donderdag 5 maart 2015

Wouter Kusters: op weg naar een boekenweek vol waanzin (4)

In de Boekenweek staat het Bieblog in het teken van Waanzin. Onze bloggers schrijven deze maand over hun favoriete ‘waanzinnige’ hoofdpersoon uit film, boek of muziek. Of juist de bedenker ervan, die zelf een steekje los heeft. Wouter Kusters trapt af!

In mijn boek Filosofie van de waanzin staat niet alles. Want naast de spirituele, psychotische, gekkige en kunstzinnige waanzinnen die ik in mijn boek bespreek, bestaat er ook zoiets als de waanzin van onze tijd. Want, het is al vaak gezegd, iedereen weet het of kan het op z’n minst wel weten, als we zo doorgaan zoals nu, dan komen wij, en vooral onze kinderen en al helemaal onze kleinkinderen in een zeer beroerde tijd terecht.

Als het roer niet 180 graden draait, dan staat de zeespiegel misschien drie meter (!) hoger in 2100. Is het gemiddeld vijf graden warmer. Dan dient de ene na de andere planetaire ramp zich aan waar geen volksverhuizing, technologie of onbekommerdheid tegenop zal kunnen boksen. Maar dit was tien jaar geleden ook al bekend, en sindsdien is de uitstoot CO2 niet omlaag gegaan, integendeel. Het wordt alleen maar erger, iedereen weet het, en toch gaan we massaal door op de verkeerde weg. Als lemmingen. Met de ogen wijd open stormen we op de afgrond af en gooien ons erin. Het verschil tussen wat we doen en wat we zouden moeten doen, is gezien de gevolgen zo levensgroot, dat dat niets anders dan waanzin kan worden genoemd.

Naomi Klein heeft hier een belangrijk boek over geschreven. Zij blijft optimistisch: we kunnen de vernietiging van onze leefomgeving nog enigszins tegenhouden, als we de wet van het kapitaal, de dwang van het alsmaar-meer, en de macht van Shell c.s. weten te breken. Er gebeurt iets her en der, er zijn dingen gaande, maar nog lang niet genoeg. Wie wil weten hoe penibel de situatie is en zoekt naar manieren en inspiratie voor georganiseerd én ongeorganiseerd verzet, moet Naomi Klein lezen: No time: verander nu, voor het klimaat alles verandert.

Maar het is misschien slechts roepen in een woestijn die zich ongenadig uitbreidt. Volgens Clive Hamilton is het al te laat en moeten we erkennen dat er geen toekomst meer is. Lees dit artikel maar eens en huiver. Genoeg hierover, hier is verder voldoende documentatie over op internet, in uw bibliotheek en overal. In mijn volgende blog zal de zon weer schijnen, met waanzinnige vrolijkheid “for the time being”.

Geen opmerkingen: