Het verhaal van een soldaat

De boodschap was duidelijk: dit concert zou maar één keer plaatsvinden. En het zou bijzonder zijn. Nog voordat de ernst van deze zaak bij me binnendrong had ik al een kaartje in huis. Dus ik was veilig, ik zou erbij zijn. En dat bleek geen vergissing.

De Russische componist Igor Stravinsky schreef in 1918 L' Histoire du Soldat. Een soort melodrama, om te lezen, te spelen en te zingen, voor een spreker, twee acteurs, een danseres en een klein kamerensemble van zeven instrumentalisten. Het libretto kwam van Charles-Ferdinand Ramuz. Over een soldaat die twee weken van het front mag, op weg naar huis de duivel tegen het lijf loopt, zijn viool ruilt voor een onnoemelijk groot fortuin en met wie het slecht afloopt. Sindsdien is het in vele talen vertaald en in vele bezettingen en uitvoeringen gespeeld. Met en zonder tekst, met en zonder ballet.

Violiste Janine Jansen vroeg de Antwerpse schrijver Bart Moeyaert (je weet, ik ben nogal een fan) om voor haar kamermuziekfestival een bewerking van dit libretto te maken. Hij zei ja, gelukkig. In zijn jaaroverzicht van 2011 schrijft Bart dat hij dacht dat dat geen grote problemen kon opleveren, maar dat hij zich daarin schromelijk had vergist, want hij had 'buiten Stravinsky gerekend'. Maar ik kan je verzekeren, hij slaagde met vlag en wimpel, want hij had buiten Moeyaert gerekend.

Ik zat 85 minuten op het spreekwoordelijke puntje van m'n stoel. Men klaagde na afloop over de hitte, ik heb het niet gevoeld. Het zal de lichtheid van z'n woorden zijn geweest, het dansende van de poëzie, het sprankelende van de muziek, het zachte van z'n vertelkunst, het plezier van de muzikanten. Het was als een warm bad dat je draagt, dat was wat het was. Mensen moeten niet zeuren. Ik hoorde nog meer na afloop. Dat de tekst in boekvorm uitgegeven gaat worden. Omdat ik dat van meneer Moeyaert zelf hoorde heb ik dat heel goed in m'n oren geknoopt. En die knoop gaat er niet uit voordat ik dat boek in handen heb.

Maar grote kans dat ik tegen die tijd de tekst al uit m'n hoofd ken, zoals de noten nog in het geheugen van m'n vioolvingers rusten. Want Radio4 heeft rekening gehouden met alle liefhebbers die er niet waren en nieuwelingen die graag kennismaken. Klik op de foto (of hier) en dompel je onder in de live-opname die via stream op internet te volgen was.

Kadootje.
Gelukkig nieuwjaar!


Voor meer uitvoeringen hieronder een paar hoogtepunten uit onze collectie.
Klik op de link voor informatie en om te reserveren.

• CD met New York solisten
• CD met suite voor viool, klarinet en piano
• CD met franse vertellers waaronder Gérard Depardieu als 'de duivel'
• DVD met ballet onder choreografie van Jiri Kylian

Kerstballen breien met Arne en Carlos

Collega Harry (collectioneur) voorspelde het maanden geleden al.... dit wordt een hit! Wil je iets schrijven over Kerstballen breien met Arne & Carlos in bieblog? Huh... kerstballen breien een hit??? Hoewel ik het idee wel meteen erg geinig vond.

En zodoende herleefden zaterdag de jaren 80 weer; breiend voor de buis en ondertussen kijken naar Wie van de Drie, met good old Martine Bijl weer als vast panellid. En natuurlijk de prachtige documentaire over de Britse rockgroep Queen, 20 jaar na de dood van Freddie Mercury.

Als Consulent Cultuur van de beste bieb van Nederland kun je natuurlijk geen zinnig woord schrijven over zelfgebreide julekuler als je er niet tenminste ééntje zelf hebt gebreid.
Dus vorige week gauw witte en rode wol gehaald voor pen 3. Eerste vraag van de verkoopster….Gaat u kerstballen breien?
Zoonlief wilde er wel eentje met een varkentje. Aan de slag maar. Nou dat viel nog niet mee. Het basispatroon is simpel, patroontje in breien is ook geen probleem. Dat heb ik in diezelfde jaren 80 zo vaak gedaan, dat blijft wel in je vingers zitten.

Maar rondbreien met 4 pennen in plaats van 3 pennen, wat een gehannes! In plaats rustgevend getik van breipennen kreeg manlief een hoop gezucht en gesteun te verduren. Gelukkig kon Queen het overstemmen en keken de buren ook, al dan niet gedwongen, naar deze documentaire. Het is gelukt met die ballen, maar jullie willen niet weten hoe….

Als bewijs een foto van de julekuler met varkentje voor zoonlief. Voor mijn bureau op het werk maak ik er nog eentje met het rendiermotief. En dan vind ik het wel best, ik vind ze te groot geworden.
Kerstballen breien…ik vind er echt geen bal aan.

Het boek lever ik volgende week meteen weer in… Voor degenen die er wel lol aan hebben.

Reserveer Kertballen breien met Arne en Carlos in onze catalogus.

Stine Jensen in Bibliotheek Hengelo

De filosofe en schrijfster Stine Jensen is morgen te gast in Bibliotheek Hengelo, in het kader van de Week van de Mediawijsheid. Ze schreef het essay Echte vrienden voor de Maand van de filosofie, april 2011. Hierin onderzoekt ze de waarde van intimiteit in tijden van Facebook, Twitter, en WikiLeaks. Een eigentijds thema waarbij zij tijdens haar lezing aan de hand van enkele prikkelende voorbeelden ingaat op de verschuivende grenzen tussen privé en publiek en de waarde van vriendschap.

Stine Jensen (13 januari 1972) is een Nederlandse filosofe en publiciste. Stine is docent literatuurwetenschap aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ze combineert haar academische werk met de journalistiek. Voor het NRC schrijft ze film- en literatuurrecensies. Ze promoveerde op Waarom vrouwen van apen houden, over vrouwen en apen in film en literatuur. Toen de gorilla Bokito uitbrak in Blijdorp en een vaste bezoekster verwondde verwierf Stine nationale bekendheid. Ze werd als expert een graag geziene gast in de actualiteitenprogramma's op radio en televisie.
Van haar hand verschenen onder meer Dokter Jazz, Goddelijke Brulapen, Leugenaars, Turkse vlinders: liefde tussen twee culturen, Waarom vrouwen van apen houden: een liefdesgeschiedenis in cultuur en wetenschap en De verlangenmachine: over vrouwen in de popmuziek.

Via het internet zijn velen op zoek naar vrienden en volgers. We luisteren mensen af, bespieden ze en hongeren naar intieme details. Intussen beschermen we onszelf door muren te bouwen en firewalls aan te leggen. Het is paradoxaal: hoe meer we ons afschermen voor gluurders en afluisteraars, hoe exhibitionistischer we tegelijkertijd worden. De begrippen ‘privé’ en ‘publiek’, ‘intimiteit’ en ‘intimidatie’ zijn dringend aan vernieuwing toe, zo betoogt Jensen.

Datum       24 november
Tijd           20.00 – 22.00 uur
Toegang    gratis
Toegangskaarten kunnen worden opgehaald bij Klantenservice.
OP=OP!

Stine Jensen in onze catalogus

Hoe word ik gelukkig - Guus Kuijer

Hoe word ik gelukkig van Guus Kuijer eindigt met: “Als u zich leeg voelt, stop er wat in. Als u uzelf wilt vinden, neem een ander in u op. Er staan hele bibliotheken voor u klaar. Concertzalen kijken hunkerend uit naar uw bezoek. De musea staan wagenwijd open. De theaters trappelen van ongeduld. En, voor ik het vergeet, misschien zit er in uw tuin of in het parkje om de hoek een rugstreeppad op u te wachten.”

Dit boek nam ik mee naar Madrid. Niet te dik, afgeronde hoofdstukken en dus makkelijk om tijdens de reis en voor het slapen gaan een hoofdstuk uit te lezen. En wat heb ik een plezier beleefd aan dit boekje. Want het bleek mijn bezoek aan Madrid ook nog eens boeiender te maken. In dit boek verwijst Kuijer namelijk naar een aantal schilderijen van Goya, Van Gogh, Titiaan en Dalí. Laten sommige schilderijen van Goya in het Prado hangen…. Inspirerend! Ik bekeek ze met hele andere ogen. Goya staat nu eenmaal niet echt bekend als een gelukkig man. Maar als je zo kunt schilderen dan kun je toch bijna niet ongelukkig zijn??? Althans dat denk ik dan.

Maar ja, wat is geluk? Wat is intelligentie? Wat is schoonheid? Wat is het belang van schilderijen en romans? Guus Kuijer schrijft hier helder en met veel passie en humor over. En het leest zo makkelijk dat het lijkt alsof hij het zo uit de mouw schudt. Sommige anekdotes lijken alleen maar grappig, maar als ze eenmaal goed tot je door dringen, wordt het wel duidelijk…. “Wie leert van een ander, over een ander of met een ander, heeft een rijk leven. Wie zoek naar de ziel van onze fascinerende wereld en niet al te zeer naar zijn eigen ik, heeft een goede kans op geluk. God is daarbij niet nodig…..”.

Guus Kuijer lijkt mij een bijzondere man en ik kijk uit naar zijn bezoek aan Bibliotheek Hengelo op 3 november! Gespreksleider Henk Nijhof zorgt dat iedereen al luisterend en discussiërend de geheimen ontdekt over hoe je gelukkig kunt worden.

Reserveer Hoe word ik gelukkig in onze catalogus

Nederland Leest: Het leven is vurrukkulluk - Remco Campert

Mieters man… de kampanje Nederland Leest heeft een helemaal te frieking wauw kado voor biepleden, Het leven is vurrukkulluk van Remco Campert. Ooit heb ik dit boek gelezen voor “de lijst” maar gotsalmetruttebolle waar ging dit mindblowing seksjuweel geestvurreikend boekje ook alweer over…..
Van de achterflap
Twee vrienden, de pianist Mees en de dichter Boeli, wandelen in het Vondelpark en komen daar het zestienjarige meisje Panda tegen. Ze zijn op slag verliefd, maar Mees is de meest doortastende en lokt haar in zijn bed. Intussen heeft Panda tweehonderd gulden gestolen van een grijsaard. Van het gestolen geld wordt een groot feest aangericht.
'Mees draaide zich om, overzag het feest en begon te lachen. Een gevoel van geluk. Zo hevig als hij het nog nooit had gekend, stroomde door hem heen en verzoende hem met bijna alles.'

Voor de toen 31-jarige Remco Campert was Het leven is vurrukkulluk de echte doorbraak. "Zelden heb ik daarna zo licht geschreven over de liefde", schrijft Campert op de achterflap van het jubilerende boek.

In de jaren zestig was dit een spraakmakend boek, waarin openlijk werd gesproken over seks, drank, “rokkenrol” en marihuana. Vele lezers zullen heerlijke dromen hebben gehad over de bijna 16 jaar oude’ Panda. Maar als je dit boek nu vergelijkt met bijvoorbeeld Oh oh Cherso dan is Het leven is vurrukkulluk welbeschaafd en ingetogen.

Bij herlezing moest ik een aantal woorden hardop lezen om de betekenis weer te herkennen, want wat denk je van seksjuwelen, nijslollie, dzjojrijden, sunnyle en vélezoveerde. En een gevoel van weemoed vanwege de eenvoud van het leven, het jong zijn in de jaren 50. Dat echt prachtig beschreven wordt zonder grote en ingewikkelde gebeurtenissen.
Maar vooral ook.... hoe vurrukkulluk lezen is.

Van 21 oktober tot en met 18 november kunnen trouwe lezers van de biep dit helemaal te frieking wauw kado afhalen bij de biep. Maar OP=OP!
En natuurlijk een mooi programma rondom Nederland Leest in de bibliotheek, samen met Bibliotheek Enschede en Bibliotheek Almelo.
De integrale voorlezing van Het leven is vuurrukkulluk door Remco Campert.

Zo lang er leven is & is er hoop - Renate Dorrestein

Niet één maar twee romans deze keer. Zolang er leven is en is er hoop gaan over één en dezelfde baby en zijn samengebracht in één boek.

Zolang er leven is gaat over een baby, die gestolen wordt tijdens een picknick van bevriende stellen. Als het plotseling gaat regenen, vertrekt iedereen overhaast en in de veronderstelling dat een ander de baby wel meeneemt. De baby wordt na twee maanden in blakende welstand teruggebracht. Maar het blijft onduidelijk, wat er is gebeurd.

Zo onduidelijk dat Renate Dorrestein steeds mail bleef krijgen van haar lezers over de onbekende babyontvoerder ook al vertelde ze elke keer weer dat haar boek gaat over de ondraaglijke onzekerheid, als een naaste wordt vermist. En niet bedoeld is als een "plot".
Jaren later, op vakantie op Terschelling, zag Dorrestein een jonge vrouw met downsyndroom, die met de baby van haar zus rondliep. Ze besefte dat dit deze vrouw waarschijnlijk nooit kinderen zou krijgen. En toen wist Dorrestein door wie baby Babette ontvoerd zou kunnen zijn.

In is er hoop leren we Igor kennen. Hij woont bij zijn oma Nettie, 's avonds kijken ze op de bank televisie totdat ze naar bed gaan. Overdag werkt Igor in een sociale werkplaats waar hij stacaravans monteert. Zijn overzichtelijk leventje verandert als hij het dakloze meisje Lisa ontmoet en ze samen een baby vinden om wie niemand zich lijkt te bekommeren. Oma Nettie denkt dat de baby van Lisa is en neemt hen in huis. Igor en Lisa spelen een tijd lang vadertje en moedertje onder Netties vleugels. Maar hoelang zal dit ongewone huishouden een gelukkig leven beschoren zijn?

Met veel warmte en humor schrijft Dorrestein over het leven van Igor op de sociale werkplaats en thuis bij zijn oma. Ze geeft een mooi beeld van de gedachtewereld van mensen met een beperking, en de grote en kleine tobberijen van hun verzorgers. En besef je ook hoe belangrijk een beschutte werkplek voor mensen met een beperking is.
Dorrestein heeft overigens voor deze mensen een mooi woord: ‘kleinwijs’. Zo noemde haar de oma de ongetrouwde oom Fons van Renate Dorrestein die bij haar oma in huis woonde.

Beide boeken vind ik typische “Dorresteins”: alles kan zomaar ineens verstoord worden door puur toeval of noodlot. En dat dan al het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend is.

Maar ehhh….. hoe zou het nu eigenlijk zijn met Igor en zijn oma?
Zal ik haar dat dan maar eens vragen op 8 september als Renate Dorrestein naar Hengelo komt?

Reserveer Zolang er leven is & is er hoop in onze catalogus

Israel Nash Gripka

foto: Peter Hageman

U zult het niet geloven, maar ik ben alweer druk doende met mijn jaarlijstje. Dat komt voornamelijk omdat ik daar, gezien de verschenen albums tot nu toe, minstens een top 20 van moet gaan maken. Deze wil ik in ieder geval niemand onthouden: Barn Doors And Concrete Floors van Israel Nash Gripka.
Morgen is deze man met band te beluisteren in Utrecht tijdens het Blue Highways Festival (dat gelukkig weer nieuw leven in is geblazen). En, nog mooier wellicht, voor wie hier in de regio woont en niet in Utrecht kan zijn, doet hij het nog eens dunnetjes over in Nix Blues Club in Enschede op 28 april!
En kun je daar ook niet bij zijn, dan natuurlijk allemaal eerder op diezelfde dag om 17.00 uur 's middags naar PopEye hier in Hengelo voor een heuse 'in-store' bij Johan.
Een voorbeeld van hoe de nieuwste plaat werd ontvangen in de pers:

"Barn Doors & Concrete Doors bevat 11 nummers uitgesmeerd over bijna 50 minuten. Een album met een zeer basaal doch sompig geluid. Vette bastonen, en een stem die zijn gelijke niet kent, en die bovendien binnenkort live te beluisteren valt op de komende Blue Highways editie. Met de juiste band tot zijn beschikking gaat ’t dak gaat eraf! Het basisidee voor dit album ontstond in een ongedwongen sfeer. Tijdens een huisbezoek werden tijdens het afspelen van een stel langspeelplaten besloten dat het volgende album is een boerenschuur opgenomen zou worden. Het bier werd alvast verzekerd gesteld om het voornemen een stok achter de deur te geven. Op 23 juni vorig jaar kwam de crew bij elkaar te Harvard Farm in de Catskill Mountains. Er werd gegeten, gedronken, er werd gezwommen in de rivier, en bovenal er werd muziek gemaakt. Mijn gedachten gaan terug naar de beelden van Neil Young tijdens de opnames van Harvest. Neil schreef geschiedenis met dat album, en Israel Nash Gripka verdient hetzelfde. Alle elementen zijn er. De tijd zal het uitwijzen. Mijn euforie is er niet minder om. Een buitengewoon mooie plaat."(Rein van dan Berg)

Ook het vorige album van Israel Nash Gripka, New York Town,  kreeg destijds een enthousiast onthaal in de lage landen. Dat de live-beleving indruk maakt, is ook te lezen op Kindamuzik: "Langzaam en rustig starten de intro's, totdat de songs opbouwen en uiteindelijk in de fik worden gezet, waarna ze nog even mogen nasmeulen."
We zien elkaar dus? In Utrecht, Hengelo en/of Enschede!



Reserveer 'Barn Doors And Concrete Floors' in onze catalogus
Reserveer 'New York Town' in onze catalogus

De omweg - Gerbrand Bakker

Op een vroege ochtend zag ze de dassen

In alle boeken van Gerbrand Bakker worstelen de personages zich moeizaam door het leven. In De omweg kruipt Gerbrand Bakker in de huid van een Nederlandse jonge vrouw, een literatuurdocente die gespecialiseerd is in de Amerikaanse dichteres Emily Dickinson.

Zij raakt in een crisis en vlucht naar Wales waar ze een afgelegen huis heeft gehuurd en probeert in the middle of nowhere een nieuw bestaan op te bouwen. Zij brengt de dagen door met het kijken naar wolkenluchten, brood halen, uitstapjes naar het tuincentrum, zorgen voor de ganzen en het dagelijkse ritueel van het BBC-programma Escape to the Country, waarvan de titel natuurlijk net zo goed op haarzelf had kunnen slaan.


De vrouw probeert het verleden te vergeten terwijl de achterblijvers niet van plan zijn haar zomaar te laten verdwijnen in het niets. De zoektocht van haar man, samen met een agent, heeft iets tragikomisch, maar aan de vrolijkheid komt onmiddellijk een eind als hij bij de boerderij arriveert.

Dat er iets aan de hand is met deze vrouw is meer voelbaar dan leesbaar, want heel veel wordt alleen maar gesuggereerd. Slechts af en toe geeft Bakker een paar hints over wat er met de vrouw aan de hand is. Hij gebruikt korte zinnen waarin weinig gezegd wordt en laat zien hoe moeilijk mensen met elkaar communiceren of niet communiceren.

Hou je van verstilde romans, waarin de natuur mooi wordt beschreven en de plot zich gaandeweg ontvouwt, dan zul je genieten van dit boek. Als je liever een opwindende roman leest met spectaculaire achtervolgingen of broeierige nachten, kun je De omweg beter laten liggen.

Gerbrand Bakker, schrijver van het alom geprezen literaire debuut Boven is het stil, Juni en De Omweg, wordt 26 april geïnterviewd door Ingrid Bosman in Bibliotheek Hengelo.

Reserveer De omweg in onze catalogus

Reserveer Juni in Onze catalogus

Reserveer Boven is het stil in onze catalogus

De omweg is genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2011. De winnaar wordt 9 mei bekend gemaakt.

Mevrouw mijn moeder - Yvonne Keuls

De laatste jaren kiezen meerdere schrijvers “oudedagsouder” als thema van hun boeken. Niet verwonderlijk aangezien geestelijke aftakeling meer dan welke ziekte ook, het schrikbeeld is van van deze eeuw. “Als we maar lang genoeg leven, verliezen we allemaal ons verstand”, schreef een Duitse onderzoeker over Alzheimer.

Ook Mevrouw Mijn Moeder van Yvonne Keuls gaat over dit thema en begint in een droom van de schrijfster. Ze droomt over haar moeder en ziet haar langzaam verdwijnen. Net als ze het gevoel krijgt dat ze een oneindige val gaat maken gaat de telefoon. Meteen weet ze dat het haar oudste broer is om te vertellen dat hun moeder is overleden.
Yvonne Keuls vertelt over haar moeder uit het standpunt van zichzelf als dochter. Haar moeder is een echte Indonesische vrouw, getrouwd met een Nederlander en vlak voor de oorlog verhuizen ze naar Nederland. Dan overlijdt de vader van Yvonne.
Met de verhalen van moeder komt de familie de oorlog door. Deze verhalen over Indonesië geven je overigens een heel mooi kijkje in de Indonesische cultuur.
Jaren later gaat Yvonne Keuls op reis naar Indonesië om te kijken hoe het er nu uitziet. Weer terug in Nederland moet alles wat ze heeft meegemaakt aan haar moeder vertellen. Dan is haar moeder nog helemaal gezond, maar ze gaat langzaam achteruit en ze raakt dement. Desondanks is zij er nog steeds van overtuigd dat zij, als Indische vrouw, alles nog zelf kan doen.
Yvonne en haar broers zetten advertenties in kranten om een verzorgster voor hun moeder te vinden, maar steeds krijgt zij het weer voor elkaar dat haar kinderen kwaad vertrekken, omdat hun moeder erg eigenwijs is en op een  respectloze manier met de verzorgsters omgaat.

Ik vond Mevrouw mijn moeder een met veel humor geschreven, persoonlijk en ontwapenend boek. Pijnlijk, en tegelijk charmant, lief en ontroerend.

Vrijdagmiddag 25 maart is Yvonne Keuls te gast in Bibliotheek Hengelo Kulturhus Hasselo.

Reserveer Mevrouw Mijn Moeder in onze catalogus

De man die werk vond - Herman Brusselmans

Dit keer een boek dat ik al eerder met heel veel plezier las. En aangezien Herman Brusselmans op 18 maart naar Hengelo komt, heb ik het opnieuw gelezen. In een interview, maart 2009 in de Humo zegt hij: “Een boek moet de lezer in de eerste plaats amuseren. Dat kan van alles betekenen: dat hij ermee moet lachen, huilen, erdoor gepakt wordt en noem maar op. Hij mag tijdens het lezen aan niks anders denken dan dit: doorlezen!”

Zijn doorbraakroman De man die werk vond voldoet voor mij helemaal aan deze eisen. Het gaat over een bibliothecaris, Louis Tinner, die zich te pletter verveelt en zijn dagen vult met het rotzooien met boeken (rondstampen, pagina’s uitscheuren, onderzeiken), het zuipen van sloten slechte koffie (en geilen op het koffiemeisje), het negeren van telefonische oproepen, het in de zeik zetten van collega’s/klanten en het zich vermeien met kakken, kettingroken, pinten pakken en bloedfluimen spuwen.

Het gaat over verveling, maar ik heb mij werkelijk geen seconde verveeld! Zo’n 25 jaar later, de eerste druk is van 1985, is het nog steeds een indrukwekkend gestileerd boekje, met geen woord teveel.
Puur genieten was het weer dankzij de kenmerkende absurde en sarcastische humor van Brusselmans. En die prachtige Vlaamse begrippen als 'ontlenen' (voor uitlenen), pointeren' (stempelen van een prikklok) en 'leeggoed' (vuile kopjes) .

Dus komt allen….Dansen met Herman Brusselmans in Metropool. Met de man die zelf over zijn boeken zegt: “Er zit een beat in mijn boeken. Prachtige Ogen [1984] is een punkroman. Het is wel een roman op drie akkoorden genoemd. En dat klopt. Laten we zeggen dat mijn boeken een combinatie zijn van hardrock en swing.”



Reserveer De man die werk vond hier in onze catalogus

Vaslav - Arthur Japin

Van de achterflap
Op het hoogtepunt van zijn roem staakt de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski zijn optreden, richt zich tot zijn publiek en zegt: “Nu is het kleine paardje moe.” De rest van zijn leven, nog 31 jaren, brengt hij door zonder te dansen en zonder te spreken. Hoe komt iemand tot zo’n beslissing en wat betekent dit voor de mensen om hem heen, zijn voormalige geliefde, zijn vouw en dochtertje, en hun bedienden?

Eigenlijk is Vaslav veel meer het verhaal van drie mensen die dichtbij hem stonden, en wier leven sterk door Vaslav Nijinski werd beïnvloed. Zij vertellen over die noodlottige dag 19 januari 1919, elk vanuit een volstrekt ander perspectief. En dankzij hun verhalen leer je Vaslav steeds beter kennen.

Het verhaal begint met Peter, de bediende van de Nijinski’s. Ik vond hem de meest aandoenlijke van de vertellers. Hij was, voor hij in dienst kwam bij de Nijinski’s, nog nooit buiten zijn bergdorp geweest en heeft totaal geen verstand van dansen. Op een nuchtere toon laat hij weten hoe hij zich verbaast over de naïviteit van zijn werkgever. Zijn verhaal is in real time opgetekend op de dag dat Vaslav voor het laatst zal dansen.

Romola, Vaslavs echtgenote, vindt dat de geschiedenis een verkeerd beeld van haar geeft. En wil dit, dertig jaar later, recht zetten. Haar verhaal heeft niet zozeer met Vaslavs dramatische laatste dans te maken, maar als historische vertelling wordt het verhaal er wel completer door.

Diaghilev, Vaslavs ex-geliefde, vertelt over de opkomst van het dansfenomeen en welke prominente rol hij daarin heeft gespeeld. Een zelfingenomen snobist voor wie het koesteren van rancuneuze gevoelens een tweede natuur is.
Het verhaal eindigt ook met Peter. Dankzij de dramatische beslissing van zijn meester durft ook hij zijn eigen leven radicaal om te gooien. Het is een kwestie van durven, meer niet.

Wederom een bijzonder mooi boek van Japin, met prachtige sfeerbeelden.
En mocht je het erg jammer vinden dat je dit boek uit hebt….voor de liefhebbers van dans en ballet is het boek Danser van Colum McCann ook een aanrader. Danser is een indrukwekkend verhaal, gebaseerd op biografische gegevens, over het leven van Rudolf Noerejev (1938-1993). De grootste balletdanser van de twintigste eeuw en altijd in één adem genoemd met Vaslav Njinsky.

En natuurlijk kun je Arthur Japin woensdag 9 maart ontmoeten in Bibliotheek Hengelo.



Reserveer Vaslav in onze catalogus

Vinexvrouwen - Naima El Bezaz

Van de achterflap

Het leven in een Vinexwijk verloopt niet altijd soepel. Daar weet Naima El Bezaz, die zelf al bijna tien jaar in zo’n buurt woont, alles van. In haar autobiografische roman Vinexvrouwen beschrijft zij het wel en wee van haar gezin in deze typisch Nederlandse nieuwbouwwijk. Als Marokkaanse kijkt zij met een fris oog naar de Hollandse gewoontes, al speelt er nog iets anders mee: de Vinexwijk wordt bevolkt door heel wat meer nationaliteiten. Terwijl haar dochter op school christelijke liedjes leert, verbaast El Bezaz zich over de Nederlanders. Ze snapt eigenlijk niets van hen. Hoog tijd dat zíj eens een inburgeringscursus volgen!

"Ik ben een Marokkaan in een Vinexwijk", zo begint het boek Vinexvrouwen van Naima El Bezaz waarin ze op humoristische en recht-voor-z’n raap manier haar leven en dat van haar autochtone blanke buren in een Vinexwijk beschrijft.

Onder het motto “L’enfer, c’est les autres” van de Franse filosoof Jean-Paul Sartre (De hel, dat zijn de anderen) begint het gedonder al. Want die hel speelt zich af in “fantasieloze, razendsnel gebouwde huizen die gemaakt lijken van beton”. Als de buurman tien deuren verderop boort, is het “alsof de tandarts met mijn verstandskies bezig is”.

Het is duidelijk dat Naima de controverse niet schuwt. Haar boeken roepen heftige reacties op. "Toen ik in het programma van Jack Spijkerman een stuk voorlas uit Minnares van de duivel kreeg ik de gereformeerden over mij heen. Na De verstotene kwamen de moslims en nu dus mijn buren".

Vinexvrouwen vind ik niet echt een roman maar meer een verzameling columns. De 38 hoofdstukken vormen elk een eigen verhaal over kapotte huwelijken, depressies, alcohol, partnerruil, pillen, drugs en huiselijk geweld. Dingen die je in elke stad en elk dorp tegenkomt, maar kennelijk meer bij de vinex horen dan bij welke andere wijk ook.

Het is een boek waarmee ze niet alleen confronterend of taboe-doorbrekend wil zijn, maar vooral ook de lezers wil laten lachen.

Robert Vuijsje zei er al over: "Even geestig als beklemmend, geschreven in een aanstekelijk uit-de-losse-pols-stijl, die ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen."

Binnen een week was Vinexvrouwen vier keer herdrukt en zijn de film- en tv rechten aan filmmaatschappij BosBros verkocht.

Ze lijkt mij een (h)eerlijk mens en heb zin aan donderdag 17 februari, dan komt ze vertellen over haar boek Vinexvrouwen in de bibliotheek.

Reserveer Vinexvrouwen in onze catalogus

Reserveer Minnares van de duivel in onze catalogus

Reserveer De verstotene in onze catalogus

K's Choice in Hengelo

Op 4 maart live in Metropool Hengelo: K's Choice. Reden om even stil te staan bij deze groep. K's Choice was voor mij eigenlijk altijd een groep waarvan ik de muziek mooi vond, maar waarvan ik op de een of andere manier nooit een cd heb gekocht. Het nummer 'Not an addict' komt nog regelmatig voorbij op de radio en zit vast nog wel bij veel mensen tussen de oren. Maar een heel album kende ik tot voor kort niet.

Vreemd eigenlijk.
Vooral vreemd omdat ik een cd die ik onlangs in handen  kreeg ('Almost Happy') nu erg vaak draai: prachtige popplaat! Nou ja, beter laat ontdekken dan nooit.



Op zoek naar meer dus: het album 'The Essential K's Choice' geeft op 2 schijven een mooi overzicht van het repertoire van de band. Een repertoire dat mijn onverdeelde aandacht inmiddels heeft. Na een lange pauze die de band rond Sarah en Gert Bettens nam, verscheen vorig jaar weer een studioalbum: 'Echo Mountain'.

Met dit vijfde studioalbum, het eerste in 10 jaar dus, blijft k’s Choice een groep die moeilijk in een bepaalde stijlhoek valt te duwen. Getuige hiervan de keuze voor een dubbelalbum waarop de meer rock & popgerichte nummers op de eerste schijf werden verzameld, terwijl Sarah en Gert’s kwaliteiten als singer-songwriters, gekenmerkt door hun bloedstollende harmonieën, op de tweede CD terug te vinden zijn.

Ik ben zeer benieuwd naar de zo geroemde live-reputatie van K's Choice. Veel van de geplande optredens in de Nederlandse zalen zijn al uitverkocht: de belangstelling is dus groot. Laten we in Hengelo ook zorgen voor een uitverkochte poptempel!




Reserveer 'The Essential K's Choice' in onze catalogus
Reserveer 'Echo Mountain' in onze catalogus

Asterix en de waarheid - René van Royen en Sunnyva van der Vegt

Heel Gallie bezet? Nee. Een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers en maakte het leven van de Romeinen in de omliggende legerplaatsen niet gemakkelijk….

Zo begint elke Asterix en Obelix-strip. Wie kent het niet? Op de landkaart zie je dan zo'n klein dorpje in Gallië ( Frankrijk) met een vergrootglas erboven. Met daar omheen vier legerplaatsen waar de Romeinen bivakkeren, hopend dat ze ooit dit weerbarstige dorpje in kunnen nemen...

Verslonden heb ik ze, de stripboeken over de dappere krijger Asterix en zijn beslist-niet-dikke vriend Obelix. Goscinny en Uderzo schetsten op onnavolgbare wijze de wereld waarin deze helden, met hun tijdloze en geniale humor, leefden. Maar na de dood van René Goscinny in 1977 vond ik ze minder leuk en ook veel kinderachtiger.


De stripboeken van Asterix en Obelix bevatten zoveel verwijzingen naar historische feiten dat er (in 1997 al) een boek over is geschreven, Asterix en de Waarheid.
Nou vraag je je misschien af of het leuk is om een boek te lezen over de historische juistheid van de populaire Asterix en Obelix? Ja dus, zeker op de manier waarop historicus René van Royen en classica Sunnyva van der Vegt de stripverhalen tegen het licht houden.
En voor de echte liefhebbers... Donderdag 20 januari vertelt Paul Verstappen o.a over de dubbele bodems van de Asterix en Obelix verhalen.



Reserveer Asterix en de waarheid in onze catalogus

Hou van mij - Ted van Lieshout

Boekje open
Hoe ga ik open als een boek?

Ik wil mezelf eens lezen,

bladeren en kijken

hoeveel pagina's ik tel.

Of ik een sprookje ben

of meer een studieboek.

Zou ik mij kopen?

Lenen bij de bieb?

Alleen stiekem lezen

hoe ik afloop en zachtjes

terugzetten in de kast?

Zo maar een gedichtje en een tekstje en uit het schitterende boek Hou van Mij van Ted van Lieshout. Hij maakt eigenlijk niet eens boeken speciaal voor kinderen, maar hij kijkt als volwassen schrijver, dichter en kunstenaar door de ogen van een kind naar de wereld.

Een onwijs mooi, vindingrijk en lekker lijvig boek, met ernstige en lichte, grappige en zware gedichten. Achterin staan nog niet eerder gepubliceerde beeldsonnetten. Gedichten waarbij de woorden en het rijm zijn vervangen door afbeeldingen: dropjes, schelpen, luciferhoutjes, dobbelstenen, kurken, appels en ballonnen.
Een boek om steeds weer opnieuw te pakken, naar te kijken, in te bladeren en te genieten.
Een boek waar ik blij van wordt en dus een boek om te hebben.

Sinds 14 november wandel ik in de pauze af en toe ook nog even langs de veertien gedichten van Ted van Lieshout die op de sokkels achter de Basiliek staan. Even weer blij worden.

Reserveer Hou van mij in onze catalogus

Jeroen van Merwijk

Gisteren zat ik in de stadsschouwburg van Enschede, bij een voorstelling van Jeroen van Merwijk. Nou kwam ik 'm wel eens tegen op tv, of op de radio, maar live had ik het nog niet eerder meegemaakt. Op dit moment toert hij door het land met 'Le Big Bazar': een programma met liedjes en columns, begeleid door Wouter Planteijdt en René van Barneveld. De twee laatstgenoemden zijn overigens geweldige gitaristen!
Ik heb genoten. Van de zwartgalligheid, van de ironie, van de poëzie en de af en toe eigenlijk aandoenlijke teksten. Je wordt heen en weer geslingerd tussen breekbaarheid en robuustheid, tussen recht voor z'n raap en overpeinzen.

"In alle bescheidenheid kan Jeroen van Merwijk (1955) zich de - misschien wel - allerbeste en meest veelzijdige cabaretier uit de vaderlandse geschiedenis noemen. Van Merwijk zelf doet dat echter allerminst. Hij laat loftuitingen graag aan anderen over. En lof wordt hem nu al jarenlang van alle kanten toegezwaaid. Naast zijn humor en ironie roemen de kenners Van Merwijk om de helderheid en schijnbare eenvoud waarmee hij de problemen schetst van een samenleving in verval. Ook in zijn nieuwe programma gaat hij vol vuur en met open vizier de strijd met de tijdgeest aan. Want als iemand iets nodig moet zeggen, dan is dat toch zeker Jeroen van Merwijk?"

Mocht u nog in de gelegenheid zijn, aarzel dan niet om hier nog naartoe te gaan: het is zeker de moeite waard.



Jeroen van Merwijk in onze catalogus

Misleid - Merel van Groningen

Verhalen over loverboys zijn onvoorstelbaar en schokkend, elke keer weer. Als moeder hoop je dat jouw dochter dit nooit zal overkomen. En toch….jaarlijks worden veel meisjes die het slachtoffer van deze slinkse jongemannen die zich als de ideale man voordoen. Merel van Groningen (pseudoniem) besloot haar verhaal in Misleid te vertellen in de hoop er anderen mee te kunnen helpen en ze te kunnen waarschuwen voor de gevaren en gevolgen van loverboypraktijken.

Merel is vijftien jaar als ze via een vriendinnetje de 26-jarige Mike ontmoet. Vanaf het eerste moment is er een bepaalde aantrekkingskracht, en er ontstaat een bijzondere vriendschap. Als er thuis echter alleen maar ruzie is en de schoolresultaten van Merel steeds slechter worden, besluiten Merels moeder en stiefvader om haar in een internaat te plaatsen. De vriendschap tussen Mike en Merel wordt daardoor steeds hechter, en de twee worden verliefd. Merel is helemaal in de wolken door het geweldige gevoel dat Mike haar geeft. Eindelijk is er iemand die haar belangrijk vindt en van haar houdt...

Merel van Groningen weet op duidelijke en indringende wijze haar verhaal te vertellen. Je voelt haar angsten. Ontsnappen lijkt onmogelijk als je verstrikt raakt in het web van een loverboy. Lukt het je toch, dan wil je niets liever dan je normale leven oppakken. Een zeer moedig geschreven boek van een inmiddels volwassen vrouw en verder wil. Want het leven kan toch nog mooi zijn.

Donderdag 25 november vertelt Merel van Groningen in de bibliotheek over haar ervaringen met loverboys in het kader van de landelijke Week zonder geweld.

Reserveer Misleid via onze catalogus
Reserveer In mijn onschuld via onze catalogus

Het Paradijs van Moeyaert

Klik cover voor recensies

Ik weet, ik ben een verstokte fan, dus ik mag over hem blijven schrijven, zo gaat dat hier!

Begin dit jaar blogde ik al over die mooie Schepping van Bart Moeyaert. En over hoe hij samen met het Nederlands Blazers Ensemble, met de muziek van Haydn en met de tekeningen van Wolf Erlbruch het bekende scheppingsverhaal op een bijzondere manier opnieuw vertelt. Awel, dit sterke kwartet heeft de draad opgepakt van waar ze geëindigd waren: in het paradijs. Met een man en een vrouw.

En dat heeft weer een mooi boek en een mooie cd opgeleverd. En een prachtige voorstelling. Want er is echt maar één persoon die Moeyaerts teksten zo kan voordragen dat ze boven de inhoud uitgetild lijken te worden en dat is meneer Moeyaert zelf. En ja, ik was erbij, vorige week, in Enschede. Het was fijn.


Net zo fijn als het paradijs, in het begin. Want daar gaat het verhaal natuurlijk over, over een man en een vrouw, in een paradijs van overvloed, van altijd zomer en altijd middag, van overal kleuren, eten en heel veel dieren. Eén van de mooiste passages beschrijft die onvoorstelbare warmte van dat paradijselijke 'begin':

Boven ons hing de zon, als altijd. Hij klom 's ochtends boven de kruinen, zakte 's avonds achter de einder en hield daar dan alles aan het sudderen, en de volgende dag was er weer geen tegenhouden aan. Hij schurkte zich met z'n rug tegen de hemel aan en scheen voluit, hij scheen van goud, hij scheen, hij scheen, je zou het schitteren kunnen noemen, maar het was branden wat hij deed.

Maar ja, de schepper had gekozen voor een man en een vrouw, dus tja, dat gaat een keer schuren. Die vrouw toont na een tijdje namelijk wat tekenen van vermoeidheid, door de relatie, door het leven. Het is een vrouw van 'ik mist het één en ander'. Toen dacht ik nog heel even: maar meneer Moeyaert, wat doet u nu, is het dan allemaal ónze schuld? Gelukkig maakte het horen van zijn voordracht alles duidelijk, en de toelichting in het programmaboekje deed me glimlachen.

Eva is niet alleen de pienterste van de twee, maar ook de dapperste. Zij doet haar oogkleppen af, ziet daardoor meer, voelt meer. Zij heeft geen slang en geen appel nodig om te zien wat er ontbreekt. En zij verleidt Adam niet tot het kwade, zoals de Bijbel ons dat altijd heeft willen doen geloven, maar ze verleidt hem om de natuur zijn eigen gang te laten gaan.

Dank u wel, meneer Moeyaert.

AANVULLING: een luisterfragment tijdens Viertakt Podium van 9 november (start 25m40).




Zelf beleven? Dat kan nog vanavond in het Amsterdams Concertgebouw!

Of reserveer Het Paradijs in onze catalogus

De grote zaal - Jacoba van Velde

Gaat u het gratis boek De grote zaal van Jacoba van Velde ophalen bij Bibliotheek Hengelo? Vanaf 22 oktober kunnen alle leden van de bibliotheek dit boek gratis boek ophalen.
Tijdens mijn vakantie heb ik De grote zaal gelezen, het boek dat dit jaar centraal staat in de campagne Nederland Leest. Eerlijk gezegd kende ik dit boekje niet en was ik ook niet meteen enthousiast over de keuze van dit boekje voor NL. Het thema sprak mij niet meteen aan, ook al omdat het nog een ver-van-mijn-bed-show is. Maar toen ik eenmaal begonnen was, was ik verkocht. Het boekje is schrijnend en realistisch. En geschreven in een mooie sobere stijl, waarin afwisselend de moeder en de dochter aan het woord zijn.

Dus ....komt allen De grote zaal ophalen, maar nog belangrijker…..ga het ook daadwerkelijk lezen en zet het boekje niet ongelezen in de boekenkast!
Meepraten over dit boekje kan op donderdag 4 november want dan komt Yvonne Kroonenberg naar Hengelo om in Kulturhus Hasselo te vertellen over haar favoriete boek, dat toevallig ook De grote zaal blijkt te zijn.

Op de slotavond, 18 november, gaat Mary Michon in Bibliotheek Hengelo in gesprek over dit boekje. De avond staat onder leiding van Henk Nijhof van de Stichting Debat Hengelo. Toegang is gratis.

Reserveer De grote zaal hier in onze catalogus

Marja Bosma - Ik....borstkanker?!

Ongeveer één op de acht vrouwen in Nederland krijgt borstkanker. Als je het niet zelf krijgt, ken je meestal wel iemand in je (nabije) omgeving die het heeft (gehad). Marja Bosma was één van die vrouwen. Eind 2004 ontdekte ze onder de douche een bobbeltje in haar borst. Tweeënhalve week later was ze een borst kwijt. Haar vriendin gaf haar een schriftje waarin ze alles op kon schrijven wat ze maar wilde gedurende de tijd dat ze ziek was.

Haar verhaal is deze week in boekvorm verschenen met als titel Ik....borstkanker?!http://zoeken.bibliotheekhengelo.nl/?itemid=|library/hengelo|BOSIKBO9999 Marja geeft met dit boek een heel persoonlijk kijkje in de twee jaren waarin zij haar borstkanker overwon en een borstreconstructie onderging.

Het is een openhartig en dapper boek geworden over haar strijd tegen borstkanker. Het bruist van kracht, moed en doorzettingsvermogen maar ook er een leven is na borstkanker! Voor iedereen die zelf óf in zijn nabije omgeving te maken heeft (gehad) met borstkanker, is dit boek de moeite waard.

Haar huisarts schrijft over dit boek:
"Als huisarts kom je regelmatig in aanraking met alle facetten die patiënten kunnen doormaken na de diagnose mammacarcinoom. Dit is voor iedere patiënte een persoonlijk drama, waar je een lange weg moet doorlopen van therapieën vol onzekerheid. Ik heb grote bewondering voor de manier waarop Marja met haar ziekte is omgegaan. Zij is het verdriet niet uit de weg gegaan, heeft gevochten voor herstel na alle behandelingen en de ultieme reconstructie. Uiteindelijk heeft zij het vastgelegd in dit boek, waardoor lotgenoten en behandelaars geholpen kunnen worden."

Haar boek is woensdag 29 september gepresenteerd bij boekhandel Broekhuis in Hengelo.Woensdag 29 september was ze bij het programma EDNED van RTV Oost.
Dinsdag 19 oktober is Marja Bosma in Bibliotheek Hengelo.

Reserveer in onze catalogus