De zwarte met het witte hart - Arthur Japin

Bibliotheek Hengelo blogt Top 90: 1989 - 1998

De keuze van mijn boek heb ik een beetje van het toeval laten afhangen. De boeken uit de Top 10 van deze periode had ik allemaal gelezen. Twee boeken wilde ik nog wel eens herlezen. Helaas (voor mij althans) bleken beiden uitgeleend te zijn, gauw gereserveerd en toen maar afwachten welk boek het eerste ingeleverd werd.
En dat was De zwarte met het witte hart van Arthur Japin. Dat komt heel mooi uit want ik lees op dit moment alles wat los en vast zit over Afrika vanwege mijn reis naar Oeganda begin dit jaar. En waar ik een bezienswaardigheid was als muzungu, een witte tussen zwarten.

In 1837 worden Kwasi en Kwame, twee Afrikaanse prinsjes, aan koning Willem I geschonken. De kinderen dienen als onderpand voor een illegale slavenhandel van de Nederlandse regering. In Delft worden de zwarte jongens als Hollanders opgevoed. Ver van hun ouders en hun volk verleren zij hun taal en gebruiken. Ze worden gedoopt en als bezienswaardigheid geïntroduceerd aan het Haagse hof, waar ze bevriend raken met de Koninklijke familie, en vooral met Anna Paulowna's dochter, prinses Sophie. Terwijl de ene jongen zich uit alle macht aanpast en liefst een echte Nederlander zou worden, vecht de andere om zijn Afrikaanse identiteit te behouden en op een dag naar zijn volk terug te kunnen keren. Toch wordt de ontworteling hun uiteindelijk allebei noodlottig.


Ik vond het verhaal wederom mooi en meeslepend. En met mooie zinnen als:
"Mensen denken dat herinneringen verdriet brengt. Het tegendeel is waar. Verdriet komt met het vergeten".

"Met elke stap vooruit laat de beschaving een nieuwe voetafdruk achter, ongemerkt hebben wij een lang pad gebaand".
De sfeer van Couperus in een moderne roman, geschreven met de middelen van hedendaagse historische-romanschrijvers zoals Hella Haasse en Thomas Roosenboom. Met actuele vraagstukken in een historische context. De problemen waarmee Kwasi Boachi als een van de eerste Afrikanen in Nederland in aanraking komt, verschillen soms maar weinig van de vooroordelen en emotionele dilemma’s van de allochtonen in deze tijd.

Op 26 oktober 2007 was de wereldpremière van Jonathan Dove’s opera gebaseerd op Arthur Japin’s boek De zwarte met het witte hart.

Oh ja, het andere boek was De tweeling van Tessa de Loo.

Reserveer in onze catalogus

Tjeempie!

Bibliotheek Hengelo blogt Top 90: 1959-1968

Lastig kiezen uit zo'n lange lijst? Dacht het niet! Dit is nou typisch zo'n boek dat onlosmakelijk is verbonden met het lezen voor de lijst op de havo. De tijd waarin je er achter komt dat literatuur niet alleen iets is voor saaineuzen, dat het niet allemaal 'verheven' is en moeilijkdoenerij. Als je een puber bent en je leraar Nederlands gaat klassikaal voorlezen uit 'Tjeempie! Of Liesje in luiletterland' van Remco Campert, dan gaat er een wereld voor je open kan ik u verzekeren...
Nou vond ik Nederlands altijd wel een leuk vak, maar nu was het rennen naar het lokaal om in ieder geval op tijd te zijn.

Literatuur gaat dus gewoon over sex! Schrijvers houden zich maar met één ding bezig! Nou vooruit, twee dan... Volgens mij waren wij allemaal een beetje een 'Liesje'. Ik weet ook niet of de ironie en de beschreven tijdgeest helemaal aan ons besteed was.
Maar genieten was het wel. Vooral ook van de (pas later ontdekte, dat geef ik ruiterlijk toe) verwijzingen naar bekende Nederlandse auteurs.


Nog nooit gelezen? Dan allemaal mee op de zoektocht naar 'Het Roofdier'! En wie was ook alweer 'de best gekapte schrijver van Nederland'? De eerste die in een reactie op deze post het goede antwoord geeft, krijgt van mij een dikke pluim! (redactieleden zijn uitgesloten van deelname)
;-)

Reserveer via onze catalogus (we hebben 'm zelf helaas niet meer...)

Het huis van de moskee

Bibliotheek Hengelo blogt Top 90: 1999-2008

Het huis van de moskee is het laatste boek uit deze Top 90 dat ik las. Het beschrijft de wederwaardigheden van de grote familie van de Iraanse tapijthandelaar Aga Djan, die het huis van de moskee bewoont, tegen de achtergrond van de islamitische revolutie in 1979. Het is het boek dat Kader Abdolah bekend heeft gemaakt bij het grote publiek.

Los van alle publiciteit ben ik het vooral gaan lezen, omdat ik benieuwd was naar Abdolah's schrijfstijl. Ik zag ooit een interview met hem waarin hij vertelde over zijn tijd als asielzoeker in Nederland. Hij wist als geen ander hoe belangrijk de taal is als je je ergens thuis wilt voelen, als je mee wilt doen. Dus ging hij naar de bibliotheek en vroeg aan een medewerker 'een goed boek om het Nederlands te leren'. Hij kwam thuis met Jip en Janneke. En zo heeft hij zichzelf, door het lezen en lezen en lezen van Annie M.G. Schmidt, onze taal aangeleerd. Ik vond dat iemand, die zo met taal bezig is en aan de hand van Jip en Janneke in het Nederlands is gaan schrijven, het verdiende om te worden gelezen.

En ik werd niet teleurgesteld. Abdolah is een vertelkunstenaar. Het verhaal van Iran, door de ogen van een jonge schrijver, die uiteindelijk als vluchteling in een land van tulpen terechtkomt, is een aangrijpende en persoonlijke vertelling. En het Nederlands van Abdolah voelde voor mij net zo warm als het Vlaamse taalbad van een Moeyaert of een Hemmerechts.

Het boek inspireerde zelfs theatermaker René Groothof tot een voorstelling voor kinderen vanaf 10 jaar. Ambitieus, dat zeker, maar mooi gedaan. Ik was wel blij dat ik het boek al had gelezen toen ik die zag, want het gegeven van deze familiegeschiedenis is als basis voor een familievoorstelling misschien net iets te complex.

Reserveer in onze catalogus

Bieblog Hengelo blogt Top 90

Bibliotheek Hengelo is jarig. In september 1919 stelde de zoon van fabrieksoprichter C.T. Stork 50.000 gulden ter beschikking voor de oprichting van Stichting Openbare Leeszaal en Bibliotheek. Op woensdag 09-09-09 wordt dit 90-jarig jubileum van Bibliotheek Hengelo gevierd. Alle activiteiten van deze feestdag staan vanaf eind augustus op onze website. De aftrap begint morgen op de markt van Hengelo met een fotoshoot van mensen die de bibliotheek 'in zich hebben'. Let maar eens goed op, want de resultaten kom je vast op straat of in folders nog regelmatig tegen. Verder zijn er gedurende deze feestmaand een baby-actie, een ledenactie, een ouderen lezersactie en er wordt een jubileumboek uitgedeeld. Oh ja, en het personeel gaat ook nog een dagje op stap!

Top 90
In die 90 jaar zijn er natuurlijk ongelofelijk veel boeken voorbij gekomen. Wij vragen ons af: wat was nou eigenlijk het mooiste of beste boek? Wie kan dat beter vertellen dan de lezer! Daarom hebben we een prijsvraag uitgeschreven. En iedereen kan meedoen!

Wat was voor jou het meest belangrijke en meest spraakmakende boek van de afgelopen 90 jaar? Welk boek heb je in één keer uitgelezen? Welk boek heeft je diep geraakt of aan het denken gezet? Zeg het maar. Je kunt van 15 augustus tot en met 7 september uit 90 toptitels stemmen op jouw favoriete boek. Deze shortlist is verdeeld over negen decennia, met dank aan OBAmsterdam voor de samenstelling. Op woensdagmiddag 09-09-09 maken we de winnende titel bekend en verloten we een boekenbon van €90,- onder de goede inzenders!

De redacteuren van Bieblog Hengelo hebben natuurlijk ook zo hun favoriete boeken. Daarom bespreken we hier vanaf maandag onze Redactie Top 10. Dus blijf ons volgen, laat je inspireren, of verrassen en vooral... vergeet niet zelf je toptitel aan ons door te geven. Misschien ben jij wel de winnaar!

Mannen die vrouwen haten (vervolg)

Vier weken geleden schreef Francine al over 'Mannen die vrouwen haten', de immens populaire millennium-triologie van Stieg Larsson.

Tijdens mijn vakantie las ik het eerste deel en ik voeg mij bij de schare bewonderaars; een bijzonder knap en spannend boek. Ik heb de gewoonte om na een vakantie nog snel de kranten door te nemen, want stel dat ik wat mis! Dus kwam ik in de krant van donderdag 6 augustus het interview tegen met actrice Noomi Rapace en regisseur Niles Arden Oplev over de verfilming van het eerste deel. Rapace speelt in de film Lisbeth Salander, de contactgestoorde jonge vrouw, die zich een totale buitenstaander voelt in de grimmige wereld. Hoofdpersoon in het boek is de onderzoeksjournalist Mikael Blomkvist, maar het is Lisbeth die het verhaal maakt.



Naast lezen dus ook de film gaan kijken, want die schijnt zelfs beter te zijn dan het boek (heb ik nog nooit meegemaakt).

Steve Earle - Washington Square Serenade

Wat is dat toch met dat ene nummer? Ik blijf het maar draaien, het blijft in mijn hoofd zitten... Gewoon mooi! Ik vind niet alles van Steve Earle de moeite waard: hij is af en toe wat te bozig naar mijn smaak. Maar tijdens het beluisteren van Washington Square Serenade werd ik aangenaam verrast.
Alt-Country met allerlei invloeden, combinaties van mandoline en drumcomputer. Voor de een misschien een misdaad, voor de ander een originele invulling van een genre. Nogmaals: ik kan niet precies benoemen wát het is dat mij zo raakt. Soms ook niet zo belangrijk, als het om passie en genieten gaat.

Zijn onlangs verschenen album 'Townes' is ook de moeite waard: een prachtige hommage aan Townes van Zandt (the godfather of sad songs...).


Ik denk er sterk over om toch Earle's concert in Nederland te bezoeken dit najaar. Of toch voorbij laten gaan, een mooie prijs in de staatsloterij winnen (was die trekking niet vandaag?) en meegaan op de Cayamo cruise, met nog veel meer oudgedienden en nieuw talent. Mmmmm!
Ik blijf duimen.

En hierbij natuurlijk dat ene nummer:

Reserveer Washington Square Serenade in onze catalogus

Laagland - Joseph O`Neill

Geen betere literaire agent dan Barack Obama. Als hij met een boek wordt gespot, schieten de verkoopcijfers van dat boek omhoog. Zo ook Netherland (vertaald als Laagland) van Joseph O´Neill. Nog meer favoriete boeken van Barack Obama zijn te vinden op de website van de NRC.

De titel Netherland geeft heel mooi de meerdere lagen in het boek aan. Het verwijst naar Nieuw-Nederland, Ground Zero is ook een soort laagland en de gemoedstoestand van Van den Broek is ook met ‘Netherland’ aan te duiden.

Het verhaal in het kort
De Nederlandse bankier Hans van den Broek woont in New York op het moment van de aanslagen. Vlak daarna besluit zijn vrouw terug te keren naar Londen, omdat ze weigert haar zoontje te laten opgroeien in het ‘verziekte’ politiek klimaat in de VS op dat moment. Hij blijft eenzaam en alleen in het Chelsea Hotel in het getraumatiseerde New York van na 9/11.
Op zoek naar een nieuw bestaan in een land waar hij zich niet langer thuis voelt, gaat hij met een stel Caribeans gaat cricketen. Tijdens een van deze wedstrijden ontmoet hij Chuck en ze dromen ervan om de stad zijn eerste echte cricketveld te geven. Maar dan ontdekt Hans dat Chuck ook minder onschuldige dromen nastreeft.



Laagland gaat over ontworteling en het verlangen naar een thuis in een op drift geraakte wereld. Netherland heeft nauwelijks een plot en toch blijft het boeien. Dankzij de boeiende observaties van hoofdpersoon Hans en de kleurrijke personages, zoals Chuck Ramkissoon, een donkere migrant uit Trinidad, een Russische ondernemer annex gangster, een Turkse engel en een food critic die Vinay heet.
En je krijgt een rondleiding door New York, waarbij de bekende plekjes worden overgeslagen en je terechtkomt in onbekende parkjes, uitgestorven kerkhoven, op voormalige vliegvelden en andere sfeervolle plekken.

Enige minpuntje vond ik de breedsprakige beschrijvingen van de ins en outs van het cricketspel, en zijn uitvoerige uitweidingen over zijn huwelijk(sproblemen). Daar had wat mij betreft flink in gesneden mogen worden.

Maar voor de rest zou ik zeggen…..laat je meevoeren met de stroom tussen tijden en plaatsen. Van Den Haag naar London naar New York naar Trinidad, op zoek naar gemoedsrust en naar een plek die je thuis kunt noemen.




Reserveer in onze catalogus

Uitblinkers - Malcolm Gladwell

Een aantal jaren geleden heb ik Intuïtie van Malcolm Gladwell met veel plezier gelezen, evenals zijn boek Het omslagpunt. Door de visuele boekrecensie van Marina Noordergraaf ontdekte ik dat zijn boek Het omslagpunt nu vertaald is als Het beslissende moment.

En nu dan zijn boek Uitblinkers, waarin succesvolle mensen centraal staan.
Hij maakt op verhalende wijze duidelijk dat er niet zoiets bestaat als een talent dat een mens ver brengt: talent en zelfs intelligentie dragen maar een beetje aan groot succes bij. Op de juiste plaats en in de juiste tijd worden geboren, keihard werken, en de juiste kansen krijgen blijkt belangrijk te zijn.

Aan de hand van talloze boeiende voorbeelden probeert hij dat duidelijk te maken. Van Canadese ijshockeyers die vooral succesvol zijn als hun geboortedag ergens ligt tussen januari en maart, tot imperium bouwende Joodse advocaten die vlak voor de tweede wereldoorlog werden geboren.

Of de Beatles, die voordat ze beroemd werden, in Hamburg elke avond konden optreden. Hierdoor leerden ze goed op elkaar inspelen en konden ze boven andere muziekbands uitstijgen.

Aan het eind van het boek raakte ik de draad in de bewijsvoering enigszins kwijt, maar ook dit boek heb ik met veel plezier gelezen.
En ook handig....het boek geeft prima excuses als het u niet voor de wind gaat.

Reserveer in onze catalogus

Caché: over dat wat we liever verbergen

TV-tip: vrijdag 7 augustus - NED 2 - 23.45 uur

Michael Haneke staat garant voor films die de kijker een wat ongemakkelijk gevoel geven. Ongemakkelijk, omdat ze iets van de maatschappij of de mens laten zien, waarvan we weten dat het er is, maar waar we eigenlijk niet zo goed raad mee weten. En wat we dus ook liever niet willen zien.

Zo heeft Le temps du loup veel indruk op me gemaakt. Evenals zijn bewerking van La Pianiste, naar het gelijknamige boek van Elfride Jelinek. Ik zag ooit in een documentaire over Haneke fragmenten uit Funny games. Die laat ik liever liggen. Ook al is hij vast briljant, als het kwaad zo duidelijk gepersonifieerd wordt en je er zo verschrikkelijk niks tegen kunt doen, haak ik af.

Een film die ik wel briljant vond, is Caché. Hierin wordt een geslaagde Franse tv-persoonlijkheid gestalked. Het begint met onschuldige videobeelden van zijn huis, maar al gauw komen er telefoontjes, brieven en bedreigingen. Niemand snapt wie er achter dit 'getreiter' zit. Wie kan er nu iets tegen hem en happy familie hebben? Maar ondertussen zie je dat die geslaagde meneer zich wat ongemakkelijk gaat voelen en komen er heel subtiel wat flashbacks uit z'n jeugd voorbij. Daar blijkt wel degelijk iets gebeurd te zijn. Iets dat iemand een reden kan geven om een statement te maken. Dat statement komt net zo onverwacht als dat het je bij je strot grijpt. Maar ja, het blijft een Haneke productie hè. Gewoon kijken, hij is het waard!



Reserveer in onze catalogus

Hoogst merkwaardig: Havank

De meesten hebben het van huis uit meegekregen: de boekenkast thuis bevatte een stuk of wat 'havankjes', en vroeg of laat ga je die toch een keer lezen. Of verzamelen, zoals ondergetekende. En zo kom je er achter dat je echt niet de enige liefhebber bent van Havank: er zijn er meer!
De avonturen van 'De Schaduw' worden tegenwoordig nogal eens aangemerkt als 'gedateerd' en 'oubollig', maar wat mij betreft gaat het om één van de beste Nederlandse misdaadauteurs. Een interessante persoonlijkheid ook, die Havank. Stukjes privéleven en fascinaties krijgen een plek in de verhalen. Ook vertaalde hij diverse avonturen van 'De Saint', de creatie van Leslie Charteris. In 1935 verscheen de eerste 'Havank'. Havank schreef 29 romans en twee verhalenbundels. Tijdens zijn leven werden er meer dan zes miljoen van verkocht. Na zijn dood werden de Schaduwromans met succes door de journalist Pieter Terpstra - onder de naam 'Havank-Terpstra' - voortgezet. Maar.. de meeste fans zijn van mening dat de 'havank-terpstra's' het niet halen bij de echte havankjes. Ook de onlangs verschenen titel 'Caribisch Complot' van Tomas Ross evenaart wat mij betreft niet de originele verwikkelingen van De Schaduw. Knap geschreven, dat wel, en zeker in een stijl die in de buurt komt, maar 'er klopt iets niet' (om het maar Schaduwiaans te zeggen).



Nog nooit een havankje gelezen? Doen! En herlezen kan ook geen kwaad. Je hoeft echt niet, zoals ik, een bedevaart te maken naar Zuid-Frankrijk om te zien uit welk raam een dodelijk schot is gelost... Maar genieten van de humor en het fraaie taalgebruik is verplicht wat mij betreft.

Het mannetje liep mistroostig te mopperen in de mist. En het had redenen om mistroostig te wezen, want tenslotte was het maar een klein en koud mannetje in een grote en donkere straat, waar het licht van schaarse lantaarns gesmoord werd in druipend natte watten van grauwe herfstnevel.
'Huuh!...' zei het mannetje, en het huiverde.
(uit: Polka Mazurka, 1939)

Meer van Havank in onze catalogus
Reserveer Polka Mazurka in onze catalogus
Reserveer Caribisch Complot in onze catalogus

La tourneuse de pages

TV-tip: vrijdag 31 juli - NED 2 - 23.40 uur

Stel je voor... je bent een beroemde concertpianiste, met slechts één grote handicap; verstikkende plankenkoorts. Wat heb je dan nodig? Een bladluis die jou zekerheid geeft, waar je blind op kunt vertrouwen.

Stel je voor... je bent een jonge, getalenteerde, ambitieuze pianiste, je doet toelatingsexamen voor het conservatorium en wordt afgeleid door iemand in de jury die het belangrijker vindt om een handtekening uit te delen aan een verdwaalde fan dan om naar jouw spel te luisteren. Wat doe je dan? Je sluit de pianoklep voorgoed en zint op wraak.

La tourneuse de pages is een beklemmende psychothriller. Over een zwijgzaam, rustig meisje met het geheugen van een olifant, dat zich langzaam en onopvallend in het leven mengt van de vrouw die het einde van haar muziekcarrière inluidde. Beetje bij beetje, zonder te overhaasten, komt ze steeds dichter bij het verlossende slot. Een slot dat verrast, ondanks dat je weet dat het gaat komen. Knap!

Daarnaast is het ook een film over de onaangename kantjes van muziek maken op het hoogste niveau, de stress en de jaloezie. Lekker, ook voor wie dat wereldje niet kent!



Reserveer in onze catalogus

Bill Bryson: aantekeningen uit een groot land

Ik ben een echte Bill Bryson fan. Zijn boeken hebben het soort humor waardoor je tijdens het lezen steeds zit te gniffelen (soms tot grote irritatie van mensen om je heen). Ik heb net zijn boek Aantekeningen uit een groot land gelezen, erg leuk! En interessant ook want Bill Bryson is een nieuwsgierig mannetje die onderwerpen tot de bodem uitzoekt.

Aantekeningen uit een groot land is een ideaal "effe lezen en dan effe wat anders doen" vakantieboek. Het bestaat namelijk uit circa 80 columns die hij schreef voor de weekendbijlage van een Britse krant. Bill Bryson is een Amerikaan die in de jaren zeventig op wereldreis is blijven hangen in Groot-Brittannië. Hij is getrouwd met een Engelse en werkte decennia als journalist bij diverse Britse kranten. Eind jaren negentig gaat hij met zijn gezin terug naar Amerika en schrijft voor het Britse publiek over wat hij daar allemaal meemaakt.

Hij is weliswaar zelf een geboren Amerikaan maar intussen half Brits en als relatieve buitenstaander kan hij zich zeer verbazen over de Amerikanen en de Amerikaanse maatschappij. Zijn columns gaan over van alles en nog wat. Bijvoorbeeld dat in Amerika niemand loopt: alles wordt met de auto gedaan en de gemiddelde Amerikaan gebruikt zijn benen voor maar 350 meter per dag. Verder dat het in Amerika stikt van de advocaten: in totaal 800.000 stuks. Dat zijn 300 advocaten per 100.000 inwoners en dat de "I sue you" cultuur helemaal doorslaat. Hoe groot en wild Amerika wel niet is: bijvoorbeeld de staat New Hampshire, waar hij woont, bestaat voor 85% uit bos. In die wildernis kunnen mensen gemakkelijk verdwalen en zelfs vliegtuigen neerstorten om nooit meer gevonden te worden. En zo gaat het door met interessante en bizarre voorbeelden van het leven in Amerika. Een echte aanrader!

Reserveer in onze catalogus

Dwalingen - Alex Verburg

Het verhaal
In een dorp aan de Hollandse kust kennen de mensen elkaar door en door. Hier laat de oorlog zich anders voelen dan op het slagveld, anders dan in de grote steden. Maar de gebeurtenissen in de wereld dringen er wel door, tot in de kille slaapkamertjes van kleine huizen tegen de duinen. De zeventienjarige Annie wordt verliefd op Johann, die werkt voor de Duitse Arbeitsdienst. Zij is de dochter van een NSB'er, maar heeft zelf niets op met de bezetting, hij een herdersjongen die graag bij zijn kudde was gebleven. Het is de prille liefde tussen twee onschuldige mensen, maar deze liefde wordt beladen met schuld door de tijd en omgeving waarin zij leven.

In zijn nieuwste roman Dwalingen vertelt Alex Verburg de waargebeurde geschiedenis van een vrouw die op haar zeventiende, tijdens de Duitse bezetting in WOII, verliefd werd op een Duitser. Verburg mocht van deze dame haar verhaal te vertellen, op voorwaarde dat hij haar identiteit niet zou prijsgeven. Deze vrouw, die in het boek als Annie uit het Hollandse kustdorp Duindorp wordt beschreven, overleed op 83-jarige leeftijd vlak voor het verschijnen van het boek.
Ik voelde al snel veel sympathie voor Annie, haar leven bestaat voornamelijk uit dienstbaar zijn aan haar ouders, die veel zorg nodig hebben. Haar moeder is ziekelijk, haar vader een verzuurde NSB-er. Bovendien wil Annie helemaal niets met politiek en de oorlog te maken hebben; het gaat haar enkel en alleen om haar liefde voor Johann. En hij is net zo goed een oorlogsslachtoffer: zijn land werd door Duitsland geannexeerd en hij moest zijn familie en zijn kudde achterlaten om in het koude Holland voor paarden te gaan zorgen.

Mooie gedetailleerde sfeerbeschrijvingen, zoals bijv. de geur van vers stro: "Ze snoof de kruidige geur van vers stro op, van haver en paardenvijgen. Vliegen gonsden door de ruimte, sommige met glanzende rugschildjes van pauwachtig blauw en groen". Mooi toch?

Een boek als Dwalingen leent zich al gauw voor moralistische overpeinzingen. Maar gelukkig doet Alex Verburg dit niet. De vraag of en door wie er dwalingen zijn begaan, laat hij open. Geen sentiment, wel oog voor sfeer, en geen gemoraliseer. Een eerlijk, leesbaar en echt verhaal om van te genieten.

Reserveer in onze catalogus

Eenzaamheid van de priemgetallen - Paolo Giordano

Ik heb blijkbaar een voorkeur voor Italiaanse schrijvers die de Premio Strega winnen. En de 26-jarige Paolo Giordano is met zijn boek De eenzaamheid van de priemgetallen ook nog eens de jongste Premio Strega-winnaar aller tijden!

Het verhaal pakte mij vanaf het begin.
De briljante Mattia schaamt zich voor zijn achterlijke tweelingzusje Michela. Onderweg naar een verjaardagsfeestje liet hij dat lastige zusje eventjes achter op een bank in het park. Ze is nooit teruggevonden.
Alice wordt door haar vader gedwongen te skiën. Zijn obsessie voor de lange latten maakt haar opstandig en als zij tijdens een mistige afdaling haar skiklasje verlaat, breekt ze haar been. Sindsdien loopt ze mank.

Mattia omschrijft zichzelf en Alice als twee priemgetallen die afwijken van hun omgeving zoals priemgetallen dat doen ten opzichte van de rest van de getallen:
”Alleen en verloren, vlak bij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt aan te raken”.
Giordano beschrijft heel mooi hoe twee jonge mensen hun draai in het leven proberen te vinden; van hun traumatische jeugdjaren tot ze bijna dertigers zijn. Alice en Mattia voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.

Het is een roman die je bijna filmisch meesleept, je hebt geen idee hoe het zal eindigen. Het enige dat je kunt doen, is hopen op een happy end, maar de vraag is of dat er wel komt. Wat mij betreft mag deze jonge schrijver nog heel veel meer moois uitbrengen!
Waarschuwing: dit boek is moeilijk weg te leggen als je begint te lezen!

Reserveer in onze catalogus

Atonement

Voor één keer 'steel' ik een beschrijving van een film. Geschreven door Bart Moeyaert op het weblog van Villa Kakelbont, toen hij gastschrijver van de maand was.
Want hij is mooi.

Gisteravond zat ik om kwart voor zes in bioscoop Arthouse in Zürich. Ik heb Atonement gezien. Er is iets met me gebeurd.

Ik kan niet puur genietend in een bioscoopzaal zitten. Vanaf minuut één ga ik ontleden, meten, meedenken met dialogen, beeldvoering, setting. Heeft de regisseur gegoocheld met het verhaal? Vangt de montage een ritme dat er is ingestopt om het publiek te behagen? Het is sterker dan mezelf, maar pas als ik het vragenstellen vergeet, weet ik dat de film bij mij werkt. Als ik de trucs of de kunstjes niet meer zie, dan is er blijkbaar een andere kracht aan het werk.

Tijdens Atonement was er een andere kracht aan het werk. Ik heb het boek van Ian McEwan gelezen, hij is één van de schrijvers die ik verzamel, sinds ik The Cement Garden heb gelezen, jaren geleden. Ik kende dus het verhaal dat zou komen. En toch. Was het de beginscène, met de elfjarige Briony die op haar schrijfmachine een toneelstuk afmaakt, op dezelfde manier zoals ik het deed toen ik elf was en poppenkastverhalen schreef? Was het die ene simpele wijsheid over het verschil tussen de roman en het theaterstuk — het feit dat je als schrijver van theaterstukken geheel afhankelijk bent van derden? Was het mijn verbazing voor de spannende forward-and-back-techniek die scenarist Christopher Hampton toepast? (Hij is ook de scenarist van Dangerous Liaisons, daar liet hij ook al een staaltje van zijn kunnen zien.) Het zal allemaal wel geholpen hebben, inclusief de fotografie, de slimme filmmuziek (ze viel me een beetje te hard op, en dat is niet goed, maar ik vond het wel een vondst, met die schrijfmachine als instrument), en die minutenlange camerabeweging over het strand van Duinkerken. Mooi. Prima.

Toch denk ik dat het vooral Vanessa Redgrave was die het werk wat mij betreft heeft afgemaakt. Zij is de oudere schrijfster Briony Tallis, die op de televisie haar laatste boek becommentarieert, Atonement, het boek dat ze zelf ‘eigenlijk haar eerste’ noemt. Ineens zegt ze iets over de waarheid en de leugen, de feiten en de fictie, het echte en onechte. Omdat ik in mijn eentje in de zaal zat, was het alsof Vanessa Redgrave zich niet rechtstreeks tot de camera richtte, maar het alleen tegen mij zei. En auw, de klappen kwamen aan.

Reserveer in onze catalogus.