vrijdag 1 januari 2016

Eck's Jaarlijstje 2015: women

Na het publiceren van mijn jaarlijstje kreeg ik van een paar mensen en collega's de opmerking dat de vrouwen wel erg ondervertegenwoordigd waren... Een venijnig "dan moeten ze maar betere platen maken" lag op de loer, maar daartoe wens ik mij uiteraard niet te verlagen. En dus ben ik maar eens gaan denken: heb ik ze dan gemist? Of vielen ze toch echt buiten de top 10? Hoe dan ook begon het gevoel mij te bekruipen dat ik nog iets recht te zetten had. Dus bij deze een bonus-lijstje: de mooiste in het afgelopen jaar verschenen platen van zangeressen!


1. Julien Baker - Sprained Ankle
Melancholisch en bijzonder sfeervol debuut... Prachtplaat!
"Een plaat die me direct bij eerste beluistering kippenvel gaf en dat doet het debuut van Julien Baker nog steeds. Het is bijna onwaarschijnlijk hoeveel leed deze jonge vrouw al heeft moeten verwerken, maar ze zet het in Sprained Ankle om in songs die je nooit meer los gaan laten. Wat een indrukwekkend debuut." (krentenuitdepop)



Die stem, die stem.. Wat een kracht en wat een intensiteit.
Aanrader!
"Het einde van het huwelijk met Steve Earle inspireerde haar tot een breakup plaat van een bijna onwaarschijnlijke intensiteit en schoonheid. Deze plaat greep mij direct vast en laat niet meer los. Mijn plaat van 2015. Punt." (krentenuitdepop)



In oktober stond Gretchen Peters in Metropool: het was een indrukwekkend concert. Kippenvel gegarandeerd...
"Gretchen Peters verdiende vorig jaar haar plekje in de Nashville Songwriter's Hall of Fame en laat op Blackbirds horen hoe terecht dat was. Ik had Gretchen Peters al hoog zitten, maar met deze plaat schaart ze zich wat mij betreft onder het beste dat de hedendaagse roots scene heeft te bieden." (krentenuitdepop)


Deze plaat kwam ik tegen dankzij de blogs die ik volg. En als Jimmy Lafave en Ray Bonneville meezingen ben ik wel geïnteresseerd. Eerst een beetje wennen, daarna genieten.
"Het is net als Royal Street een plaat waarvan je alleen maar zielsveel kunt houden. Amanda Pearcy vertolkt haar songs ook dit keer met hart en ziel en slaat 53 minuten lang de grond onder je voeten weg. De plaat maakt hierdoor onmiddellijk een verpletterende indruk." (krentenuitdepop)

Eerlijk gezegd was mijn associatie er ook eentje van 'lief pop-countrymeisje', maar daar kom ik onmiddellijk op terug. Bijzonder mooi album.
"Jewel had ik eigenlijk al jaren afgeschreven, maar diepe dalen in haar persoonlijk leven hebben haar toch weer geïnspireerd tot iets heel moois. Jewel evenaart met Picking Up The Pieces eindelijk de grootse vorm van Pieces Of You met een plaat die alleen maar beter en indringender wordt." (krentenuitdepop)


Beetje teveel mainstream country? Who cares! Het is aanstekelijk en mooi!
"Dit album behaalde de toppositie in de Amerikaanse countrycharts. En dat is knap want Musgraves maakt echt wel andere muziek dan die vreselijke adrenalineshit die die lijsten domineert.(...) Het is onweerstaanbaar. En dat geldt voor een groot gedeelte van het album. Ik wil het niet, maar het is vaak sterker dan mezelf. Met een beetje goede wil zou je Kacey Musgraves de vrouwelijke tegenhanger van Sturgill Simpson kunnen noemen, een beetje meer middle of the road, maar nog wel left of centre genoeg om een plaats op deze pagina’s te verdienen." (altcountry.nl)


Niet iedereen zal de stem van Patty Griffin kunnen waarderen (twee albums achter elkaar is voor mij ook iets teveel van het goede), maar dit is wel weer een erg mooie plaat voor de roots-liefhebbers hoor...
"De combinatie van een donkere en broeierige instrumentatie, de emotievolle vocalen van Patty Griffin en songs van een niveau waarvan de meeste singer-songwriter alleen maar kunnen dromen, leverde sinds 1996 al geregeld prachtplaten op en ook Servant Of Love is er weer een." (krentenuitdepop)


Geen opmerkingen: