donderdag 5 augustus 2021

Three identical strangers

In 2018 verscheen de documentairefilm Three identical strangers van de Britse regisseur Tim Wardle. Hij heeft me nooit losgelaten. Dit weekend sprak ik er weer met iemand over en die wilde hem ook gelijk zien. Had nog nooit van dit verhaal gehoord. Maar, zoals vaker met waargebeurde human interest verhalen, eenmaal gehoord kun je het nooit meer niet weten. 

Genoeg aas voorgehouden? 
Kijk dan eerst de trailer maar even...





Dus, je bent een stoere knaap van 19, begint aan een spannende nieuwe fase op je universiteit, en ineens ontdek je dat er een identieke tweelingbroer rondloopt. Als dát in 1980 op de voorpagina van alle kranten staat, meldt zich nummer drie. Dan begint de rollercoaster pas echt.

Bobby, Eddy en David worden geboren als identieke drielingen, maar gescheiden bij de geboorte en door drie verschillende families geadopteerd. Hun onwaarschijnlijke, feelgood-verhaal wordt onmiddellijk een wereldwijde sensatie, die roem en faam met zich meebrengt. Ze gaan van talkshow naar talkshow, ze worden overal voor uitgenodigd en de broers starten hun gezamenlijk restaurant in New York. Maar achter deze sprookjesreünie blijkt ook een duistere kant te zitten als de adoptieouders vragen gaan stellen. Pas dertig jaar later - als deuren niet meer worden dichtgegooid - wordt een onvoorstelbaar geheim blootlegt, dat zelfs meer mensen treft dan alleen deze bijzondere drieling.

Regisseur Tim Wardle hapte toe op het verder onderzoeken van dit bizarre verhaal, dat inmiddels wat in de vergetelheid was geraakt. Naar eigen zeggen 'omdat het me in staat stelde om grotere thema’s als vrije wil, nature versus nurture en lotsbestemming te onderzoeken. Ja natuurlijk, want de broers bleken niet alleen zonder medeweten van hun adoptieouders gescheiden, ze bleken ook nog eens toevallig te zijn geplaatst bij een gezin uit de zogenoemde lage klasse, de middel klasse en de hoge klasse. Dan is het toch heerlijk om te onderzoeken waar de invloeden zichtbaar zijn van je aangeboren natuur en waar van je omgeving?

Afijn, hoe dit verhaal langzaam kantelt van een feelgood naar een soort Hitchcock-achtige film, dat moet je echt zelf maar bekijken. Om vervolgens nooit meer te vergeten.

Geen opmerkingen: