Ik schreef al
twee maal eerder op dit blog over mijn liefde voor de muziek van Philip Glass. Vandaag komt er weer een bericht bij. De cd was al een tijdje uit, maar ik heb hem pas sinds kort in huis en draai sindsdien bijna niks anders meer. De herkenbare cadans van Philip Glass draagt me de hele dag en de dromerige klanken van harpiste
Lavinia Meijer maken dat ik er op dit moment even geen genoeg van krijg. Volgens mij een perfecte mix, die twee.
