zaterdag 7 januari 2017

Suzanne en Edouard Manet - Thera Coppens

Eén van de grootste Franse schilders, Edouard Manet, had een Nederlandse echtgenote, Suzanne Leenhoff. Thera Coppens schreef een biografie over deze even onbekende als getalenteerde pianiste. Met een grote ontdekking: Suzannes zoon Léon was zeker geen kind van Manet. Manet-kenners hebben altijd ten onrechte hebben aangenomen dat Léon een zoon was van Edouard Manet. Maar Coppens zag dat in de geboorteakte achter père duidelijk staat: 'Koëlla artiste musicien'. En ontdekte een krantenartikel over de 'vier muzikale wonderkinderen Koëlla'. Die maakten in de negentiende eeuw furore in heel Europa als zang- en viooltalenten, onder leiding van een tirannieke vader.




In 1835 traden ze op in Nederland. Minstens twee van de vier broers Koëlla kregen later les in Parijs van de fameuze Pierre Baillot. Ze werden beroepsmusici. Eén van hen moet de vader van Léon zijn geweest.


Van de achterflap
Suzanne en Edouard Manet vertelt over de liefde tussen de Nederlandse pianiste Suzanne Leenhoff en de schilder Edouard Manet. Als jong meisje reist Suzanne op aanraden van Franz Liszt in 1847 naar Parijs om daar haar pianostudie voort te zetten. Ze geeft er pianoles aan de broers Manet. Wat haar familie zo vreest bij haar vertrek naar de grote stad, gebeurt: ze raakt ongehuwd zwanger. Edouard Manet staat als peetoom aan de doopvont van haar zoon, Leon Edouard Koella Leenhoff. In 1863 trouwen Edouard en Suzanne in Zaltbommel. Maar is de schilder de vader van haar zoon? 
Terwijl Manet tientallen schoonheden - van elegante Parisiennes tot prostituees en zelfs de maîtresse van koning Willem III - portretteert, wijdt Suzanne zich aan haar muziek en ontvangt in haar salon hun vrienden: de impressionisten Monet, Cézanne, Renoir, Degas, Morisot, Pissarro, Sisley en de schrijvers Mallarmé, Baudelaire en Zola. Nadat Manet in 1883 is gestorven, moet Suzanne haar laatste jaren in een boerderij aan de Seine slijten. Pas na haar dood raakt men doordrongen van het genie van haar man.

Coppens vertelt heel beeldend het verhaal van hun persoonlijke levens; je hoort bijna de ruisende rokken van Suzanne en je ruikt bijna de lijnzaadolie van Edouard. Ze schetst een levendig beeld van de Parijse kunstenaarswereld waarin schilders als Monet, Cézanne, Berthe Morisot, schrijvers als Baudelaire en Zola en vele anderen langskomen. En waar je, door de achtergrond van de revolutie in de kunst die Manet en de impressionisten in hun tijd teweeg brachten, alleen nog maar meer respect voor krijgt. 
Liefhebbers van historische literatuur, historische romans of biografieën kunnen hun hart ophalen aan dit boek.  Hmmm...dit voorjaar toch maar eens een retourtje Parijs boeken?  



Geen opmerkingen: