De Melkweg

Natuurlijk verdient het nieuwste boek van Bart Moeyaert ook een plekje op dit bieblog. En als trouwe fan moet ik m'n meebloggende collega's natuurlijk voor zijn! Dus nu we het eindelijk in de collectie hebben, grijp ik m'n kans.

De Melkweg is een jeugdboek, of eigenlijk een jeugdroman, zoals Moeyaert het zelf graag noemt. Want hij stopt er altijd net iets meer lagen in dan je op het eerste gezicht leest. En zijn schrijfstijl kenmerkt zich door alles wat hij niet schrijft maar tussen de woorden en zinnen min of meer verstopt. Dat moet je natuurlijk wel willen vinden, anders lees je alsnog een redelijk gewoon jeugdboek.

In De Melkweg beleven we de laatste dagen van de zomervakantie van drie kinderen, twee broers en hun vriendinnetje. Het is heet, ze vervelen zich eigenlijk een beetje, ze bedenken een spelletje en dan komen de eerste scheurtjes in hun vriendschap en in hun onschuldige kinderleven. Op de achtergrond is er een vader die er eigenlijk niet echt is, ontbreekt er een moeder die in Italië op zoek is naar zichzelf, is er een doodzieke tante, is er een oude vrouw met een hondje die elke dag voorbij schuifelt op haar laarzen en verschijnt er een meisje dat de oudste broer wakker schut. Gedurende deze laatste zomerdagen kantelt het leven van drie kinderen.

Er gebeurde bij mij wat er meestal gebeurt als ik iets van Moeyaert lees. Ik begin, iets voelt gelijk goed, het kabbelt wat, ik geniet van de taal, het kabbelt nog wat verder en dan kruipt er ineens iets vanuit de bladzijden via m'n vingertoppen onder m'n huid, soms aangenaam, soms snijdend, het kruipt verder naar m'n hart en roert door m'n buik, en dat blijft ook nog wel even naborrelen als de laatste zin allang vervlogen is. Bij De Melkweg ging dat niet anders. Gelukkig maar.

Reserveer in onze catalogus.