woensdag 15 mei 2013

Schilder van stilte

Iemand die doofstom is denkt niet in woorden. Hoe begrijp je, als je doofstom bent wat verleden, heden en toekomst is? Leef je niet altijd in het hier en nu?

Augustin tekent zijn leven. Georgina Harding schildert zijn leven en het leven van Safta in Schilder van stilte. Safta groeit op in een aristocratische familie op het platteland van Transsylvanië, Roemenië. Augustin is de doofstomme zoon van de kokkin. Het leven in die tijd bestond uit dienen of bediend worden.

Jaap Scholten schreef Kameraad Baron, over de Transsylvaanse aristocratie. Hij tekende zijn verhalen op uit de monden van de overlevenden en daar kan hij bijzonder boeiend over vertellen. Georgina Harding schrijft over de standsverschillen: enerzijds de aristocratie, anderzijds hun bedienden. Het lijkt wel Upstairs, Downstairs, maar dan op de Balkan.

Georgina Harding schrijft ook over een verwoestende oorlog. Van de schilderachtige vooroorlogse situatie is niets meer over voor de aristocratie, maar zijn het dan de lagere klassen die er van profiteren? Nee, als je schildert met woorden dan tover je kleuren op papier als alles wervelt en zet je saaie grijze strepen als alles vlak en eentonig is. Er viel weinig te vieren na de oorlog en het leven in het naoorlogse communistische Roemenië al helemaal niet. Het is een schril contrast dat we voorgeschoteld krijgen en ook al weten we dat de situatie van voor de oorlog niet eerlijk was, toch is het juist deze periode die een verfrissende en levendige indruk op me maakte, natuurlijk door de uitmuntende vertelkunst van Georgina Harding.

Ik vond 'Schilder van stilte' een prachtige roman. Bijzonder vanwege de locatie, bijzonder vanwege de hoofdspersonen en bijzonder vanwege het onderwerp. Probeer maar eens in de huid van een doofstomme te kruipen en probeer maar eens uit te leggen hoe iemand, die alleen ziet, de wereld beleeft. Bijzonder alom!

Reserveer in onze catalogus

Geen opmerkingen: