De egel, dat ben ik

Sommige schrijvers kunnen alleen maar pareltjes schrijven. Toon Tellegen is voor mij zo'n schrijver. Zijn korte dierenverhalen zijn geestig, filosofisch, autobiografisch, kunstzinnig en... briljant. Vorig jaar verscheen er een lief klein bundeltje. Met de egel in de hoofdrol dit keer. En de uitdagende titel: De egel, dat ben ik. Zitten we ineens in het hoofd van schrijver Toon?

De Vuurzeevlieg

 

Toon Tellegen is de koning van de korte, filosofische levensverhalen rond de ups en downs van een kleurrijk stel dieren in een bos 'hier ver vandaan'. Olifant die altijd in bomen klimt, mier, eekhoorn, egel, sprinkhaan... Ieder dier heeft wel een woord van raad voor de ander. Of weet het even niet en dat blijkt dan juist te helpen. Ik heb echt al heel veel verhaaltjes gelezen en twee gedachten blijven dan terugkomen: "Waar háált ie het vandaag!" en "Wat stáát hier nou eigenlijk..." En dan ineens verschijnt er een bundel zoals nog nooit tevoren.

Gij nu

Griet Op de Beeck schrijft het Boekenweekgeschenk 2018. Hulde! Ik gun het deze 'snotneus' van harte. Zeker na het lezen van Gij nu, haar nieuwste boek, dat begon met een wonderlijke leeservaring. Ik had de flaptekst wat snel gelezen en het boek een paar weken later in m'n koffer gestopt als reisgezelschap tijdens een vakantieweekend. Om de kaft te sparen liet ik die thuis. Het eerste hoofdstuk - of eigenlijk eerste gedeelte met vier korte hoofdstukken - eindigde echt bizar. Ik ging slapen met een spannend ben-benieuwd-hoe-dit-verder-gaat-gevoel.