Stadsdichter: Elsbeek

Op dinsdag 2 oktober vond een avond plaats in de grote zaal van ’t Swafert waarbij de Elsbeek aan de wijk Groot Driene werd teruggegeven. Bij deze gelegenheid trad ook de stadsdichter John Heymans op. Hij vertelde dat hij, woonachtig in de Kasbah, aanvankelijk niet zo’n grote voorstander van het project was, omdat daarvoor nogal wat bomen hadden moeten sneuvelen. Gelukkig was de Japanse kers gespaard gebleven. Na verloop van tijd evenwel groeide bij hem het inzicht dat de terugkeer van de Elsbeek in Groot Driene een verrijking voor de buurt is. Hij besloot zijn korte optreden met het voorlezen van het volgende gedicht:


ELSBEEK

Geen mooier voorbeeld van aangelegde natuur
dan het volgende: hoe de loop van dit water, ooit

verzonken, aan de oppervlakte werd gebracht,
zoals vroeger, maar in de vorm van een verse

bedding waar geen vis zich al waagde, geen golf
te gronde ging, een vreemde groeve, openlijk

slingerend door de serene ruimte van een grasveld,
een gaarde met stille bomen, en verder nog, een lege

beek die lag te wachten op de vervulling van eeuwig
stromen,- alsof het daarna nooit anders was geweest.

John Heymans

Stadsdichter: Engelbewaarder

Zaterdagmiddag 29 september kon de bevolking van Hengelo in de stadhuishal afscheid nemen van haar burgemeester Frank Kerckhaert. Voordien had een besloten afscheidsreceptie in de Burgerzaal plaatsgevonden. Bij die gelegenheid mocht ook John Heymans de burgemeester kort toespreken.  De stadsdichter  stond daarbij op het balkon, zoals in vroegere tijden wel vaker gebeurde.

Het aan het afscheid van de burgemeester gewijde gedicht gaat als volgt:

ENGELBEWAARDER

Dit meisje belichaamt de kunst van het overleven
als geen ander in de gemeente, de eerste burger

incluis, een blonde engel, uit de vergetelheid getild
staat ze in haar mooiste jurk  op doek, maagdelijk

wit, een rode mantel, op haar hand een vink, maar
zonder naam, de schilder die haar maakte, al even

anoniem. Sinds haar portret in het raadhuis hangt, vlak-
bij de burgervader, zijn bureau, waakte ze over hem en

toen hij die kamer verliet, voor de laatste keer, wilde ze
niet langer toezien in stilte: ‘Dag man van stad en mensen’.


John Heymans

Stadsdichter: Creatieve Fabriek

Op vrijdagmiddag 21 september sloot de stadsdichter John Heymans de openingsmanifestatie van Seats2Meet af, een vestiging van het Nieuwe Werken op de Creatieve Fabriek. Bij deze gelegenheid las hij drie gedichten voor waarin het maken van een creatief product een rol speelt: de eerder al op dit bieblog gepubliceerde gedichten Herinnering en Berenlust, gevolgd door het nieuwe gedicht Creatieve Fabriek.

Het is de bedoeling dat dit laatste gedicht op een later tijdstip een definitieve bestemming op het terrein van de Creatieve Fabriek krijgt.


CREATIEVE FABRIEK

Achter deze gevels maakten handen vele jaren
de dienst uit, eentonige gebaren van overalls

die de machines aanzetten tot lawaai, begeleid
door Arbeidsvitaminen, bijbehorende hoofden

droomden weg onderwijl, gedachten doolden
op een rustiger bestemming, maar hier heersen

zulke tijden niet meer: hoofden en handen werken
samen nu, in zacht gonzende stiltes, overhemden

bij elkaar, de vingers aan notebooks, tastenderwijs
naar virtuele vergezichten,- hoe snel die ook sterven.


John Heymans

Stadsdichter: Watereiland

Vandaag is het Open Monumentendag met in Hengelo onder meer de opening van het Watereiland en de onthulling van een glasplaat die het Huys zichtbaar maakt.
De stadsdichter John Heymans droeg een gedicht voor dat hij voor deze gelegenheid geschreven heeft.





WATEREILAND

De beken, van heinde en verre stromen ze toe
naar de plek waar het verhaal van deze stad

begon, het kleine eiland, de laatste resten
van een havezate, door water omgeven, waar

ze zich onderdompelen, een samenscholing
die fraaie bespiegelingen wijdt aan wat er is

gebeurd rond dat huis, ze gaan daar zo in op
dat ze de fundamenten overspoelen met vragen,

antwoorden in lege kamers, en vloeien ze weg
van tijd tot tijd, ze komen erop terug, de beken.

John Heymans

Stadsdichter: Summersquare en Even bij Popeye langs

Afgelopen weekend trad John Heymans op bij Summersquare op met 3 gedichten over muziek. Summersquare, Even bij Popeye langs en Herinnering. Het laatste gedicht is gepubliceerd in de vorige post.

SUMMERSQUARE

Ach, konden de muren van deze school maar vertellen
over de voorbije gesprekken en wat de jeugd bewoog,-

hoe ze, geslaakt als zachte verzuchting, onder algebra
en levenslessen, overgingen in gefluister, luidruchtiger

dan het klaslokalen uit, de opgeschoten praatjes die
het plein bevolkten, druk gebarend over, zeg, Santana,

Jingo Lo Ba Ba... Lo Ba Ba... en zo voort, de tamtam, de
stampij, oude helden en nieuwe namen, zoals Chef' Special,

al die gesprekken, opgeroepen door dit gebouw, hun terugkeer
geheel overstemd: de muziek waar ze eerder over waren begonnen. 

EVEN BIJ POPEYE LANGS

Wie het geluk heeft een email van Popeye te ontvangen
weet zich als een stripheld aangesproken: ‘Binnnennn!!!’

met de klemtoon op de uitroeptekens, en inderdaad,
op gezette tijden staat de deur van deze verzamelplek

open voor het publiek, de nodige koffieleut en straffe
muziek, ingekleurd met gitaarsolo in houthakkershemd,

doorgangshuis voor cd en lp, de bestelde titels opgetast
voor elke Brutus die, z’n gewilde Olijfje afgehaald, monter

weer naar buiten stapt, in de traditie van keep on trucking,
begeleid door de akkoorden van een volgende, trage blues.


John Heymans

Stadsdichter: Der Waldjunge

Naar aanleiding van alle publiciteit rondom de mysterieuze bosjongen in Berlijn die een Nederlander uit Hengelo bleek te zijn, schreef John Heymans zijn tweede stadsgedicht.
Hij refereert in zijn gedicht aan Kaspar Hauser waarover ook een boek is verschenen.

John las het gedicht voor het eerst voor bij Kunsten op straat, 23 juni 2012, waar hij samen met de eerste stadsdichter Fred van de Ven en drie stadsdichters jr., Emma-Sophie Ekelmans, Sophie Kroezen en Lott Fransen, en de provinciedichter Dick Schlüter, optrad.






DER WALDJUNGE

Zoals de pianoman uit zee opdook, in jacquet
op het strand, het wolvenkind Kasper Hauser

stram op het dorpsplein, brief in z’n hand,
zonder verleden, zo wilde deze arme jongen

z’n bezorgde jeugd vergeten, een rolprent in
de regie van verkeerde vrienden en navrante

voorvallen,- de bossen ingevlucht, kwam hij
als een ander terug: Ray van Ravensburg, man

van verhalen, een vadermoord, maar graf noch
hergeboorte. Een spel en een treurige speelfilm.

John Heymans
2e stadsgedicht
juni 2012

Reserveer Kaspar Hauser in onze catalogus

John Heymans - derde stadsdichter van Hengelo

Sinds 7 juni is John Heymans de derde stadsdichter van Hengelo, na Fred van de Ven  (2008-2010) en Reinier de Rooie (2010-2012).
John Heymans schreef voor deze verkiezing het gedicht "Voorgeschiedenis".

VOORGESCHIEDENIS
In zijn dagelijkse stukjes voor de Volkskrant
reed Martin Bril om deze stad steeds heen,

afstandelijk middelpunt van zout en metaal
ooit, in een grote bocht, snel naar naburige

grond, en ook de Reisgids van Querido gaat
aan dit oord goeddeels voorbij,- drie alinea’s

slechts, over een eerste burger van eeuwen her,
vergeten verzen en de man van de Twentse Post.

Wordt het niet de hoogste tijd voor een nieuwe 
vent die bij dit alles, al dichtend, stil blijft staan?

In zijn motivatiebrief verwijst John o.a. naar Een vierkant in de toendra van Kees Verheul. Een boekje waarin Kees Verheul over zijn Hengelose jeugd schrijft, waaronder over de verschillende Hengelose beken. 

Uit: Een vierkant in de toendra
"Het onopdringerige, haast onmerkbare van deze allure hangt denk ik samen met een speciaal verband tussen woonplaats en water. Hengelo ligt in een wirwar van beken….. 
Eens moet de stad van nu een willekeurige plek zijn geweest in de toendra tussen de IJssel en de Oeral. Een stuk subpolaire bos- en weidegrond, zich nauwelijks onderscheidend van zijn omgeving, rondom de samenvloeiing van vier stille  beken. De namen Drienerbeek, Elsbeek, Woolderbeek en Berflobeek zullen gegeven zijn in de tijd toen de primitiefste nederzettingen in dit gebied waren uitgegroeid tot woonkernen; combinaties van drie of vier boerenerven, elk met eigen  akkers  een hut of huis, veilig in de noordeuropese rimboe."

Over deze beken schreef John ook gedichten.




DRIENERBEEK
Wat herinnert nog aan dit eenvoudig
water als ondergronds het verder gaat,

buiten beeld? Kunst en andere werken
duiden op diepere stromen: een staande

golf, sierlijk in een hellend maaiveld
weggezakt, lijkt eeuwig leeg te lopen,

azuurblauwe rimpelingen in een dreef,
vastgeklonken tussen klinkers, een brugleuning

waaronder de kreek, opgedoken
na een heel stuk spoorloos, weer verdwijnt.

De gedichten over de andere beken zijn te lezen in zijn Hengelose Hymnen.
Reserveer Een vierkant in de toendra in onze catalogus