Lampje

Annet Schaap kennen we (onbewust) al jaren van haar illustraties in vele populaire jeugdboeken van o.a. Janneke Schotveld en Jacques Vriens. Maar kennelijk gebeurde er iets waardoor Annet dacht: "Ach, dat schrijven, dat kan ik volgens mij ook wel." Dus zo ligt daar ineens haar schrijversdebuut: Lampje. En met dat eerste boek won ze eind oktober 2017 ook gelijk de Nienke van Hichtum-prijs. Nou, ik snap dat wel!

Met groeiende verwondering las ik dit bijzondere kinderboek. 'Vanaf 10 jaar' staat er dan in haar eigen beschrijving. Ik zou wel beginnen met vóórlezen op die leeftijd, want er valt zoveel te kletsen onderweg. Je mag als volwassene best een beetje helpen om de vele emoties en ontwikkelingen bij alle personages te ontdekken en benoemen. Er is namelijk genoeg te beleven, en pas helemaal aan het eind vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Alsof je ineens die eerste dominosteen een klein tikje geeft, waardoor alle steentje omvallen. En er zelfs nog een voorzichtig soort happy end aan de horizon gloort, waar je met je kind nog mooi over na kunt babbelen.

Lampje is een verhaal over geheimzinnige zeewezens en stoere piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland, dat nog net vastzit aan het vaste land. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat. Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht.

Ja, dat is allemaal waar. Maar Lampje is een verhaal over zoveel meer. De mooiste zin uit het boek vat dat 'meer' eigenlijk heel goed samen: Lampje is moe. Moe van het tegen de wereld aan duwen.

Voor mij is Lampje echt een nieuwe held. Opgroeien zonder moeder. Niet naar school kunnen omdat je voor je gebroken en manke (en altijd dronken) vader moet zorgen. Alle emotionele klappen moeten opvangen van die volwassenen om je heen, die eigenlijk zouden moeten zorgen voor wat veiligheid en troost voor jou. Met als enige stabiele opvoeder de stem van je overleden moeder in je hoofd. Dan ook nog gedumpt worden in een groot huis, om te werken voor iets waar je geen schuld aan hebt, met mensen die ook niet echt blij met je zijn. En dat jij dan de enige bent die snapt wat die zwakzinnige jongen nodig heeft en die ontdekt dat dat 'monster' op zolder helemaal zo eng niet is. Natuurlijk maak je dan vrienden en verandert door jouw aanwezigheid en levenskracht de wereld om je heen.

Annet Schaap raakt met dit boek m'n hart als volwassene en als het kind dat ik was. Het geeft troost, hoop en kracht. Het is een perfect boek om met je opgroeiende (klein)kind op de bank te lezen of met een klas die soms even verstrikt is in elkaars emoties. Alles komt voorbij en alles kun je gebruiken voor een gesprek over vriendschap, eenzaamheid, ouders en het doordraaien van die overweldigende wereld.

Bedankt Annet, voor dit bundeltje licht!

Reserveer Lampje in onze catalogus.