Wende in Carré

Oké, nog eentje dan. Omdat ik even in een Wende-periode zit en m'n laatste boek nog niet uit heb! Voordat die mooie dame dus in een bijzondere film speelde, had ze één grote droom: spelen in carré. En dat is gelukt, in 2010, met een fantastische circusachtige show. Zoals we haar kennen, met oog voor alle details.

Eck's Jaarlijstje 2015: women

Na het publiceren van mijn jaarlijstje kreeg ik van een paar mensen en collega's de opmerking dat de vrouwen wel erg ondervertegenwoordigd waren... Een venijnig "dan moeten ze maar betere platen maken" lag op de loer, maar daartoe wens ik mij uiteraard niet te verlagen. En dus ben ik maar eens gaan denken: heb ik ze dan gemist? Of vielen ze toch echt buiten de top 10? Hoe dan ook begon het gevoel mij te bekruipen dat ik nog iets recht te zetten had. Dus bij deze een bonus-lijstje: de mooiste in het afgelopen jaar verschenen platen van zangeressen!

Eck's Jaarlijstje 2015

Ik kan er niks aan doen: het is toch een beetje mijn blog-hoogtepunt van het jaar... Alweer voor de zevende keer presenteer ik mijn persoonlijke voorkeuren op muziekgebied. Voor de goede orde herhaal ik het maar weer even: volkomen subjectief en arbitrair, niet gehinderd door enige kennis, ook niet door commercie. Aanvullen mag; verzoeken tot verwijdering van titels worden uiteraard genegeerd. Dit keer geen lange recensies, maar een korte persoonlijke toelichting. En een compacte spotify playlist met de (in mijn ogen) mooiste nummers van de platen, die je direct onderaan deze post kunt luisteren.  Iedereen er klaar voor? Hier komt 'ie...

Nynke Laverman

Als er een muziekgenre is dat me eigenlijk op elk moment en in elke bui wel past, dan zijn dat de Portugese fado's. Beetje dromerig, niet te luidruchtig, vaak dunne bezetting van even poëtische instrumenten, zacht zangerige stemmen, met hier en daar een lekkere uithaal. Ik heb meerdere cd's van verschillende dames in de kast staan. Maar eentje ontbreekt er nog, ten onrechte! Onze eigen Nynke Laverman.

Jaarlijstjes: de proloog

Binnenkort komt 'ie er weer aan hoor, mijn jaarlijstje. Dit jaar echter met een nieuw element (als 't aan mij ligt tenminste): ik wil er namelijk graag een lijstje door lezers/luisteraars van dit blog aan toevoegen. Vandaar dus mijn oproep!
Welk album moet volgens jou absoluut op het jaarlijstje 2015?
Daarbij mag je gewoon dezelfde criteria gebruiken als ik. Hij moet dit jaar zijn uitgekomen en jij moet 'm mooi vinden... ;-) Laat dus weten welke plaat (of platen) er volgens jou in thuis horen en vertel kort waarom. Bijdragen mag je vóór vrijdag 18 december mailen naar info@sadsongs.nl. Alvast bedankt en stay tuned!

JW Roy - Dry Goods & Groceries

Woensdagavond was ik bij de try-out van de theatertour van JW Roy: Dry Goods & Groceries. Een fijne avond in het mooie kleine theater De Bouwkunde in Deventer. Eind vorige maand verscheen het nieuwe album en boek van JW Roy, waarmee hij weer terugkeerde naar de americana en het zingen in het Engels. Het is een hommage aan diverse bronnen van inspiratie geworden, verhalen over muziek, het leven en de liefde, een verslag van en met bezieling. En er zijn maar weinig mensen die een slagerij in Brabant en een truckstop in Texas moeiteloos aan elkaar weten te verbinden...

Rod Picott - Fortune

Mensen vragen mij wel eens of ik zelf niet neerslachtig wordt van al die zielige muziek die ik zo mooi vind. En daar kan ik met een gerust hart ontkennend op antwoorden.
Het overkomt me eerder bij panisch optimistische liedjes dat het huilen mij nader staat dan het lachen. En dus word ik juist blij van een nieuwe release van Rod Picott: Fortune.

Een plaat voor de liefhebbers van echte treurbeuken...

The Bros. Landreth - Let It Lie

Het is mijn favoriete plaat deze week: Let It Lie van The Bros. Landreth. Soms gebeurt het dat je een album dat al een tijdje uit is pas laat in het vizier krijgt. Zo had ik de naam van de band al eens gelezen in recensies her en der. Maar pas vorige week lag de cd in mijn cd-speler. En daar ligt 'ie nu nog steeds. Want een cd die opent met een nummer zoals 'Our Love' wil je iedere keer opnieuw opzetten. En iedere keer met het volume iets hoger opgedraaid...

Jason Isbell - Something More Than Free

Jason Isbell heeft het weer voor elkaar: een fantastische roots-plaat die ongetwijfeld hoog gaat eindigen in de diverse jaarlijstjes.

'Something More Than Free' verscheen onlangs en werd door diverse blogs en fora enthousiast ontvangen. 

Tel daar nog eens bij op dat voor zijn geplande concert in Paradiso (met John Moreland in het voorprogramma overigens!) tot twee keer toe de locatie is gewijzigd in verband met de grote belangstelling, dan weet je dat we het hier over iets bijzonders hebben.

Walk Off The Earth

Zo, ik ga even van m'n gebaande paden af. Omdat het zo gezellig en vrolijk vakantie is, zullen we maar zeggen. Even een groep jonge honden onder de aandacht brengen waar ik eigenlijk altijd heel blij van word: Walk off the Earth. Vijf muzikale multitalenten uit Canada, die plotseling via YouTube wereldwijd doorbraken met hun 5-personen-op-1-gitaar versie van Somebody That I Used To Know. En daarmee werd ik ook getriggerd.

Eilen Jewell - Sundown over Ghost Town

Een zomerse plaat die past bij het weer van de afgelopen dagen: Sundown over Ghost Town heet het nieuwe album van Eilen Jewell. Een plaat vol met muziek die je een tijdje terug in de tijd voert. Beetje rockabilly, beetje rock & roll, beetje soul... En met een stem die ook doet denken aan zwart-wit filmpjes en rokerige kleine zaaltjes.
Maar ook met het gitaargeluid van Jerry Miller, waar ik dan weer erg blij van word. Laat het maar even dit weer blijven, deze muziek met het volume lekker hoog, biertje of glaasje rosë en dan in de hangmat. Zoiets.

Zomerlezen!

Het is bijna vakantie en in Nederland staan we voor de eerste hittegolf van het jaar. Dat vraagt om easy going, koele drankjes en een lekker boek om zonder al teveel inspanning bij weg te dromen. Dit blog wil ik eens niet over een boek schrijven dat ik zelf gelezen heb. Ik neem je mee de bibliotheek in waar mijn collega's en ik je laten delen met wat wij de moeite waard vinden. Laat je inspireren door de zomerkeuze van....

Jimmy Lafave - The Night Tribe

Hij is al even uit, maar mag op dit blog niet onopgemerkt blijven: The Night Tribe van Jimmy Lafave is een fijne rootsplaat.
Johan Derksen is wel zo'n beetje z'n bekendste Nederlandse fan, maar er zijn er meer (waaronder ondergetekende).

Veel mensen aan wie ik Lafave laat horen vinden het wel 'veel van hetzelfde'. En eigenlijk is dat wel een beetje waar. Maar als je die muziek mooi vindt, krijg je dan gewoon niet heel veel moois erbij?

Wink Burcham - Cowboy Heroes and Old Folk Songs

Topklasse rootsplaat! Jaarlijstjesmateriaal dus, deze cd van Wink Burcham. Liefhebbers van folkblues komen met 'Cowboy Heroes and Old Folk Songs' aan hun trekken. Fijne stem, super gitaarspel, waaruit een soort eerbied spreekt voor traditie en vakmanschap.
Extra fijn is natuurlijk dat Wink Burcham deze dagen in Nederland toert. Vanavond te zien en horen in Zwolle, in het weekend op het Naked Song Festival, en nog beter: zaterdag 13 juni een in-store optreden bij PopEye hier in Hengelo. Het zal opgevallen zijn dat daar in korte tijd grote aantallen van deze cd over de toonbank zijn gegaan...

Mijlpaaltje: bieblogpost nummer 1000 - een terugblikje

“Bloggen... je begint er op een bepaalde dag mee, en voor je het weet ben je alweer 5 jaar verder”. Mijn eerste zin van mijn blogpost over 5 jaar bloggen.  En nog een paar knipogen verder en zijn we weer bij een nieuw mijlpaaltje aangekomen, namelijk die van 1000 bieblogposts! En deze keer samen met een aantal nieuwe gastbloggers erbij.

1000ste Bieblogpost - even tellen

En hiermee zijn we de magische grens ook werkelijk overschreden. Schreef ik in november 2008 de officiële eerste blogpost op dit bieblog, vandaag mag ik daar nummer 1001 aan toevoegen. Zoveel eer is me teveel! En terugkijkend begint het me zelfs te duizelen van al die cijfers. Telt u even mee?

1000e Bieblogpost: Eck blogt verder...

We hadden al een lustrumfeestje, maar nu alweer een nieuw heugelijk feit: 1000 berichten op dit Bieblog! En volgens de officiële statistieken is dit bericht echt de 1000e...  Eck pinkt een traantje weg hoor... Dit Bieblog voelt toch een beetje als 'mijn kindje', vandaar. Dus ook ik ga kort terugblikken op mijn eigen berichten én de berichten van anderen. En jullie als lezers weten uiteraard waar mijn passie ligt: bij de muziek.

Ik heb heel wat treurnis over jullie heen gestort, zo blijkt. De voorliefde voor americana en liedjes over alles wat mis kan gaan druipt er vanaf.

Waanzin: Het leven van Robert Johnson

Rondom de Boekenweek staat het Bieblog in het teken van Waanzin. Onze bloggers schrijven deze maand over hun favoriete ‘waanzinnige’ hoofdpersoon uit film, boek of muziek. Of juist de bedenker ervan, die zelf een steekje los heeft. In deze blog tijd voor muziek!

Bij het nadenken over 'waanzinnige' artiesten, of waanzinnige verhalen over artiesten vroeg ik me af waar ik uiteindelijk mee op de proppen zou komen. Het is één van de oer-legendes geworden: het leven van Robert Johnson.

Sons Of Bill in Hengelo

Binnenkort staat er weer een mooi concert op de agenda: Sons Of Bill komt naar Metropool!
En daar zijn we blij mee...

Onlangs verscheen 'Love And Logic', een mooi album van deze formatie. En binnenkort dus de mogelijkheid om te horen hoe de sfeer op deze cd live gebracht wordt.
Lees wat het gerenommeerde American Songwriter schrijft over de zonen van Bill...

Blake Mills - Heigh Ho

Traditiegetrouw gaan mijn eerste blogs in het nieuwe jaar over platen die net niet in mijn jaarlijstje terecht zijn gekomen. Het album 'Heigh Ho' van Blake Mills is zo'n plaat. Blake Mills geniet nog niet de bekendheid die hij verdient, maar mensen die zijn muziek gehoord hebben zijn vrijwel onverdeeld enthousiast.
Blake Mills is misschien wel één van de beste gitaristen van dit moment. Dus. Hij blinkt uit in originaliteit, met gevoel voor diverse stijlen en stromingen. En dat alles ook nog eens zonder de fout te maken om die virtuositeit uitbundig te etaleren. Geniet, maar speel met mate. Zoiets.