5x2 = Cinq fois deux

In een film laten zien hoe een stel van verliefdheid, via huwelijk naar scheiding groeien, is al vaker gedaan. Ook in de vorm van flashbacks. Maar de regisseur van de altijd-net-even-anders film François Ozon (Wikipedia) doet het weer net even anders. In 5x2 vertelt hij de relatie van dit tweetal in vijf fases en van achteren naar voren: de scheiding, de teloorgang van hun liefde, de geboorte van hun kind, het huwelijk en uiteindelijk de ontmoeting en aanzet tot een eerste romance. En dat begint op enig moment een beetje ongemakkelijk te voelen.

Potiche

Een film van François Ozon is eigenlijk altijd een feest. Ik blogde eerder al over Swimming pool en 8 femmes als bijzondere kunstwerkjes. Wat ik vooral mooi vind is dat Ozon zulke verschillende films kan maken. Verschillend in thema, kleur, stijl, toon. De belangrijkste verbindende schakel lijkt te zitten in een kleine groep favoriete acteurs en actrices. Geeft niet, het zijn allemaal toppers, en kennelijk werken ze graag met Ozon samen. Dit weekend heb ik me kostelijk vermaakt met één van z'n laatste projecten: Potiche.

8 femmes

Alweer een Franse film, van dezelfde regisseur - François Ozon - als het eerder beschreven Swimming Pool. Maar van een heel andere toon dan de films tot nu toe in dit Bieblog.

Alles is 'over the top' in 8 femmes: de nep-sneeuw, de karakters van de 8 vrouwen, de musicalliedjes mét dansjes die uit het niets verschijnen, de climax naar de ontknoping... Schaamteloos, maar het resultaat is echt briljant. Juist omdát alles cliché is en met een knipoog refereert aan eerdere films en typetjes.

Het verhaal heeft een hoog Agatha Christie gehalte: acht vrouwen komen met kerst voor een soort familiereünie bij elkaar en raken ingesneeuwd en afgesneden van de buitenwereld. Als de man des huizes wordt vermoord, moet één van de dames wel de dader zijn. En gaande weg blijken ze natuurlijk ook allemaal een motief te bezitten en de gelegenheid te hebben gehad, dus iedereen verdenkt elkaar. Zelfs aan de ontknoping kan Christie een puntje zuigen.

Wat de film zo ludiek maakt zijn de liedjes die de dames om de beurt zingen. Voor het verhaal totaal overbodig, maar oh zo grappig. Elk personage maakt met haar uitvoering een statement richting vroegere films of eerder gespeelde karakters. Een leuke puzzel dus, voor de echte filmliefhebbers. Saillant detail: de actrices moesten allemaal echt zingen, wat nog voor heel wat bloed, zweet en repetitietranen heeft gezorgd.

Het was altijd de wens van de regisseur om een film te maken met Catherine Deneuve en Fanny Ardant in de hoofdrol. Voor het gemak voegde hij daar nog zes populaire Franse actrices aan toe: Emmanuelle Béart, Danielle Darrieux, Isabelle Huppert, Virginie Ledoyen, Firmine Richard en Ludivine Sagnier (lang leve YouTube). Een ware droomcast dus. En ondanks het wintertafereel een leuke zomerfilm.



Reserveer in onze catalogus

Swimming Pool

Een film die me geïntrigeerd heeft is Swimming Pool: een psychologische thriller over twee vrouwen (met ijskoningin Charlotte Rampling), die qua leeftijd en levensstijl ver van elkaar af staan, maar die na verloop van tijd toch nader tot elkaar komen. Op zich een simpel gegeven, maar het venijn zit hem in de subtiliteit en in de details waarmee dit gegeven is uitgewerkt. En in de staart.

Onderstaande trailer laat de grote lijn van het verhaal zien, daar heb ik weinig aan toe te voegen: een schrijfster van detectiveverhalen raakt verstrikt in haar eigen 'detective'. Maar wat maakt het dan zo intrigerend? Tja, toch wel die vrouwen en de ontwikkeling die hun personage doormaakt. De mooie, zelfverzekerde, jonge vrouw blijkt van binnen een beschadigd klein meisje en wordt in de loop van het verhaal letterlijk steeds lelijker. De vastgelopen, bijna a-seksuele, oudere vrouw, bloeit op door het avontuur, vindt langzaam haar kracht en schoonheid terug en wordt dus ook letterlijk steeds mooier.

Maar dan dat einde... geen idee wat ik ermee moet. Toch vind ik dat juist zo geweldig aan films. Als ik het lemma in wikipedia teruglees (zoek dat zelf maar op, want het verklapt heel veel over de inhoud) denk ik: "Oh ja. Zo kun je het inderdaad ook interpreteren." Briljant als een regisseur dat voor elkaar krijgt.


Reserveer in onze catalogus