Ik reis alleen

Ze blijven komen, die spannende Scandinavische thrillers. Soms ben ik bang dat het een hype wordt en dat de mindere goden meeliften op het succes van Groten, maar Ik reis alleen van Samuel Bjork heeft het weer allemaal.
'Ik reis alleen' is het debuut van de Noorse schrijver en werd direct een fenomenaal succes.

In deze thriller is Holger Munch de speurder, zoals we die kennen uit de Scandinavische thrillers, ervaren, recalcitrant, kettingroker, beetje morsig, vrijgezel, een struikelblok voor de boven hem gestelden maar populair onder collega's. Hij wordt bijgestaan door twee minder klassieke speurderstypes: Mia Krüger, een jonge, intelligente vrouw die lijdt aan zware depressies en de hacker Gabriël.

Van de achterkant:

Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst IK REIS ALLEEN. Na een intern onderzoek werd inspecteur Holger Munchs speciale onderzoeksteam opgeheven en werd hij overgeplaatst naar een regionaal politiebureau. Maar als het land wordt geteisterd door een sluwe moordenaar, wordt het team weer tot leven gewekt. Munchs prioriteit is om zijn beste onderzoeker, de extreem getalenteerde maar depressieve Mia Krüger uit haar zelfgekozen isolement te halen. Dat is echter nog niet zo makkelijk.

Het blijft niet bij één moord. Al snel worden meer meisjes van rond de zes jaar gevonden en ontstaat er een reis tegen de klok. Als lezer worden we nogal eens op het verkeerde been gezet.

Een religieuze sekte, een verwaarloosd jongetje en de briljante cyberagent Gabriel dragen allemaal op hun eigen manier bij aan de ontknoping, maar hun rol wordt naar het einde wel steeds marginaler. Het geeft het boek vaart, maar leidt ook tot lichte teleurstellingen, omdat hun bijdrage aan de ontknoping niet altijd even duidelijk is. Voeg daar een handje clichés aan toe - journalisten doen alles voor een scoop, charismatische leiders van kerkgenootschappen hebben het op jonge kinderen voorzien en de politiecommissaris is een opgewonden heertje dat niks van het veldwerk begrijpt - en 'Ik reis alleen' lijkt hard op weg het soort spannende boek te worden waarvan er dertien in een Scandinavisch dozijn gaan. Wat maakt dit boek dan zo succesvol? De reden daarvoor is dat het gewoon ont-zet-tend spannend is. Een echte pageturner die je pas loslaat als de laatste bladzijde is omgeslagen.

Op de voorkant staat: Pas op Jo Nesbo! Dat vind ik echt wel heel veel te veel van het goede (Nesbo staat op eenzame hoogte), maar zeker de moeite waard.

Reserveer in onze catalogus