vrijdag 19 mei 2017

John Moreland - Big Bad Luv

Wellicht heb je John Moreland afgelopen week gezien bij De Wereld Draait Door. Slechts een minuut, maar wat mij betreft opnieuw genoeg om onder de indruk te raken. Anderhalf jaar terug zag ik Moreland in Paradiso, waar hij opende voor Jason Isbell (die binnenkort ook weer wat nieuws uitbrengt, maar dat terzijde) en moeiteloos de hele zaal muisstil kreeg.
Zijn nieuwe album 'Big Bad Luv' is nu uit en is opnieuw een prachtige rootsplaat, met een iets steviger sound dan de voorgaande platen.


"De imposante singer-songwriter uit Tulsa, Oklahoma zet daarop een lichte koerswijziging in ten opzichte van voorgangers High On Tulsa Heat en In The Throes. Niet alleen is hij minder somber in zijn teksten, maar hij rockt ook iets meer. Dat begint al in opener Sallisaw Blue, maar ook later in Amen, So Be It en Ain’t We Gold. Het klinkt nog zeker niet zo stevig als op de albums die Moreland in 2008 en 2011 opnam met de Black Gold Band en de Dust Bowl Souls. Maar de ‘feel’ van dit nieuwe album is toch duidelijk anders dan op de twee vorige albums. Zijn voorzichtige optimisme heeft te maken met het feit dat Moreland in de afgelopen twee jaar een lief heeft gevonden en er zelfs mee getrouwd is. Niet langer verdrietig uit eenzaamheid dus, maar Moreland is er de man niet naar om nu ineens een vrolijke Frans te worden. Ook de liefde, zelfs indien die nog fruitig en fris is, komt immers niet zonder problemen blijkt in Love Is Not An Answer. Maar ook: Love ain’t a sickness thought I once it was/ when I was too surrounded to see ( uit Lies I Chose To Believe). Moreland wordt op deze plaat bijgestaan door onder meer toetsenist Rick Steff (Lucero) de broers Goldsmith (Dawes), dobro-nist Jared Tyler (Malcolm Holcombe) en Cary Ann Hearst (Shovels & Rope). Maar het is toch die voordracht van Moreland zelf en zijn waanzinnige songs die ook hier weer de show stelen. Jaarlijstjesplaat!" (Altcountry.nl)
"Een man met een gitaar, met liedjes als gedichten en een stem die de ziel klieft: beetje Springsteen en een zweem John Hiatt. Op "Big Bad Luv" laat de ex-metalhead Moreland zich goeddeels begeleiden door een puntige rootsband, inclusief orgel. Zijn songs rocken soms als het werk van Steve Earle, die overduidelijk fungeert als lichtend voorbeeld. Maar het indrukwekkendst is Moreland ook op dit album op de vierkante centimeter, dus alleen met die gitaar, die zijn raspende en van levensmoeheid doortrokken stem weer wat omhoog tokkelt. De teksten zijn heilig voor Moreland. Luister naar "No Glory In Regret" en slik met hem die bittere brok in de keel weg: 'Bless our busted hearts, just sinking in the dark. Mourning these wasted old sparks, that all disappear.' Universele smart in de puurste liedvorm."  (Robert van Gijssel, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) 
Ik citeer niet voor niets deze woorden: wat zou ik daar nog aan toe moeten voegen? Ik was er eerder deze week in Paradiso helaas niet bij, maar er komen dus nieuwe kansen in augustus op o.a. Lowlands.. Tot die tijd de plaat in de cd-speler en genieten maar!


Follow me on Spotify
Reserveer in onze catalogus

Geen opmerkingen: