vrijdag 15 mei 2009

De mooiste van John Hiatt?

Mensen die mij kennen, zagen het natuurlijk allang aankomen: wanneer schrijft 'ie over John Hiatt? Nou, nu dus. Niet over een specifiek album of mooi concert, maar meer met een vraag. Ik ben namelijk erg benieuwd naar de favorieten van andere Hiatt-liefhebbers. Is natuurlijk lastig kiezen, gezien z'n repertoire, maar niet onmogelijk. Niet bekend met de muziek van Hiatt (foei!), dan hieronder een willekeurige greep via Grooveshark:




Mijn favoriet: Already Loved, een b-side van de single Georgia Rae.
Maar bij deze mijn oproep:

Wat vind jij het mooiste nummer van John Hiatt en waarom?
Laat het weten in een reactie op deze post!


Ga ik ondertussen even nadenken of je hier ook iets mee kunt winnen...

Meer van John Hiatt in onze catalogus

4 opmerkingen:

Mark Deckers zei

Oef, kiezen bij John Hiatt. Dan blijf ik bij de Stolen moments. De plaat blijft alle nummers lang in een fantastische flow. Van uptempo naar mooie balads. De mooiste uitschieter vind ik dan Child of the wild blue yonder. Een nummer waar zelfs het meest chagrijnige humeur mee verdwijnt. Het is vast een keus waar weinigen het mee eens zijn gezien de breedheid en kwaliteit van zijn repetoire. Maar wie zei dat het over kwaliteit ging. Het gaat over die glimlach van mijn gezicht die er na dit nummer niet meer vanaf te beitelen is.

Erwin zei

Stolen Moments! Eén van de meest ondergewaardeerde albums, vind ik. Mooie keus dus... Wist je dat 'Child of..' over een stewardess ging? En over een dansje tijdens turbulentie... ;-)

Mark Deckers zei

Nee, dat er sprake was van enige verliefdheid in dit nummer was me duidelijk. Ik had alles nog metaforisch uitgelegd met engeltjes en zo. Maar deze uitleg stemt me niet ontevreden. Hij bedient zich wel vaker van dit soort humor.

Overigens blijf ik de covers van Ilse DeLange ook fantastisch vinden op "Dear John" Het is vooral hilarisch om haar op de verstopte bonustrack 4 x Have a little faith opnieuw te horen zingen omdat ze verdwalen in de akkoorden, de tekst en de melodielijn.

Erwin zei

Ja! Dat verklaarde ook het overweldigende applaus na de modulatie in de uiteindelijke versie.. toch gelukt!