Eck's Platenkast #2: Little Feat

Deel 2 in het kader van mijn nieuwe rubriek: het debuutalbum van Little Feat. Muziek van voor mijn tijd, want het album kwam uit in mijn geboortejaar.. ;-) Ik hoorde voor het eerst iets van deze band toen ik luisterde naar het radioprogramma 'Op slag van maandag' bij de KRO met Hubert van Hoof. Vaste prik op de zondagavond van tien tot twaalf. In één van de uitzendingen was Harry 'Cuby' Muskee te gast om zijn favoriete platen te draaien. Ik zat klaar met een vers cassettebandje in mijn cassetterecorder...
Het werd een uitzending waardoor ik de meest mooie muziek en de fijnste artiesten leerde kennen, de meeste dus van voor mijn tijd.. The Meters, The Neville Brothers, Van Morrison, en dus ook Little Feat. Harry Muskee draaide het nummer 'I've been the one', en ik was verkocht. Dat mogen ze draaien op mijn uitvaart.

"Op onnavolgbare wijze smeedde Little Feat in de jaren zeventig zo ongeveer al het fraais dat de Amerikaanse muziekgeschiedenis tot dan toe had opgeleverd samen tot de ene kwaliteitsplaat na de andere. Blues, country, rock, funk… noem maar op. Terwijl veel groepen vooral zichzelf herhalen, was iedere plaat van Little Feat bovendien weer anders dan de voorganger, wat de band er alleen maar interessanter op maakte. Fans kunnen eeuwig discussiëren over de vraag wat het beste album is (voor mij zijn dat Feats Don’t Fail Me Now plus The Last Record Album), maar de meesten zijn het wel roerend met elkaar eens dat alle platen waaraan zanger/(slide)gitarist Lowell George meewerkte de moeite waard zijn. Toen George in 1979 overleed was de magie in één klap vrijwel volledig verdwenen, al had het latere werk zeker kwaliteit." (Popmagazine Heaven)

De belangrijkste reden om de dag na de radiouitzending direct op zoek te gaan naar de tweedehands LP was inderdaad het gitaarspel van Lowell George. Ik kocht 'm bij 'Het Keldertje' in Leeuwarden (waar ik destijds studeerde). De verkoper vroeg me direct waarom, en waarom nu. Ik legde hem uit wat ik op de radio gehoord had. Hij begon gelijk een verhaal over de band, die hij 'de meest onderschatte band ter wereld' noemde. Ik meen zelfs dat hij ze beter dan de Beatles en de Stones noemde, maar dat weet ik niet meer zeker.. Ik had duidelijk te maken met een fan..
Later heb ik meer platen beluisterd en gekocht, en kwam ik er inderdaad achter dat de periode mét Lowell George mij wel het meest kon bekoren.
Jaren later ben ik nog wel naar een akoestisch optreden geweest van Fred Tackett en Paul Barrere (de laatste ons ook onlangs ontvallen). Een mooi concert, maar het had soms ook iets pijnlijks. Vooral de uitvoering van het meest bekend nummer 'Willin'' leek bijna een persiflage op henzelf. Maar het deed niets af aan mijn bewondering voor de band en de nummers. Ook kwam ik in de loop der jaren achter de grote invloed die de band op andere bands en muzikanten had: de loopjes, riffjes en complete nummers komen nog steeds met enige regelmaat voorbij.
Little Feat leeft nog. In ieder geval voor mij.

Reserveer in onze catalogus

 
Little Feat op Pinkpop in 1976...