Frode Grytten: De razende rivier

WINNAAR VAN DE PRESTIGIEUZE RIVERTONPRIJS VOOR DE BESTE NOORSE LITERAIRE THRILLER

Dat staat te lezen op de achterkant van het boek. Ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, dus vooruit, lezen maar.

Zomer in een kleine stad in Noorwegen, er heerst een hittegolf. Het lichaam van een jonge man wordt gevonden in de rivier. Robert, een gedesillisioneerde regionale journalist, gaat evenals zijn broer, die politieman is, op zoek naar de daders van het misdrijf. Ze komen echter al snel in conflict met elkaar. de oplossing van de zaak laat de verborgen kanten van de stad zien, inclusief een donker familiegeheim.

'De razender rivier' is niet een heel erg spannend, maar wel een heel mooi geschreven boek. Het voelt een beetje vreemd om een sfeerbeeld van Noorwegen tot je door te laten dringen, waarin een hittegolf overheerst. Bovendien bevindt het stadje zich aan een fjord waar ernstige vervuiling heeft plaatsgevonden door het plaatselijke hoogovenbedrijf. Dat klinkt toch ook vreemd: vervuiling in een fjord?

Frode Grytten zet die sfeer echter goed neer, door korte zinnen te gebruiken in de ik-vorm. Het is met name die sfeer, die me nog lang is blijven achtervolgen...

Reserveer in onze catalogus

Schaduw - Karin Alvtegen

Op de cover staat: 'De beste Zweedse misdaadschrijfster van dit moment'. Als dit echt zo is dan belooft het wat!
Juni is al jarenlang maand van het spannende boek. Traditiegetrouw wordt er deze maand veel aandacht besteed aan Nederlandse misdaadauteurs. De laatste jaren zien we een sterke toename van het aantal (vrouwelijke)auteurs in het Nederlandse taalgebied. Saskia Noort, Esther Verhoef, Loes den Hollander, Marion Pauw, Simone van der Vlugt, Lieneke Dijkzeul allemaal schrijven ze in het misdaadgenre. De Scandinavische landen kennen al langer deze 'hausse' van misdaadschrijfsters: Liza Marklund, Inger Frimansson, Asa Larsson, Mari Jungstedt, Karin Fossum, Elsebeth Egholm, stuk voor stuk schrijfsters die voor heel wat uren leesplezier zorgen. En, eerlijk is eerlijk, van een niveau waar de Nederlandse misdaadschrijfsters (nog) niet aan kunnen tippen.

Zo ook Schaduw van Karin Alvtegen. Vanuit verschillende personages verteld komt langzaam maar zeker een verbluffend verhaal naar boven. Gedurende het verhaal heb ik meermalen gedacht te weten wat er aan de hand was, maar steeds opnieuw kwamen er stukjes van de puzzel tevoorschijn die uiteindelijk leidden tot een even gruwelijke als dieptrieste ontknoping.

Ze had naar haar handen gekeken en zich erover verbaasd dat het haar handen waren. Ze hadden haar instinct gevolgd, dat even oeroud was als de mens, de bereidheid om te doden en zo te beschermen wat van ons is.
Dat vermogen had ze zonder het zelf te weten in zich gehad.
Ze had zoveel opgeofferd en daar zo weinig mee bereikt. Een leven in de schaduw van degene die ze bewonderde. Voor dat weinige was ze in staat gebleken te doden.

Reserveer in onze catalogus