vrouw en andere stukken ook onroerend zoals zijn herinneringen aan zijn overleden vader of over de tijd dat zijn jongste zoon ernstig ziek was. En ook ingrijpend: de column "Kicks voor niks" heeft mijn leven veranderd. Tegenwoordig doe ik het licht uit met mijn kin en zit ik achterstevoren op de wc!

Reserveer Mijn vrouw en andere stukken in onze catalogus