Stadsdichter: Radio Nachtegaal

RADIO NACHTEGAAL

Op een dag, zoveel zomers na dato, gingen we
terug naar de plek  waar we verliefd raakten

op ‘the saddest voice on earth’. Dit gebeurde
in de marge van een radiozaak, een alkoof

kleiner dan een kloostercel. O lichtend altaar
vol nieuwe muziek, de ‘Moon in June’ en meer

Stadsdichter: En dan nu nog eens iets

EN DAN NU NOG EENS IETS

En lang geleden heerste de puberteit ook hier
en liepen we luidruchtig tegen kolonels te hoop

en vaak met de muziek mee, Santana, Evil ways
en meer van dat album met de rare leeuwenkop

en de vraag hoeveel hoofden daarin verborgen
en soms zien we naar die hoes om, in weemoed,

Oh Boy

'Echt een film voor jou', werd me beloofd. Speelt zich af in Berlijn. Ja, dan ben ik geïnteresseerd. Het werd om allerlei redenen een bijzondere kennismaking. Vooral omdat deze film Oh Boy de zoveelste bevestiging is van het feit dat je je niet teveel moet aantrekken van wat er op de achterkant van het hoesje wordt beloofd. "Geestige film. Wanhopige zoektocht naar koffie." Zagen we dezelfde film?

Stadsdichter: Elegie voor Harry

ELEGIE VOOR HARRY

In de tijd dat de eerste leerlingen droomden
van ‘kosmies’ avontuur, de zucht naar wolken

en rook om hun hoofd, verheffing in de geest
van een goeroe, Nils Holgerssons volgelingen

Stadsdichter: Frankpop: 13 gitaren

FRANKPOP: 103 GITAREN

Nu is het zo ver: de vooravond van de zomer
daar en dat moet gevierd, zoals elk jaar weer

opgeluisterd met gitaren die, uit stad en land,
aangedragen, op weg naar het artiestenpad

Stadsdichter: Stadion Veldwijk

STADION VELDWIJK

In de buurt van deze wijk de velden
waartoe antieke wegen aangelegd,

uitgestrekte gronden voor sportieve
daden, opgericht een buitenplaats

Crossroads: Eric Clapton Guitar Festival

De gitaarliefhebbers onder ons weten het wel: Eric Clapton zorgt een keer in de drie jaar voor een feestje. Samen met bevriende snaarvirtuozen staat hij op het podium om het publiek te trakteren op een flink aantal uren geweldige muziek. Het 'Crossroads Guitar Festival' is dan ook een must voor gitaristen en fans van fingerpicking, slide-werk en lange solo's.
Ook voor andere interessant? Ik vraag het me soms af, omdat wel duidelijk is welk instrument centraal staat. Maar goed, je krijgt wel een keur aan fijne artiesten voorgeschoteld, die zichtbaar lol hebben in wat ze aan het doen zijn.

Stadsdichter: Evenbeeld

EVENBEELD

Zie ze daar eens gaan, moeder en dochter,
evenbeeld van elkaar, wonderlijk maaksel

uit niets dan liefde, op zoek naar winkels
die deze modestad opzichtig kleur geven,

de trendy shops van Monki, Lush en Zara,
maar ze lopen zich verloren, passages vol

Stadsdichter: Levenstrap

LEVENSTRAP

Hoeveel  mensen zijn allengs voorbijgegaan
aan deze topgevel, de treden, het einde van

de straat, gefotografeerd of niet: notabele,
weduwe, man met kind, doodkalm staan ze

midden op het plaveisel van oude ansichten,
een rustpoos in hun armzalig leven en verder

Stadsdichter: Hommage in duplo

HOMMAGE IN DUPLO

Geen schrijversnaam leeft sterker voort in deze stad
van beken en buiten hun oevers dan die van de oude

Staring, vrijheer van de Wildenborch, per adres
de Achterhoek, niet te verwarren met de landelijke

streek tussen Dinkel en Regge: weliswaar nooit erg
gewaardeerd als dichter, kreeg hij alhier een straat

Stadsdichter: Kasbah

KASBAH

Hier heeft saamhorigheid haar heil gevonden, ver
van de stad, het lege hart, nog voorbij de laatste

bouw: een oase, halflandelijk neergezet, eind-
bestemming van een lokale Marrakesh Express,

Stadsdichter: Metafoor

METAFOOR

Nog even over het vierkant in de toendra,
het scherp omlijnde beeld, bedacht voor

deze stad, op schrift gesteld,- waar is het
terug te vinden in de werkelijkheid van

alledag: duidt het op de plaats, op de kaart
gezet tussen venen en vennen, het eiland

De wereld vergeten

Er zijn van die ogenblikken dat ik tegen een boek aanloop waarvan ik echt niet weet wat ik er van kan verwachten, maar dat op de een of andere manier roept: "Lees mij! lees mij!". Zo'n boek is De wereld vergeten van Maria Duenas. Het gekke is dan vervolgens dat ik erg veel moeite heb een begin te maken met dat boek. Maar, gelukkig in dit geval, heb ik dat toch gedaan.

De wereld vergeten is geen spetterend, wild spektakel boek. Integendeel, het is een boek dat je langzaam meeneemt in drie werelden, die elk van de drie hoofdpersonen vergeten wil. Maar, hoe goed ze ook hun best doen, het verleden laat zich niet uitwissen. Ze kunnen lang doen alsof dat wel zo is, uiteindelijk moeten ze er toch mee in het reine komen. Drie werelden, drie hoofdpersonen en een verhaal waarin alles uiteindelijk samenkomt.