Posts tonen met het label depressie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label depressie. Alle posts tonen

maandag 2 mei 2022

Jij mag alles zijn - Griet Op de Beeck

 

Zonde dat dit boek bestempeld wordt als jeugdboek. Het is een boek voor iedereen, jeugd, young adult en zeker ook voor volwassenen. Eigenlijk zou het in de bibliotheek overal moeten staan. "Jij mag alles zijn" geeft aan dat je nog zo je best kan doen, je kan niet iedereen gelukkig maken. Ook al wil je nog zo lief zijn, je kan niet alle problemen van de wereld op je schouders nemen. 

Het gaat ook over hoe een kind van negen van alles ervaart. Als je tegen een kind  zegt: "Flink zijn": hoe moet een kind dat dan doen, wat is flink? 

Dit boek las ik in een middagje uit, het is heel vriendelijk geschreven. Op een gegeven moment voel je je de hoofdpersoon. Ik had met haar te doen en ik vind haar stoer. 

maandag 23 december 2019

Rinkeldekink

Martine Bijl, dat vond ik zo'n sympathieke vrouw. Ik ken haar vooral als vertaler van musicals, presentatrice van Heel Holland Bakt en natuurlijk van de groenten van Hak en Het zonnetje in huis. Ze overleed eerder dit jaar aan de complicaties van de hersenbloeding die ze in september 2015 kreeg. Over die hersenbloeding en de depressie waarmee ze daarna te kampen kreeg, schreef ze Rinkeldekink.

Het boek heeft onlangs de NS Publieksprijs 2019 gewonnen. Ik luisterde het als luisterboek. Recensies prijzen haar poëtisch, intelligent taalgebruik en de humor waarmee ze haar herstel beschrijft. Dat klopt allemaal.

maandag 9 oktober 2017

The Beaver

The Beaver was kort geleden op tv en triggerde me. De trailer maakte nieuwsgierig naar de humor die over het zwarte van een depressie werd gelegd. En naar het einde van dit 'experiment'. Dus dat werd een avondje onderuit. Maar wat een gekke film eigenlijk, met een heftig dieptepunt. En hoe het afloopt? Ik weet het niet zeker.

maandag 2 september 2013

PAAZ: psychiatrische roman

Emma wordt van de ene op de andere dag opgenomen op de PAAZ (Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis). Ze weet zeker dat hier een fout is gemaakt. Want ze heeft het toch goed voor elkaar met een leuke baan, een geweldige vriend en een leuk leven? En dat ze graag dood wil en niet kan stoppen met huilen is toch niet zo`n probleem?

PAAZ is een intens verhaal over een jonge vrouw die psychisch helemaal instort en acuut wordt opgenomen. Wat in eerste instantie een heftige burn-out lijkt, blijkt een zware depressie te zijn. In PAAZ vertelt  Myrthe van der Meer haar autobiografische verhaal van de maanden die ze als patiënt in de psychiatrie doorbracht. Ze schrijft: "het is voor 95% waargebeurd en de overige 5% is alleen veranderd om ervoor te zorgen dat alle andere patiënten, behandelaren en medespelers onherkenbaar zouden zijn". Het feit dat de gebeurtenissen niet zijn verzonnen maakt het boek voor mij alleen maar indrukwekkender.

In PAAZ krijg je (voor zover dat kan) een idee hoe verschrikkelijk het is om aan een depressie te lijden en inzicht in het moeizame en langdurige proces er grip op te krijgen. Ook geeft het een ontroerend beeld van de onderlinge contacten tussen de patiënten die, ondanks hun eigen problemen, toch proberen elkaar te ondersteunen. Het schetst de grote inzet van de verpleging, therapeuten, psychologen en psychiaters: ze doen hun best maar weten het soms ook niet meer. En wat ik erg kan waarderen in Emma is dat ze, ondanks alle ellende, toch nog gevoel voor humor blijft houden. PAAZ is een echte aanrader!

Reserveer PAAZ in onze catalogus

zaterdag 29 september 2012

Kikker gaat fietsen - Maarten van Buuren


Herken je dat? Steeds maar hoekjes vouwen aan een bladzijde omdat een zin of passage  je zo treft? De bovenkant van Kikker gaat fietsen door Maarten van Buuren heeft nu allemaal ezelsoren aan de bovenkant.

Van de achterflap
In een vroeg voorjaar valt Maarten van Buuren - veelgeprezen hoogleraar, vertaler en essayist - ten prooi aan een depressieve crisis. Bewegen, doen en denken vertragen en komen uiteindelijk tot stilstand. Alle levenslust verdwijnt in een grauwe mist en lost daarin op. Gelukkig weet hij dankzij een combinatie van pillen, praten en fietsen na verloop van tijd weer op te krabbelen. Het schrijven van dit boek hielp hem zijn wereld, zijn identiteit, zijn toekomst te heroveren.


Op de achterkant van zijn boek staat ook “Kan iemand een boek schrijven over zijn depressie en dat Kikker gaat fietsen noemen? Er is er één die dat kan. Maarten van Buuren neemt je als lezer helemaal mee in zijn verhaal, want hij schrijft prachtig en is in staat tot een weldadige zelfironie”.

Ik kan niet anders dan het beamen, wat een prachtige schrijfstijl heeft hij. 
Over zijn verwoede pogingen om te achterhalen hoe het kan dat hij getroffen werd door een depressie. Het niet kunnen en willen geloven dat hij depressief zou zijn. Overwerkt ok, er wordt immers veel van hem geëist als hoogleraar Franse taal- en letterkunde. Maar een strandvakantie zou toch voldoende moeten zijn om te herstellen? Over de acceptatie van de uiteindelijke diagnose die hem behoorlijk veel moeite kostte en hoe Van Buuren diepgaand op zoek gaat naar de oorzaken van zijn lijden.

Een mooi moment vond ik toen hij zich weer in staat voelde om te lezen. Maar hij beseft dat hij met iets gemakkelijks moet beginnen.

Wat zal ik eens van de plank halen? Misschien nog geen Proust, Mann of Musil, want die hebben de omvang en complexiteit van Mahler-symfonieën en daar heb ik de kracht nog niet voor. Nee, eerst een stukje literaire kamermuziek, la Rochefoucauld of La Bruyère. Ik loop naar de plank met de Pléiade-uitgaven, blader de deeltjes door, ruik er even genotzuchtig aan, laat de bladzijden van Bijbelpapier knisperen tussen mijn vingers, zet ze dan weer terug. Ten slotte blijf ik staan bij Ciroan”.

En toch is het boek niet een en al somberheid, er zit voldoende humor en luchtigheid in; het boek heeft niet voor niets een gele kaft. En het plaatje op de kaft beeldt uit hoe hij zich voelt: als een kikker in een glazen stolp.

Hij kan er ook prachtig over vertellen. 
Maarten van Buuren is donderdag 11 oktober te gast in Bibliotheek Hengelo op verzoek van Mediant in het kader van de campagne Heel je Hoofd van Fonds Psychische Gezondheid 

Reserveer Kikker gaat fietsen in onze catalogus

woensdag 22 februari 2012

Pil

Medio vorig jaar zakte een goed vriend van me weg in een diepe depressie. Depressie is niet leuk om over te schrijven. Helaas is de werkelijkheid dat veel mensen aan een of andere vorm van depressie lijden. In het geval van die vriend was dit de tweede keer dat hem dit overkwam. Het vervelende aan depressies is dat het moeilijk is aan te geven wat de depressie veroorzaakt. De behandeling bestaat meestal uit een combinatie van cognitieve gedragstherapie en medicatie. De bewuste vriend waar ik het over heb ging met beide aan de slag, maar met slecht resultaat. De therapie bracht hem geen steek verder en bij de medicijnen waren de bijwerkingen erger dan de kwaal, ook na wat langer volhouden. Totdat hij een boek las en zichzelf daar zo in herkende dat hij een nieuwe poging waagde. De medicijnen die hij dit keer kreeg bleken een gouden greep.

Ik houd niet zo van boeken die ziekte geschiedenissen beschrijven, maar op aanraden van deze vriend heb ik Pil van Mike Boddé gelezen. Ik kende Mike Boddé niet, maar ik heb begrepen dat hij een redelijk bekend cabaretier is en vooral bekendheid geniet van de Mike & Thomas show. 'Pil' gaat over heel veel nare dingen. Over de depressie van Mike, over de dood van zijn broer en over pijn. Maar 'Pil' is ook heel toegankelijk geschreven, met de nodige humor, zonder de ernst van het verhaal geweld aan te doen. Feitelijk is het een prachtig document over het gevoel de werkelijkheid te verliezen en weer overeind te krabbelen en Mike Boddé schenkt ons een ontroerend beeld van zijn leven en familie. Alle hoofdstukken worden afgesloten met gedichtjes waarvan zowel de vriend als ik elkaar bekenden dat we die op een gegeven moment oversloegen, omdat we wilden weten hoe het verder ging.

De belangrijkste herkenning in dit boek zit in de constatering dat een pilletje soms de oplossing is. Dat geldt niet alleen voor depressies, angsten en/of paniekaanvallen. Als we een te hoge bloeddruk hebben vinden we het heel normaal dagelijks een pilletje te slikken. Als onze schildklier het begeeft of juist als een gek tekeer te gaat vinden we het heel normaal daarvoor een pilletje te slikken. Als die stofjes in onze hersenen niet doen wat ze eigenlijk horen te doen dan is het dus heel normaal daarvoor een pilletje te slikken. Een mooi voorbeeld laat Boddé in het boek zien. Mensen vragen vaak of je gevoelsleven niet afgezwakt raakt door de medicijnen, of alles niet vervlakt. In het boek laat Boddé een grafiekje zien hoe dat voor hem is. Zijn leven kent hoogte- en dieptepunten, maar vóór zijn pil zaten zelfs de hoogtepunten onder de nullijn. Nu kent hij nog steeds hoogte- en dieptepunten, maar hoogtepunten stijgen (ruim) boven de nullijn uit terwijl de dieptepunten eronder zitten. Zeg maar zoals het hoort te zijn. Uiteindelijk stelt dit hem in staat weer van de dingen te genieten en verdriet is er natuurlijk ook, maar niet meer zo peilloos diep dat hij de weg naar boven kwijtraakt.

Reserveer Pil in onze catalogus