Novecento

Enige tijd terug was Guy Verhofstadt te gast als zomergast bij de VPRO televisie. Als film had hij uitgekozen: Novecento van Bernardo Bertolucci. Wij hadden 'm opgenomen en bedachten dat we onze kamer wel als huisbioscoop konden inrichten om zo met belangstellenden uit de familie de zit van ruim 5 uur vol te houden. Zo gezegd, zo gedaan en vorige week was het dan zo ver. Daags tevoren flink wat pasta gedraaid in m'n pastamachine voor een passend intermezzo, de flesjes wijn op temperatuur en daar gingen we.

De meesten van ons hadden de film al eens gezien, of een deel ervan, want 5 uur achter elkaar dat zag je niet zo vaak. Maar vooruit, 1976 dat is toch een aardige tijd geleden. Grappig was wel dat de meest indrukwekkende scenes uit de film bij de meesten van ons wel waren beklijfd. Nou bestaat deze film voornamelijk uit indrukwekkende scenes, maar een aantal springt er uit!

Novecento gaat over twee jongens/mannen die op dezelfde dag geboren worden. De één is de zoon van de padrone de ander de (bastaard?) zoon van de landarbeider op het land van deze padrone. We schrijven 1900. Landarbeider in die tijd, in wat later Italië zal heten, staat zo'n beetje gelijk aan een lijfeigene uit Middeleeuwen. 1900, een interessante tijd volgt: op politiek en sociaal vlak staat er vanalles te gebeuren en dat volgen wij in de levens van deze twee mannen die ondanks hun o zo verschillende afkomst vrienden worden voor het leven. We volgen ze in de Eerste Wereldoorlog, we volgen ze in de Tweede Oorlog. We volgen ze in de opkomst van het fascisme, we volgen ze in de opkomst van het communisme. Kortom we krijgen op een geweldige manier een tijdsbeeld voorgeschoteld.

Dat over het verhaal. Maar er is meer. Want we zien een heel jonge Gerard Dépardieu (geweldig!) als zoon van de landarbeider, Robert de Niro als de zoon van de Padrone en Donald Sutherland, magnifiek gespeeld, als Attila, de fascistische voorman van de baas.

We moesten met elkaar een beetje op gang komen en af en toe was een plas-pauze nodig, maar verder hebben we ademloos gekeken. En nou is het mogelijk er een vervolg aan te geven, want er bestaat nog een prachtig epos over het Italië van ná de oorlog tot nu: La meglio gioventù, maar daarover later meer.

Een paar weken geleden schreef ik over 'Het ijzig hart' van Almudena Grandes. Dit boek speelt in Spanje en beschrijft hetzelfde tijdsbeeld. En dan zie je hoe de geschiedenis in Zuid-Europa parallel loopt, want ook 'Het  ijzig hart' schetst de 20e eeuw maar dan in Spanje met de opkomst van de falangisten en de communisten en hoe dit het verloop van de geschiedenis heeft bepaald.

Misschien denk je, oude meuk, wat moet ik hiermee. Fout! Deze film gaat (onder nadere) over polarisatie en dat is juist uiterst actueel...

Reserveer Novecento in onze catalogus

Het verhaal van een soldaat

De boodschap was duidelijk: dit concert zou maar één keer plaatsvinden. En het zou bijzonder zijn. Nog voordat de ernst van deze zaak bij me binnendrong had ik al een kaartje in huis. Dus ik was veilig, ik zou erbij zijn. En dat bleek geen vergissing.

De Russische componist Igor Stravinsky schreef in 1918 L' Histoire du Soldat. Een soort melodrama, om te lezen, te spelen en te zingen, voor een spreker, twee acteurs, een danseres en een klein kamerensemble van zeven instrumentalisten. Het libretto kwam van Charles-Ferdinand Ramuz. Over een soldaat die twee weken van het front mag, op weg naar huis de duivel tegen het lijf loopt, zijn viool ruilt voor een onnoemelijk groot fortuin en met wie het slecht afloopt. Sindsdien is het in vele talen vertaald en in vele bezettingen en uitvoeringen gespeeld. Met en zonder tekst, met en zonder ballet.

Violiste Janine Jansen vroeg de Antwerpse schrijver Bart Moeyaert (je weet, ik ben nogal een fan) om voor haar kamermuziekfestival een bewerking van dit libretto te maken. Hij zei ja, gelukkig. In zijn jaaroverzicht van 2011 schrijft Bart dat hij dacht dat dat geen grote problemen kon opleveren, maar dat hij zich daarin schromelijk had vergist, want hij had 'buiten Stravinsky gerekend'. Maar ik kan je verzekeren, hij slaagde met vlag en wimpel, want hij had buiten Moeyaert gerekend.

Ik zat 85 minuten op het spreekwoordelijke puntje van m'n stoel. Men klaagde na afloop over de hitte, ik heb het niet gevoeld. Het zal de lichtheid van z'n woorden zijn geweest, het dansende van de poëzie, het sprankelende van de muziek, het zachte van z'n vertelkunst, het plezier van de muzikanten. Het was als een warm bad dat je draagt, dat was wat het was. Mensen moeten niet zeuren. Ik hoorde nog meer na afloop. Dat de tekst in boekvorm uitgegeven gaat worden. Omdat ik dat van meneer Moeyaert zelf hoorde heb ik dat heel goed in m'n oren geknoopt. En die knoop gaat er niet uit voordat ik dat boek in handen heb.

Maar grote kans dat ik tegen die tijd de tekst al uit m'n hoofd ken, zoals de noten nog in het geheugen van m'n vioolvingers rusten. Want Radio4 heeft rekening gehouden met alle liefhebbers die er niet waren en nieuwelingen die graag kennismaken. Klik op de foto (of hier) en dompel je onder in de live-opname die via stream op internet te volgen was.

Kadootje.
Gelukkig nieuwjaar!


Voor meer uitvoeringen hieronder een paar hoogtepunten uit onze collectie.
Klik op de link voor informatie en om te reserveren.

• CD met New York solisten
• CD met suite voor viool, klarinet en piano
• CD met franse vertellers waaronder Gérard Depardieu als 'de duivel'
• DVD met ballet onder choreografie van Jiri Kylian

Black Swan

De laatste twee weken van het jaar biedt de TV ons een overdaad aan films. Soms zitten er echte toppers bij, vaak heeft het een hoog gezelli-gehalte. Ik screen de zenders wel even af voor het geval dat, maar verder val ik gewoon terug op onze collectie waar ik uiteindelijk altijd wel aan mij trekken kom als het om een mooie, goede, vrolijke, of waar-ik-maar-zin-in-heb film. Het is net als met boeken: eigenlijk moet je een gevarieerd pakketje in huis hebben, zodat je kunt kiezen en altijd iets hebt waar je op dat moment zin in hebt.

Ik had Black Swan van regisseur Darren Aronofsky en met Natalie Portman nog liggen. Natalie Portman won met deze film voor haar rol als Nina een Oscar als beste actrice. Ik was op voorhand gewaarschuwd: dit is geen gemakkelijke film, maar zo tussen de kerstdagen en Oud & Nieuw moet het kunnen.

Black Swan gaat over passie, druk, concurrentie, op kinderen geprojecteerde verlangens van ouders en nog veel meer. Black Swan gaat ook over dansen, ballet om precies te zijn en wel klassiek ballet. Nina krijgt de kans om de hoofdrol te dansen in Het Zwanenmeer van Tsjaikovski onder leiding van Thomas. De uitdaging voor Nina, een schitterende danseres die streeft naar absolute perfectie, zit in het vertolken van de witte (gevoelig en ingetogen) én de zwarte zwaan (duister en sensueel). Deze twee rollen worden in de regel door twee verschillende danseressen vertolkt, omdat ze twee zo verschillende karakters uitbeelden. Met zijn onorthodoxe methodes probeert Thomas Nina tot het uiterste te laten gaan.


Waar dit toe leidt moet je zelf gaan bekijken! Ik had in ieder geval ruim na het zien van deze film nog een knoop in mijn maag. En dat komt niet alleen door het verhaal. Het is ook de muziek, de dans, het kleurgebruik... Ik weet in ieder geval zeker dat ik nooit meer op dezelfde manier naar de muziek van de laatste zwanendans zal luisteren.

Reserveer Black Swan in onze catalogus

Montalbano

Tijdens de donkere decembermaand, terwijl de wind om het huis joelt en de regen tegen de ramen klettert probeer ik minimaal 1x per week weg te dromen bij de beelden van een (meestal) zonovergoten Sicilie. Momenteel worden op de Belgische zender Eén de afleveringen uitgezonden van Montalbano. Ik heb al eens eerder over Salvo Montalbano geschreven. Hij is de creatie van de Italiaanse schrijver Andrea Camilleri. De boeken zijn met zeer veel humor geschreven en geven een goed beeld van Sicilie.

Van de verfilmingen van de boeken geniet ik zo mogelijk nog meer. En niet alleen vanwege het mooie Sicilie. Nee, ik ben ook dol op Salvo (mooie man!), en op zijn prachtige huis aan de kust, en op zijn voorkeur voor lekker eten, en op zijn medewerkers met hun eigen (on)hebbelijkheden, en op de beschrijvingen van de Sicilianen met hun onderliggende voor-wat-hoort-wat mentaliteit waardoor je bijna kunt begrijpen hoe de maffia kan opereren in een toch geciviliceerd land (en waarom het dus mogelijk is dat een man als Berlusconi steeds opnieuw herkozen werd; iets waar wij nuchtere Nederlanders helemaal niets van begrijpen), en, vooruit, op Livia (mooie vrouw), zijn vriendin uit Genua (het noorden, dus echt heel anders!), en op de ...



Eigenlijk snap ik niet waarom deze serie nooit op de Nederlandse TV is uitgezonden, maar gelukkig hebben we ook nog de bieb. En als je een dvd leent krijg je meteen vier afleveringen. Goed voor een weekendje genieten dus!

Reserveer bijvoorbeeld deel 1 in onze catalogus

Letters to Juliet

Ondertitel van deze film: Heerlijke romance onder de Toscaanse zon. Dan ben ik verkocht. Niet door dat woord 'romance', maar door die Toscaanse zon.

'Letters to Juliet' is echt een heerlijke film voor een avondje verstand-op-nul-en-kijken-maar. En genieten van het Toscaanse landschap, beelden van Verona en Siena en dat alles overgoten door, jawel, de zon.

Verona is de stad van Romeo en Julia. Wees niet bang, de naam Shakespeare valt een paar keer, maar ingewikkelder dan dat wordt het niet. Bij het huis met het beroemde balkon worden dagelijks, door vooral vrouwen, briefjes met allerlei hartekreten op de muur onder het balkon geplakt. Aan het einde van de dag verzamelen de 'secretaresses' van Julia deze briefjes en beantwooorden ze. Sophie, een Amerikaanse toeriste, vindt een briefje uit 1957 dat verstopt zit achter een steen.Ze beantwoordt deze brief alsnog en dat leidt ertoe dat ze samen met de schrijfster van de brief en haar zoon op zoek gaat naar de de oude geliefde van deze inmiddels bejaarde vrouw, een prachtige rol van Vanessa Redgrave.

Reserveer 'Letters to Juliet' in onze catalogus

Keane

Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me wel voorstellen dat de grootste angst van elke ouder tegelijk wordt geboren met de geboorte van je kind: de angst dat jouw kind iets overkomt. Het lijkt me bijna verstikkend. In de film Keane wordt die angst prachtig verbeeld. Want hier zien we een man die niet alleen moet verwerken dat zijn 6-jarige dochtertje zomaar verdween, hij was er ook nog zelf bij toen het gebeurde. Een onoplettend moment in een New Yorkse metro en floep - weg kind. Het zal je maar overkomen.

We volgen Wiliam Keane naar de rand van de waanzin, hij kan het schuldgevoel en het verlies nauwelijks de baas. En hij kan niet stoppen met zoeken, dag in dag uit, al maanden lang. Er lijkt wat verlichting te komen als hij een alleenstaande moeder ontmoet met en dochtertje dat hem doet denken aan zijn verdwenen kind. Er ontstaat een bijzondere band, waarbij ik me soms met eenzelfde soort angst afvroeg of hij dat arme kind niet iets aan zou doen. Zoveel pijn doet immers rare dingen met de mens.

Wie een feelgood movie nodig heeft, waarbij ouder en kind elkaar weer blij en gelukkig in de armen vallen, die kiest liever even voor iets anders. Daarvan hebben we gelukkig nog genoeg in de kast staan. Deze film kruipt je onder de huid, omdat de acteurs de wanhoop en onschuld zo geweldig spelen en omdat je gewoon liever niet wilt dat dit soort dingen gebeuren. Maar ja, soms doet het leven zo.

Reserveer in onze catalogus.

O Brother, Where Art Thou?

De muziek van de film 'O Brother Where Art Thou?' kende ik al veel langer, maar onlangs bedacht ik me dat ik de film nog nooit gezien had. Dat krijg je als je altijd wat meer aan geluid denkt dan aan beeld... Maar goed, de film geleend en op één van die druilerige dagen eens lekker voor gaan zitten.
Dit is een prachtige film. Echt waar. En als je je nog iets meer verdiept in de achtergronden, wordt het nog mooier.

"De door Homerus vastgelegde omzwervingen van Odysseus worden nog eens overgedaan in Mississippi, USA anno 1920. Drie ontsnapte gevangenen gaan op zoek naar een vermeende schat en vinden alle obstakels en verleidingen op hun weg die ook in de Odyssee een rol spelen. Er wordt vrij geciteerd uit deze klassieker door Ulysses Everett McGill (George Clooney), Delmar (Tim Blake Nelson) en Pete (John Turturro) op hun weg te laten kennismaken met: een blinde voorspeller, de zuivering van de zonde (doop door Baptisten), de bedreiging van kwaad in vele gedaanten (bankrover George 'Babyface' Nelson, 'cycloop' Big Dan Teague, boevenjagende sheriff als 'de duivel', Ku Klux Klan, etc), de verleiding door de Sirenen en uiteindelijk, na een allesvernietigend natuurverschijnsel (een soort zondvloed) is daar de verlossing in de goede afloop."

De hele film straalt een soort warmte uit, door het fraaie kleurgebruik, en door de 'loomheid' van sommige scenes. Wat ik persoonlijk een erg leuke verhaallijn vind, is dat de drie ontsnapte gevangenen bij een lokaal radiostation even snel een lied opnemen om snel wat cash te verdienen. Ze noemen zichzelf impulsief de 'Soggy Bottom Boys'. Het lied, "I'm a man of constant sorrow", wordt ongekend populair zonder dat de mannen daar erg in hebben. Op een gegeven moment staan ze 'per ongeluk' op een podium en zingen ze het nummer dat wordt herkend door het enthousiaste publiek.

Het is de combinatie van sfeer, humor, de voortdurende verwijzingen naar Homerus' klassieker én de prachtige muziek die deze film zo bijzonder maakt. Nog nooit gezien? Kijken dan!





Reserveer de dvd in onze catalogus
Reserveer de soundtrack in onze catalogus
Reserveer 'De reizen van Odysseus' in onze catalogus

El secreto de sus ojos

Het is altijd fascinerend om over het Argentinië van de zeventiger jaren van de vorige eeuw te horen. Veel van wat er gebeurd is kan het daglicht niet verdragen. Hoe leven mensen in een totalitair systeem? Hoe ga je met elkaar om? Wie is er nog te vertrouwen? Maar vooral ook, wat is uiteindelijk je eigen rol?

'El secreto de sus ojos' won in 2010 de Oscar voor de beste niet Engelstalige film. De film is gebaseerd op het boek van de Argentijnse schrijver Eduardo Sacheri, die in het Nederlands de titel 'De zaak Morales' heeft gekregen. De film speelt zich voor een belangrijk deel af in het Argentinië van 1974. De film begint 25 jaar later als Espósito met pensioen gaat en besluit een boek te gaan schrijven over een zaak die hem nooit helemaal heeft losgelaten. Hij gaat hiervoor terug naar zijn oude werkplek en ontmoet daar niet alleen oud-collega Pablo, een zeer innemende en inventieve alcoholicus, maar ook Irene, destijds zijn meerdere en de vrouw die hij altijd heimelijk heeft bemind.
Benjamin Espósito werkt als strafrechtelijk onderzoeker en in 1974 onderzoekt hij de zaak van een jonge vrouw die in haar eigen huis wordt verkracht en vermoord. In flashbacks volgen we de loop van het onderzoek en krijgen we een beeld van de politieke machtsspelletjes die er werden gespeeld. En, veel erger natuurlijk, de consequenties die dat uiteindelijk heeft voor het rechtsgevoel en de genoegdoening van de 'gewone' man. Espósito doorloopt opnieuw alle facetten van het onderzoek en ook nu laat het hem niet los. Uiteindelijk komt hij achter de waarheid, die zowel verrassend als volkomen logisch is.

Een prachtige film met meerdere lagen: een spannende thriller, een politiek statement, een romantisch verhaal. Met prachtige dialogen en een paar zeldzaam mooie, spannende scenes. Heel veel om lang van te genieten.

Reserveer 'El secreto de sus ojos' in onze catalogus
Reserveer 'De zaak Morales' in onze catalogus

James Herriot: All creatures great and small

Het is weer James Herriot tijd! Zo eens per jaar (meestal in de herfst) krijg ik zware behoefte aan de serie Alle creatures great and small. Waarom? Tja, meerdere redenen: het is een echte feel good serie, het is voor mij jeugdsentiment (voor het eerst uitgezonden eind jaren zeventig) en het speelt zich af in de prachtige Yorkshire Dales, een van de mooiste streken van Engeland. We hadden deze klassieker nog niet in onze collectie maar nu heeft Bibliotheek Hengelo de serie (eindelijk) op dvd. Het zijn de series 1 en 2 met in totaal 24 afleveringen: dat is 22,5 uur James Herriot. Goed tegen elke herfst- of winterdepressie!

Voor de mensen die James Herriot nog niet kennen: De jonge, onervaren Schot James Herriot krijgt eind jaren dertig na zijn afstuderen een baan als dierenarts in het plaatje Darrowby in Yorkshire. Al snel ontdekt hij dat hij nog veel moet leren wil hij met evenveel respect behandeld worden als de oprichter van de praktijk, Siegfried Farnon. Terwijl hij worstelt met het plaatselijke dialect, achterdochtige klanten en een diep geworteld bijgeloof krijgt hij ook nog te maken met de ruzies tussen Siegfried en zijn jongere broer Tristran. Al gauw wordt James verliefd op de boerendochter Helen maar deze romance verloopt niet echt soepeltjes. Alles is losjes gebaseerd op de echte ervaringen van dierenarts James Alfred Wright die onder pseudoniem van James Herriot een aantal boeken schreef. 

Dus al je James Herriot nog niet kent dan kijken en als je James Herriot wel kent dan weer opnieuw kijken! Hieronder nog even het lekkere intro muziekje: taaa ta ta...



Reserveer de DVD James Herriot in onze catalogus

Des hommes et des dieux

Je hebt je hart aan God gegeven. Je leeft om een goed mens te zijn en het goede aan anderen te geven. Je kiest voor een klooster in het Atlasgebergte in Algerije. Je vergroeit met de lokale bevolking. Maar er heerst enkel terrorisme en corruptie. Je werk en je leven worden bedreigd. Er wordt je bescherming aangeboden. Maar je dult geen wapens in een oord van gebed en vrede. Dan draait uiteindelijk alles nog om die ene vraag: blijven of vluchten. Vertrouwen op God, het goede, je geloof, of toegeven aan 'het kwaad' en de mensen verlaten die op je rekenen.

Tegen die achtergrond leefden tot eind jaren 90 zeven Trappisten monniken in Algerije. Ze besloten te blijven. Ze werden uiteindelijk ontvoerd door een groep moslimextremisten en twee maanden gevangen gehouden. Het is onduidelijk wat er in die periode precies is gebeurd, maar ik weet zeker dat zij op enig niveau contact met hun ontvoerders zullen hebben gehad. Helaas overwon het kwaad - of misschien wel de machteloosheid - en werden de monniken alsnog geëxecuteerd.

De bijzondere film Des hommes et des dieux toont de periode voorafgaand aan de ontvoering. Een periode van oplopende spanning, twijfel en onzekerheid, maar ook van een sterk toenemend geloof in elkaar als orde en in God als bevrijder. Je maakt kennis met de charismatische leider Pater Chris­tian, met de aanvoerder van de terroristen die zich op enig moment zelfs door deze Christian laat wegsturen en met de bevolking en lokale bestuurders.

Het rare is dat ik tijdens het beleven van de film niet het meest geraakt was door de film zelf, maar vooral door het feit dat al deze mensen echt hebben bestaan en dat dit echt was gebeurd. De documentaire op de dvd toont beelden van de ware Trappisten en laat mensen aan het woord die hen kenden. Dat maakte het zo voelbaar. Ik heb diep respect voor zoveel geloof en vertrouwen - ondanks hun zichtbare twijfel nu en dan - maar helaas maakt dat de buitenwereld dus soms geen ene snars uit. Daar gelden andere regels.



Reserveer in onze catalogus.

The Reader

Meer dan 2 jaar geleden schreef Diane over het boek De voorlezer van Bernhard Schlink. Ik zag onlangs de film The Reader, gebaseerd op dit boek. Was Diane lyrisch over het boek, ik ben het over de film.Ik heb het boek niet gelezen, maar het heeft vele prijzen gewonnen en datzelfde geldt voor de film. Dat vind ik knap!

Kate Winslet schittert in de rol van Hanna Schmitz. Vlak na de oorlog ontmoet de jonge Michael Berg haar en er ontstaat een gepassioneerde liefde tussen de 15-jarige jongen en de meer dan twee keer zo oude vrouw. Een belangrijk element in hun relatie vormen de verhalen die Michael Hanna voorleest. Dan verdwijnt Hanna uit het leven van Michael net zo plotseling als ze er in was verschenen.
We zien Michael terug als rechtenstudent. Met een kleine groep volgen ze een rechtzaak tegen een groep kampbewaaksters die beschuldigd worden van een vreselijke misdaad. Hanna blijkt één van deze ex-bewaaksters zijn. Gedurende de rechtszaak, het meest en sterkst imponerende deel uit de film, begint Michael te vermoeden, en dat geldt ook voor de kijker, dat Hanna een ander geheim bewaard waarvoor zij zich nog meer schaamt dan voor de daden waarvoor zij terecht staat.


The Reader Trailer door wallyz75

Kern van het verhaal: hoe moeten we begrijpen wat er in de Tweede Wereldoorlog is gebeurd? En betekent de poging tot begrip, het je verplaatsen in de daders, dat de ernst van hun daden vermindert? Kun je nog van iemand houden van wie je weet wat voor gruwelijks ze op haar geweten heeft? Vragen waarop het antwoord niet eenduidig kan zijn. Schlink schrijft in De voorlezer:

Wat moest en moet mijn generatie, die na de oorlog is opgegroeid, eigenlijk beginnen met de informatie over de verschrikkingen van de vernietiging der joden? We moeten niet denken dat we kunnen begrijpen wat onbegrijpelijk is, mogen niet met elkaar vergelijken wat niet vergeleken kan worden [] Moeten wij alleen maar vol ontzetting, schaamte en schuld tot zwijgen vervallen?

Wat valt er nog te zeggen. Ga vooral kijken en als je liever leest kan dat natuurlijk ook.

Reserveer The reader in onze catalogus

Reserveer De Voorlezer in onze catalogus

The Big Bang Theory: nerds zijn hot!

In de hilarische Amerikaanse serie The Big Bang Theory draait het om vier nerds: Leonard, Sheldon, Howard en Rajesh en hun buurvrouw Penny. De jongens zijn jonge wetenschappers met een hoog IQ, ze zijn waardeloos in sport, hebben weinig succes bij de vrouwen en hun vrije tijd besteden ze aan computerspelletjes, lezen van stripverhalen en kijken van sciencefictionseries: kortom echte nerds dus. Penny werkt als serveerster en heeft (onsuccesvolle) ambities als actrice. Ze is niet zo slim maar heeft stukken meer sociale vaardigheden. Leonard en Sheldon delen een appartement en Penny woont er tegenover. Dit is zo beetje het uitgangspunt van de succesvolle serie die nu al weer 4 seizoenen loopt en er 3 extra seizoenen bij krijgt.

Ieder karakter heeft zo'n zijn eigenaardigheden: Leonard is nog de "normaalste" van het stel en wordt zwaar verliefd op Penny. Sheldon is de grootste geek van allemaal en zijn neurotisch en lichtelijk autistisch gedrag werkt iedereen zwaar op de zenuwen. Howard woont nog bij zijn moeder en vindt zichzelf nogal handig met vrouwen maar die denken daar duidelijk anders over. Rajesh komt uit India en kan alleen met vrouwen praten als hij dronken is.

Sheldon steelt wel een beetje de show met zijn bizarre gedrag: bekijk het volgende fragment op You Tube waarin hij door middel van een stroomschema vriendschap probeer te sluiten met een collega.

Reserveer The Big Bang Theory seizoen 1 in onze catalogus
Reserveer The Big Bang Theory seizoen 2 in onze catalogus
Reserveer The Big Bang Theory seizoen 3 in onze catalogus
   

Seven Samurai van Akira Kurosawa

Wauw, net weer Seven Samurai van Akira Kurosawa gekeken. Ik had de film lang geleden al een keer gezien en dat maakte toen ook al indruk. Oké, je moet er wel even voor gaan zitten want het duurt 3,5 uur, maar dan heb je ook wat! Handig en grappig vond ik de ingebouwde break: halverwege de film gaat het scherm een kwartier lang op zwart met alleen een Japans symbool wat vermoedelijk "pauze" betekent. Seven Samurai is ruim vijftig jaar geleden gemaakt (1954) maar staat nog steeds als een huis: het is ondertussen een echte klassieker geworden (op plaats dertien in de top 250 van de Internet Movie Database)

Het verhaal speelt zich af in het feodale, 16e-eeuwse Japan, dat wordt geteisterd door oorlogen en rondtrekkende bendes. De film begint als één van die bendes een dorp aandoet en besluit terug te komen om het te plunderen als er geoogst is. Een dorpeling hoort hun plannen en in hun wanhoop gaat een groepje op zoek naar werkeloze samoerai, die hun dorp willen verdedigen in ruil voor voedsel. Na veel moeite vinden ze een oudere, moegestreden samoerai, die sympathie opvat voor de weerloze boeren en op hun verzoek ingaat. Hij rekruteert vijf andere samoerai en eentje meldt zich zelf aan: de onbehouwen Kikuchiyo. De zeven zijn ervaren vechters maar weten dat ze tegen een enorme overmacht komen ten staan.         

In Seven Samurai worden de verschillende karakters schitterend uitgewerkt en krijg je inzicht in de Japanse maatschappij van die tijd. Maar boven alles is Seven Samurai een fantastische actiefilm en de eerste in zijn soort!




Reserveer Seven Samurai in onze catalogus.

Entre les murs

Omdat alle leerlingen en docenten in onze regio volgende week op hun tandvlees naar de zomervakantie kruipen, leek het me een goed moment om eens een onderwijsfilm in het zonnetje te zetten die laat zien dat het allemaal nog veel erger kan.

Jaren geleden werden we allemaal verliefd op de meester en zijn vertederende klasje uit de docufilm Être et avoir. Een tijdje later volgde Entre les murs. Ook hier worden een docent en zijn klas gevolgd, alleen bevinden we ons nu niet op het platteland maar in een probleemwijk van Parijs en in een multiculturele klas vol recalcitrante pubers. De meeste scènes laten zien hoe de docent door middel van een bijzondere lespraktijk het vertrouwen van z'n klas probeert te winnen en het beste uit hen probeert te halen. En we zien ook hoe die scholieren er alles aan doen om daar vooral niet aan toe te geven. Docenten zijn er om op de proef te stellen, school is er om niet thuis te hoeven zijn, leren doe je op straat. Dat is in ieder geval de korte analyse die ik van deze jongeren maak, maar daarmee doe ik ze natuurlijk onrecht aan.

Wat de film voor mij opvallend maakt is de manier waarop hij tot stand is gekomen. De docent speelt zichzelf. François Bégaudeau heeft namelijk een boek geschreven over zijn ervaringen als docent Frans op een Parijse volksschool. Dat boek was de basis voor deze film. Vervolgens hebben ze een bestaande klas gepakt en alle leerlingen een 'karakter' gegeven. Ze spelen niet zichzelf, maar mochten wel uit hun eigen leven en ervaringen putten om hun personage vorm te geven. Vervolgens hielden ze het script voor de jongeren verborgen. Ze kregen een korte schets van waar een bepaalde scène over moest gaan, daarna werden de drie vaste camera's aangezet en werd er gespeeld. Of eigenlijk geïmproviseerd. En dat levert hier en daar hele spannende scènes op.

Deze recensie uit de NRC - met een andere en ondertitelde trailer! - geeft een mooi beeld van de kwaliteit van de film, die je eigenlijk bekijkt als een documentaire. Voor mij is het in de eerste plaats een ode aan de docenten die graag het verschil willen maken en daarnaast een ode aan het werken met onervaren acteurs en experimentele filmtechnieken. Bise!



Reserveer in onze catalogus.

21 grams

Ik blogde al eerder over de bijzondere films van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu: Babel en The burning plain. Films die zich kenmerken door niet-chronologisch en in een hoog verteltempo verschillende verhaallijnen te verweven tot een slotmoment waarop alle puzzelstukjes in elkaar vallen. En dan wil je nog maar één ding: nog een keer kijken.

Mijn kennismaking met deze regisseur was de film 21 grams. Opletten vanaf de eerste minuut, dat is mijn tip. Maar dan krijg je ook wat! In dit geval is de rode draad een ernstig auto-ongeluk, veroorzaakt door een bekeerde ex-gevangene, waardoor een vrouw haar gezin verliest en een man een nieuw hart krijgt. Het lijkt alsof ik daarmee alles al verklap, maar dat valt mee. De film is rauw en hartverscheurend, waarbij er geen verschil is tussen goed of slecht en iedereen z'n eigen pijn en angsten op z'n eigen manier draagt of niet verdraagt.

De titel van de film verwijst naar het verhaal dat het lichaam op het moment van sterven 21 gram lichter zou worden. Wat verliezen we, de ziel of de laatste adem? En wat is eigenlijk het gewicht van liefde, van schuld of van wraak.

In de hoofdrollen schitteren drie bekende acteurs: Sean Penn, Naomi Watts en Benicio Del Toro. Alleen daarvoor al...





Reserveer in onze catalogus.

Kate Morton: Het geheim van de zusters

Vroeger keken wij naar de familie Bellamy. Dit was een serie die zich afspeelde in een Engels landhuis. Boven woonde de Britse upperclass familie, beneden was het domein van de bedienden. In het Engels heette de serie dan ook 'Upstairs, downstairs'. Afgelopen zaterdag startte de NCRV met de serie 'Downtown Abbey', die vorig jaar in Engeland een groot succes was. En dat heeft niet alleen te maken met de hang van de Engelsen naar hun eigen typische verleden, maar bovenal ook met de prachtige verfilming en goede acteer prestaties.

De oude Britse adel en het legertje bedienden dat nodig was om het duizelingwekkend intensieve huishouden met z'n eindeloze gekook, gepoets en gedraaf draaiende te houden vormen ook de basis voor de roman die de Australische Kate Morton (bekijk die website, die is al een roman op zich!) schreef over de bewoners van Riverton Manor: Het geheim van de zusters . Het verhaal wordt verteld door Grace Reeves, in eerste instantie dienstmeisje van de familie Hartford, later kamenier van de oudste dochter Hannah. Grace, 98 jaar oud, heeft een geheim en wordt geplaagd door schuldgevoelens. Ze voelt dat haar einde nadert en ze besluit haar verhaal op bandjes in te spreken voor haar kleinzoon, zodat ze haar geheim uiteindelijk niet meeneemt in haar graf. Voor ons een gegeven, voor een dienstmeisje van een adellijke familie onvergeeflijk, want een goede bediende is trouw en klapt nooit uit de school.

Maar het is geen 1924 meer en Grace wil de waarheid vertellen, aangespoord door het feit dat er film gemaakt wordt over de destijds veelbesproken gebeurtenis: de zelfmoord van de jonge dichter Robbie Hunter.

Het verhaal van Grace begint in 1914 aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog als ze als 14-jarig meisje aankomt op Riverton Manor. Ze beschrijft hoe haar leven in die begintijd uitzag. De verschillende bedienden die er zijn, de hiërarchie die onder de bedienden zo'n belangrijke rol speelt, de taken van een dienstmeisje, hoe je je onzichtbaar maakt in het bijzijn van de familie die je dient en ook dat die familie jou niet ziet staan, je aanwezigheid met een vanzelfsprekendheid ervaart als de gecapitonneerde bank die je dagelijks schuiert.

De Eerste Wereldoorlog verandert veel. Heel veel jonge mannen vertrekken, vol goede moed en met een hoofd vol heroische fantasieen, naar het front. Wij weten hoe dit is afgelopen. Velen kwamen om en zij die terugkwamen waren 'veranderd'. Voor de bewoners van Riverton Manor was dit niet anders. Allerlei moderniseringen doen hun intrede en nieuwe denkbeelden peuteren aan het klassenstelsel. Tegen deze achtergrond voltrekt zich het drama dat de levens van de betrokkenen voor altijd zal veranderen.
Kate Morton heeft een prachtig verhaal geschreven. Het is geen boek met veel actie, maar wel met heel veel sfeer en erg mooi geschreven.

Reserveer Het geheim van de zusters in onze catalogus
Reserveer Upstairs downstairs in onze catalogus

Le fils

Sommige films vallen op door hun verhaal of door de acteerprestaties, anderen vallen op doordat er gewoon iets bijzonders aan is dat je niet helemaal kunt duiden. Le fils, van de Belgische gebroeders Jean-Pierre en Luc Dardenne, is voor mij zo'n film.

Het verhaal gaat over Olivier, een introverte timmerman, die een aantal leerlingen in zijn werkplaats begeleidt. Hij leeft kennelijk gescheiden van zijn vrouw Magali en zij lijken iets pijnlijks met zich mee te dragen. Op een dag verschijnt de nieuwe leerling Francis, een zestienjarige ietwat mysterieuze jongen. Olivier is niet alleen opvallend in hem geïnteresseerd, hij volgt hem ook overal. Dat levert een onderhuidse spanning op, versterkt door de manier van filmen. Want de camera lijkt op de rug van Olivier te zitten, we kijken constant over zijn schouder mee.

Pas aan het eind ontvouwt zich het drama en blijkt waarom die Francis zo nauw verbonden is met deze man en vrouw. Helaas staat dat ook in de titelbeschrijving vermeld, dus die zou ik niet lezen.

De film bevat van die typisch Belgische grijsheid in omgeving en weer, geeft je een intense beleving van cinema en laat je toch wel met een soort van schok achter. Dit had ook heel anders kunnen aflopen. En hoe moet het nu verder... Mooi als je dat als filmmaker kunt bereiken.





Reserveer in onze catalogus.

Misdaad door de eeuwen heen

We zitten al weer op de helft van juni en dat betekent op de helft van 'de maand van het spannende boek'. Van mij mag het wel 'het jaar van het spannende boek' zijn, maar dit terzijde. Op onze website vind je meer achtergrondinformatie over het thema 'misdaad door de eeuwen heen', een thema mij uit het hart gegrepen, want misdaad is van alle tijden en misdaden oplossen dus ook. En een misdaad oplossen in het (verre) verleden vraagt toch andere competenties dan in het heden, want dna-onderzoek kennen we nog niet zo lang. Mooie voorbeelden zijn de verhalen van Ellis Peters met haar gemoedelijke, maar o zo scherpzinnige broeder Cadfael, in de verfilmingen weergaloos neergezet door Derek Jacobi.

Eigenlijk wou ik hier wat vertellen over al die spannende, in het min of meer verre verleden spelende boeken die we in de bieb hebben. Echt in het verleden spelen welteverstaan, want de laatste jaren worden we overspoeld met boeken die weliswaar een link met het verleden hebben, maar die wel degelijk in het heden spelen, naar het voorbeeld van Dan Brown. Ik heb mijn lijstje klaarliggen, maar als ik hier mee aan de slag ga verklap ik in één keer bijna de hele prijsvraag van de bibliotheek. Geen idee waar ik het over heb? Je kunt bij de bibliotheek een verhaal ophalen waar 10 namen van schrijvers en 10 titeles van boeken in zitten verborgen. Je kunt het verhaal trouwens ook downloaden. En dat lijstje van mij dat houd je nog tegoed!

Reserveer één van de dvd's met broeder Cadfael in onze catalogus

The Road

Je hebt van die films waarbij je de wereld die getoond wordt eigenlijk niet wilt zien, omdat hij zo eng en naar en misselijkmakend is. Maar tegelijk weet je ook dat het waarschijnlijk werkelijkheid kan worden als die tijd daar is. Juist dat maakt het kijken dan zo'n beproeving. Je kunt alleen maar hopen dat die tijd niet aan zal breken, want stel je voor...


The Road is zo'n film, gebaseerd op het beroemde boek van Cormac MacCarthy. Het vertelt het verhaal van een vader en zoon die een veilig heenkomen proberen te zoeken in een verwoest Amerika. De grenzen tussen goed en kwaad zijn verdwenen, iedere ziel die je tegenkomt zit in hetzelfde schuitje. Samen optrekken is onmogelijk, het is ieder voor zich. En vooral uit de buurt blijven van de bendes die al zoekend naar voedsel over lijken gaan.


Ik ken het boek niet, maar de film is echt beklemmend. Alles is zo grauw en smerig. En het lijkt allemaal zo echt. Ja, als de natuur het overneemt en onze beschaving wegvaagt, dan hou je dit over. Zijn we eigenlijk nog wel in staat om in dit soort situaties te overleven? Ik vraag het me af. Mensen worden beesten, dat is zeker. Hoe moeilijk zal het zijn the fire inside brandend te houden en aan de goede kant van die grens te blijven. Hoe zuinig moeten we dus zijn op wat we hebben en op alle mensen om ons heen. Ondanks de hoofdrol voor een vader-zoonliefde is dát toch wel het sterkste gevoel dat ik aan deze film overhield.




Reserveer de dvd in onze catalogus.

Stella

Stella is een elfjarig meisje dat opgroeit in het café van haar ouders, aan de rand van de Parijse samenleving. Het café is haar wereld, de stamgasten zijn haar opvoeders. Haar ouders hebben meer oog voor hun gasten en hun instabiele relatie, dan voor hun dochter die langzaam de volwassenheid in groeit. Stella begrijpt feilloos het gedrag en de motieven van volwassenen, maar heeft moeite met leren lezen, schrijven en rekenen. Tot zover het ingrediënt eenzaamheid.

Stella gaat gelukkig wel naar een wat burgerlijke, elitaire middelbare school. Daar valt ze uit de toom wat betreft haar achtergrond, maar kan ze zich ook optrekken aan andere kinderen en die andere wereld. In Gladys vindt ze een slimme en goed opgevoede vriendin, die haar onder andere in aanraking brengt met literatuur. Dus het volgende moment staat ze onwennig in een boekhandel en rent ze met haar eerste zelfgekochte boek naar huis. Daarmee komt er een snufje hoop om de hoek kijken.

Stella is een film over een meisje dat langzaam haar milieu ontstijgt en dat de angst voor alles wat er met haar en om haar heen gebeurt ombuigt in het vinden van haar bestemming in het leven.

Iedereen zal zo z'n eigen kinderemoties uit deze film halen. Of misschien wel meer meevoelen met de volwassenen uit het café of in de school. Voor mij was het vooral die eenzaamheid die wel een snaar raakte. Stella kan niet anders dan haar eigen overlevingsmechanisme in gang zetten. Saillant detail is dat het hele verhaal gebaseerd is op een autobiografisch gegeven van de regisseur Sylvie Verheyde. Toch voelt alles niet als een koelbloedige afrekening met het verleden, maar eerder als een afrekening met de angst voor de toekomst. En dat geeft je zelfs als volwassene wel weer hoop.



Reserveer nu in onze catalogus.