maandag 27 oktober 2014

Extremely loud & incredibly close

Ik val maar gewoon met de deur in huis vallen: Extremely loud & incredibly close is een dikke 5-sterren film. Ik was al onder de indruk van het boek van Jonathan Safran Foer. De taal, de vorm, de ontwikkeling, de personages. Maar jee, wat hebben ze dat bijzonder vormgegeven in deze film. En wat blijven beide versies mooi in hun eigen kracht overeind staan.


Sandra Bullock en Tom Hanks spelen in feite bijrollen als de ouders van het jongetje Oskar. Papa Tom komt om bij de aanslag van 11 september. Mama Sandra ziet lijdzaam toe hoe haar zoontje het verlies van zijn grote held eigenlijk niet aan kan. Waarom die pijn (of schuld) bij hem zo extreem diep zit, leer je ook als kijker/lezer pas helemaal aan het eind. En dan valt alles zo fantastisch op z'n plek: de rol en keuzes van de moeder, de oma, de huurder, de sleutel...

Oskar is geen gewone jongen. Hij valt - zoals wij dat zo mooi zeggen - binnen het autistisch spectrum, met bijbehorende hyper-intelligentie. Zijn vader had een bijzondere manier van spelletjes spelen om die intelligentie te triggeren en om Oskar in z'n kracht te zetten, ondanks bepaalde sociale angsten. Na diens dood vindt Oskar een mysterieuze sleutel en begint z'n eigen spel: op zoek naar het slot dat hiermee geopend kan worden. In de hoop een laatste verbinding met z'n vader te kunnen maken. En zonder dat hij zelf direct in de gaten heeft komen alle eerdere lessen van pas, groeit hij zoveel meer en raakt hij zoveel mensen in hun hart.

Deze film wordt echt gedragen door Thomas Horn, die dat heerlijke jongetje Oskar speelt. Natuurlijk moesten ze daar een hyper-intelligent jongetje voor casten, want elk gewoon kind krijgt die dialogen echt niet uitgesproken. En dat hebben ze heel mooi gedaan. Dikke pluim voor iedereen die hier aan heeft bijgedragen.



Reserveer in onze catalogus.

Geen opmerkingen: