Lampje - de voorstelling

Twee jaar geleden blogde ik over het indrukwekkende schrijversdebuut van Annet Schaap: Lampje. Dat sindsdien vier grote prijzen won en terecht door velen wordt gezien als de nieuwe jeugdklassieker. Hoe moedig ben je dan om daar nu al een theatervoorstelling van te maken. MAAS theater en dans durfde het aan en toert op dit moment met Lampje door het land. En omdat ik op deze plek zo leuk over het boek had geblogd, nodigden ze me uit om in Hengelo te komen kijken. Hoe aardig is dat!
Zo zat ik afgelopen zaterdag in een zaal vol ouders en kinderen, met uitzicht op een vloer gevuld met decorstukken, vijf acteurs, twee muzikanten en een kleine vuurtoren.

De grote kunst van het kijken naar een bewerking van een boek is, om die gespeelde productie dus juist niet te vergelijken met het geschreven origineel. Een schrijver heeft immers heel ander materiaal en andere technieken tot z'n beschikking om een verhaal te vertellen dan een scenarioschrijver en een regisseur. En dus lijkt dat me het moeilijkste dat er is: iets nieuws maken van iets dat al af en perfect is, wetende dat iedereen het - tegen beter weten in - gaat vergelijken. Dat gezegd hebbende, is er één woord dat na het zien van deze voorstelling door m'n hoofd blijft zingen. Wat mij betreft is het geheel net zo dapper als Lampje zelf.

Er gebeurt heel veel op dit vrije speelveld. Behalve Lampje en Vis wisselen de acteurs net zo vaak en snel van personage als dat de losse decorstukken in en uit elkaar draaien tot nieuwe werelden. De poëtische muziek van Djurre de Haan brengt rust en verdieping in de soms snelle dialogen, waarin alle informatie wordt verwerkt die nodig is om de grote lijn van het best complexe verhaal te snappen. Vis is even kwetsbaar als krachtig en Lampje doet net zo haar best de wereld te redden als in het boek. Het gouden randje zit wat mij betreft in het hoge zeemeerminne gezang en de beschermende stem van Lampjes moeder, die op eenzame momenten van zich laat horen.

Na afloop zag ik glunderende theatermakers, blije kinderen en tevreden ouders. Waar het boek soms vooral beknellend voelt, heb ik deze voorstelling meer als een wervelwind ervaren. En daarmee is er met deze bewerking van Moniek Merkx dus echt iets nieuws ontstaan, dat het waard is gezien te worden!

Fotograaf: © Phile Deprez

Kijk hier voor de speeldata van MAAS theater en dans.
Reserveer het boek in onze catalogus.