Ik ontmoette Polleke voor het eerst als jong volwassenen en was gelijk verliefd. Ze is wijs, eigenwijs, moedig, trouw, grappig, lief en bij tijd en wijle terecht boos op alle volwassenen om haar heen die maar een potje van het leven maken. Op dit moment lezen we het voor aan de jongste thuis, die de leeftijd van Polleke heeft. Opnieuw ben ik verrast door de schoonheid van het verhaal. En door alles wat erin verteld en beleefd wordt.
Polleke is een levendig meisje van elf jaar. Ze woont bij haar moeder, die gescheiden is van haar vader. Vader Spiek heeft wel wat problemen, met z'n verslaving, met vrouwen, met werken, met het leven. Hij is dichter, maar met het schrijven wil het nog niet zo vlotten. Dus schrijft Polleke de gedichtjes die eigenlijk in haar vaders hoofd zitten. Spieks ouders wonen in een boerderij en bidden tot God. Polleke is er vaak en stoeit graag met haar eigen kalf. Mimoen, de Marokkaanse jongen uit haar klas met van die zwarte ogen waar je helemaal wiebel van wordt, is haar grote liefde. Maar Mimoen moet natuurlijk met een Marokkaans meisje trouwen, dus daar zit ook al veel pijn. En dan is er haar meester Wouter, die een relatie krijgt met haar moeder.
Het is wel wat veel allemaal, voor een meisje van haar leeftijd. En die volwassenen snappen ook maar niet dat ze niet alles voor iedereen kan oplossen. Juist dat maakt deze verhalen zo bijzonder voor de volwassen voorlezer. De kinderemoties worden heel simpel maar herkenbaar verteld. En je schaamt je bijna voor wat je allemaal als vanzelfsprekend in zo'n kinderleven voorbij ziet komen. Dit is echt de kracht van Guus Kuijer, in ál z'n jeugdboeken. Tijd om samen even op de rem te staan dus, en lekker op de bank te kruipen, onder een warme deken.
Reserveer de verzamelbundel van Polleke in onze catalogus.
Reserveer de film Polleke in onze catalogus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten