HOMMAGE IN DUPLO
Geen schrijversnaam leeft sterker voort in deze stad
van beken en buiten hun oevers dan die van de oude
Staring, vrijheer van de Wildenborch, per adres
de Achterhoek, niet te verwarren met de landelijke
streek tussen Dinkel en Regge: weliswaar nooit erg
gewaardeerd als dichter, kreeg hij alhier een straat
Posts tonen met het label John Heymans. Alle posts tonen
Posts tonen met het label John Heymans. Alle posts tonen
donderdag 20 maart 2014
woensdag 19 maart 2014
Stadsdichter: Kasbah
KASBAH
Hier heeft saamhorigheid haar heil gevonden, ver
van de stad, het lege hart, nog voorbij de laatste
bouw: een oase, halflandelijk neergezet, eind-
bestemming van een lokale Marrakesh Express,
Hier heeft saamhorigheid haar heil gevonden, ver
van de stad, het lege hart, nog voorbij de laatste
bouw: een oase, halflandelijk neergezet, eind-
bestemming van een lokale Marrakesh Express,
Gepost door
Diane
Tags
2012,
Diane,
hengelo,
John Heymans,
Kasbah,
stadsdichter,
stadsgedicht
Stadsdichter: Metafoor
METAFOOR
Nog even over het vierkant in de toendra,
het scherp omlijnde beeld, bedacht voor
deze stad, op schrift gesteld,- waar is het
terug te vinden in de werkelijkheid van
alledag: duidt het op de plaats, op de kaart
gezet tussen venen en vennen, het eiland
Nog even over het vierkant in de toendra,
het scherp omlijnde beeld, bedacht voor
deze stad, op schrift gesteld,- waar is het
terug te vinden in de werkelijkheid van
alledag: duidt het op de plaats, op de kaart
gezet tussen venen en vennen, het eiland
donderdag 27 februari 2014
Stadsdichter: Algemene begraafplaats
ALGEMENE BEGRAAFPLAATS
Ze zijn nog zo aanwezig, de dierbaren die,
hoe dan ook, een laatste rustplaats vonden
hier, hun namen verzonken in zielloos steen
nabij die van Hazemeyer en Stork, ergens in
Ze zijn nog zo aanwezig, de dierbaren die,
hoe dan ook, een laatste rustplaats vonden
hier, hun namen verzonken in zielloos steen
nabij die van Hazemeyer en Stork, ergens in
donderdag 13 februari 2014
Stadsdichter: Ontmoeting
Foto: Joost Bataille |
Joost Bataille over de ontmoeting: ´Zonde om te gaan fotograferen, we hadden elkaar veel te vertellen, bijna kameraden.´
Het gedicht van John Heymans over de ontmoeting.....
donderdag 30 januari 2014
Poëzieweek en K. Schippers
De Poëzieweek (van 30 januari t/m 5 februari) is vandaag begonnen met Gedichtendag. K. Schippers schreef het Poëziegeschenk Buiten beeld met gedichten bij het thema van de week: Verwondering. 'Wie zich openstelt en onbevangen naar de wereld kijkt, verbaast zich: er is veel wonderlijks te zien, er is veel verrassends te beleven', stellen de organisatoren. 'Daarover gaat poëzie.'
Het verbaast mij dan ook helemaal niet dat K.Schippers hiervoor gevraagd is. Hij is een meester in het observeren van het alledaagse, ogenschijnlijk toevallige, en daarin verwondering vinden.
Het verbaast mij dan ook helemaal niet dat K.Schippers hiervoor gevraagd is. Hij is een meester in het observeren van het alledaagse, ogenschijnlijk toevallige, en daarin verwondering vinden.
Gepost door
Diane
Tags
beleven,
Buiten beeld,
Diane,
John Heymans,
K.Schippers,
lezen,
Poëzieweek,
verwondering
donderdag 5 december 2013
Stadsdichter: De Strandbeesten
DE STRANDBEESTEN
Dankzij het handige vernuft van hun geestelijk
vader, schepper naast God, zijn ze opgestaan
uit beendergele PVC-buis, luchtige karkassen
die leven van de wind, als overgrote insecten
Dankzij het handige vernuft van hun geestelijk
vader, schepper naast God, zijn ze opgestaan
uit beendergele PVC-buis, luchtige karkassen
die leven van de wind, als overgrote insecten
zondag 17 november 2013
Stadsdichter: Concertgebouw
CONCERTGEBOUW, 17 NOVEMBER 1969
Dit podium biedt al een eeuw onafgebroken
ruimte aan het theatrale leven, gebaren die
de schijn van een vreemde wereld bevolken,
af en aan, dankzij uiteenlopende handelingen,
terwijl het publiek gekluisterd vanuit het duister
toekijkt, kortom, het ritueel in elke schouwburg,
Dit podium biedt al een eeuw onafgebroken
ruimte aan het theatrale leven, gebaren die
de schijn van een vreemde wereld bevolken,
af en aan, dankzij uiteenlopende handelingen,
terwijl het publiek gekluisterd vanuit het duister
toekijkt, kortom, het ritueel in elke schouwburg,
zaterdag 9 november 2013
Stadsdichter: jubileum Concertgebouw
Op 1 november 2013 is het precies 100 jaar geleden dat in Hengelo het Concertgebouw op feestelijke wijze in gebruik werd genomen. En op exact dezelfde plaats waar de huidige schouwburg, het Rabotheater, het stadsbeeld bepaalt.
Cultuur in Hengelo was in die tijd, net als in alle andere geïndustrialiseerde landen, een zaak van de plaatselijke elite.
De eerste voorstelling was een concertante uitvoering van de opera Carmen van Georges Bizet. Aanleiding voor het Rabotheater om de Reisopera en het Nederlands Symfonieorkest uit te nodigen om Carmen opnieuw uit te voeren bij het 100-jarig jubileum van de Hengelose schouwburg. Dit keer in de beroemde bewerking van Peter Brook.
Cultuur in Hengelo was in die tijd, net als in alle andere geïndustrialiseerde landen, een zaak van de plaatselijke elite.
zaterdag 26 oktober 2013
Stadsdichter: Man in de mode en Hymne voor Henny
MAN IN DE MODE
Vanuit Hotel Nationaal, de oude herberg van zijn jeugd,
trok hij, zijn stoutste schoenen aan, het werelds leven in,
waar betovering wordt gemaakt van stof, het elegante
schikken tussen kleurenspinsels, krijt et cetera, pasklaar
feestgedruis, met Max Heymans hand in hand, ook wel
bekend als Madame Chanel, de maître van de Hollandse
haute couture - de mannequins ‘doodchique’ - jaren samen
en plezier, maar vroeger nooit vergeten: Modehuis Holthaus
verrees naast het ouderlijk logement, de lijn was Twenty Seven,
menigeen die daarmee wegliep, dansend in de nacht,- voor even.
----------------------------------------------------------------
HYMNE VOOR HENNY
Door een ondoorgrondelijk lage bromtoon aangezet, zoals
het geluid dat de aarde doet bewegen, draaiend om haar as,
gaat deze renner op zijn kerosinewonder nog steeds tekeer,
ronde na ronde, een kampioen die niet van ophouden weet,
vele jaren Mister Speedway, met zijn Norton in het stadion,
zwart grint opspattend uit elke bocht waar hij in verdween,
dan al die halsbrekende toeren op de kermis, volksvermaak
dat voorbij leek, met zijn klassieke Indian in de steile wand,
hoog blijft hij cirkelen, de eeuwige rand in het vizier, vlakbij
de hemelreis,- man op motor, en knallend ooit de ruimte in.
John Heymans
Stadsdichter 2012 -2014
Gepost door
Diane
Tags
2013,
Diane,
hengelo,
Henny,
John Heymans,
kermis,
lezen,
Man in de mode,
Max Heymans,
stadsdichter,
stadsgedicht
donderdag 10 oktober 2013
Het laatste jaar - Dirk van Weelden
Dirk van Weelden besloot een jaar na de dood van Martin Bril een boek te schrijven over hun vriendschap. Of misschien beter, over zijn vriendschap met Bril. Lang geleden hadden ze elkaar leren kennen, in Groningen. Daar was het verlangen ontstaan 'een schrijvend leven' te leiden. Ze droomden, maakten plannen en oefenden, en in 1987 verscheen hun gezamenlijke debuut: Arbeidsvitaminen - Het ABC van Bril & Van Weelden.
Zijn boek Het laatste jaar beschrijft de vriendschap tussen Groninger studenten, die elkaars strijdmakkers in de letteren worden. David Kennerwel en Brent Ramli heten ze, maar je weet meteen dat het om Dirk van Weelden en Martin Bril gaat.
Zonder Brent zou David en zonder David zou Brent nooit schrijver zijn geworden. Ze wilden wel, maar ze konden het toen nog niet alleen. Na de dood van Brent kan David niet anders dan in naam van de vriendschap zijn eigen schrijverschap onder de loep nemen.
Het verhaal wordt verteld door negen schrijfmachines, met allemaal een net iets ander lettertype en andere aanslag, spatiëring en interlinie. Ooit deelden de auteurs een liefhebberij in het verzamelen van schrijfmachines. Vandaar dat we lezen wat de Adler Gabriele 25 te vertellen heeft, of de Olivetti Lettera 22. Deze typemachines maakten het voor Van Weelden mogelijk om een objectief standpunt in te nemen
Het laatste jaar las ik als een ode aan de vriendschap tussen Bril en Van Weelden aan het begin van hun carrière. Ik heb het met veel plezier gelezen.
Woensdag 23 oktober interviewt John Heymans Dirk van Weelden over dit boek.
Zijn boek Het laatste jaar beschrijft de vriendschap tussen Groninger studenten, die elkaars strijdmakkers in de letteren worden. David Kennerwel en Brent Ramli heten ze, maar je weet meteen dat het om Dirk van Weelden en Martin Bril gaat.
Zonder Brent zou David en zonder David zou Brent nooit schrijver zijn geworden. Ze wilden wel, maar ze konden het toen nog niet alleen. Na de dood van Brent kan David niet anders dan in naam van de vriendschap zijn eigen schrijverschap onder de loep nemen.
Het verhaal wordt verteld door negen schrijfmachines, met allemaal een net iets ander lettertype en andere aanslag, spatiëring en interlinie. Ooit deelden de auteurs een liefhebberij in het verzamelen van schrijfmachines. Vandaar dat we lezen wat de Adler Gabriele 25 te vertellen heeft, of de Olivetti Lettera 22. Deze typemachines maakten het voor Van Weelden mogelijk om een objectief standpunt in te nemen
Het laatste jaar las ik als een ode aan de vriendschap tussen Bril en Van Weelden aan het begin van hun carrière. Ik heb het met veel plezier gelezen.
Woensdag 23 oktober interviewt John Heymans Dirk van Weelden over dit boek.
donderdag 26 september 2013
Stadsdichter: Stork
STORK
Geen ooievaar streek hier ooit neer, een Engelse
soortgenoot des te meer, alomtegenwoordig was
Dit woord dat, uit rondborstige tekens gesmeed,
tot blauw neon gebogen, de fabriekshal ontsteeg,
tegen vele gevels op en, boven alles uit, de witte
watertoren,- daar brandde jarenlang een reclame
die het leven van alledag in deze stad verlichtte,
de Londense mist tussen de huizen kreeg wat kleur,
maar een rode vlag werd gehesen, de letters dienden
plaats te maken en leeg liet het hoge nest ons achter.
John Heymans
Stadsdichter 2012 -2014
Voorgedragen tijdens de eerste Storklezing in de Storkzaal van Hotel 't Lansink
Voorgedragen tijdens de eerste Storklezing in de Storkzaal van Hotel 't Lansink
Gepost door
Diane
Tags
2013,
Diane,
John Heymans,
stadsdichter,
stadsgedicht,
Stork,
Storklezing
dinsdag 3 september 2013
Stadsdichter: Stadhuis
We zagen het helemaal voor ons: het stadhuis
en hoe de bouw daarvan had plaatsgevonden,
met al die stellingen, het was, alles bij elkaar
veel meetkunde, de toren van Palazzo Vecchio
uit Florence, in een streep over de Alpen heen
getrokken door een leger denkbeeldige slaven,
het raadhuis uit Stockholm, als een schip weg-
gesleept, rond een dorpse stip aan zee, naar
het Burgemeester Jansenplein, een ruimte die
nog open lag, wachtend op invulling, - de onze.
John Heymans
Geschreven naar aanleiding van verschijning boek Het huis van Hengelo (teksten: Marco Krijnsen en vormgeving: Paul Scheurink) op 3 september 2013. Ter ere van 50 jaar bestaan stadhuis Hengelo.
en hoe de bouw daarvan had plaatsgevonden,
met al die stellingen, het was, alles bij elkaar
veel meetkunde, de toren van Palazzo Vecchio
uit Florence, in een streep over de Alpen heen
getrokken door een leger denkbeeldige slaven,
het raadhuis uit Stockholm, als een schip weg-
gesleept, rond een dorpse stip aan zee, naar
het Burgemeester Jansenplein, een ruimte die
nog open lag, wachtend op invulling, - de onze.
John Heymans
Geschreven naar aanleiding van verschijning boek Het huis van Hengelo (teksten: Marco Krijnsen en vormgeving: Paul Scheurink) op 3 september 2013. Ter ere van 50 jaar bestaan stadhuis Hengelo.
zaterdag 17 augustus 2013
Stadsdichter: In het voorbijgaan en Fietsenstalling
IN HET VOORBIJGAAN
Wie het spoor verkiest, het dwingend ritme
van vooruitgang, droomt al snel weg bij het
uitzicht van gedurig en voorbij glijdend land
en schrikt hij wakker van de tijding ‘Station
Hengelo’, dan rest er doorgaans weinig oog
voor het perron, eiland in een kathedraal van
duister licht, hemels overhuifd. Van daar dat hij
afdaalt naar de open lucht, kijkt niet om, maar
vooruit, over het plein heen, waar bestemming
uitgestippeld ligt,- onzichtbare sporen, stappen.
----------------------------------------------------------------------------------
FIETSENSTALLING
Geen pad zo ongedwongen om te komen
tot het begin van een gedicht als gezeten
op de fiets. Gestaag bewegen we ons voort
in een buurt die welwillend niet te veel van
onze aandacht vraagt, de langzame snelweg
langs het spoor, we laten onze geest maar
gaan, vrij naar de natuur, werktuiglijk aldus
bezijden het station beland, ons rijwiel gestald
bij een metafoor: al die brikken, een zee waarin
een kinderzitje drijft,- het begin van een gedicht.
John Heymans
donderdag 1 augustus 2013
Stadsdichter: De "bekengedichten": Berflobeek , Drienerbeek , Elsbeek
BERFLOBEEK
Nog nauwelijks een beek, voelt dit water zich
zo ongedwongen in de vrije natuur, het gebied
buiten stadse staketsels, opgewekt geruis dat
aan een bosrand ontspringt, langs grootse essen
huppelt, spelenderwijs bij struikgewas, van daar
naar de bomen verderop, kronkelend van levenslust
de kreek die, eenmaal tussen huizen beland, o wereld-
vreemde aanplant, onafwendbaar wordt herleid tot
recht en haaks, groen uitgeslagen oevers van beton,
waar de stroom weinig meer rest dan stilstand en stank.
----------------------------------------------------------------------------------
DRIENERBEEK
Wat herinnert nog aan dit eenvoudig
water als ondergronds het verder gaat,
buiten beeld? Kunst en andere werken
duiden op diepere stromen: een staande
golf, sierlijk in een hellend maaiveld
weggezakt, lijkt eeuwig leeg te lopen,
azuurblauwe rimpelingen in een dreef,
vastgeklonken tussen klinkers, een brug-
leuning waaronder de kreek, opgedoken
na een heel stuk spoorloos, weer verdwijnt.
----------------------------------------------------------------------------------
ELSBEEK
Geen mooier voorbeeld van aangelegde natuur
dan het volgende: hoe de loop van dit water, ooit
verzonken, aan de oppervlakte werd gebracht,
zoals vroeger, maar in de vorm van een verse
bedding waar geen vis zich al waagde, geen golf
te gronde ging, een vreemde groeve, openlijk
slingerend door de serene ruimte van een grasveld,
een gaarde met stille bomen, en verder nog, een lege
beek die lag te wachten op de vervulling van eeuwig
stromen,- alsof het daarna nooit anders was geweest.
John Heymans
Nog nauwelijks een beek, voelt dit water zich
zo ongedwongen in de vrije natuur, het gebied
buiten stadse staketsels, opgewekt geruis dat
aan een bosrand ontspringt, langs grootse essen
huppelt, spelenderwijs bij struikgewas, van daar
naar de bomen verderop, kronkelend van levenslust
de kreek die, eenmaal tussen huizen beland, o wereld-
vreemde aanplant, onafwendbaar wordt herleid tot
recht en haaks, groen uitgeslagen oevers van beton,
waar de stroom weinig meer rest dan stilstand en stank.
----------------------------------------------------------------------------------
DRIENERBEEK
Wat herinnert nog aan dit eenvoudig
water als ondergronds het verder gaat,
buiten beeld? Kunst en andere werken
duiden op diepere stromen: een staande
golf, sierlijk in een hellend maaiveld
weggezakt, lijkt eeuwig leeg te lopen,
azuurblauwe rimpelingen in een dreef,
vastgeklonken tussen klinkers, een brug-
leuning waaronder de kreek, opgedoken
na een heel stuk spoorloos, weer verdwijnt.
----------------------------------------------------------------------------------
ELSBEEK
Geen mooier voorbeeld van aangelegde natuur
dan het volgende: hoe de loop van dit water, ooit
verzonken, aan de oppervlakte werd gebracht,
zoals vroeger, maar in de vorm van een verse
bedding waar geen vis zich al waagde, geen golf
te gronde ging, een vreemde groeve, openlijk
slingerend door de serene ruimte van een grasveld,
een gaarde met stille bomen, en verder nog, een lege
beek die lag te wachten op de vervulling van eeuwig
stromen,- alsof het daarna nooit anders was geweest.
John Heymans
Gepost door
Diane
Tags
beken,
Diane,
hengelo,
John Heymans,
stadsdichter,
stadsgedicht
donderdag 4 juli 2013
Stadsdichter: Vrijheid 1, Vrijheid 2, Vrijheid 3 - John Heymans
VRIJHEID
Wie houdt ons tegen om terug te gaan
naar de dagen, zo ver van ons vandaan
inmiddels, vredig de plekken in het bos,
de paden langs de bomen, waar onze
honden uitgelaten sporen zoeken, en wij
in alle rust er achteraan, luisterend naar
de vogels, hooggestemd gezang dat, als
het ophoudt, een ogenblik stil, doodstil al
die soldaten oproept, wederom hier, nabij
de bevrijding,- oude geschiedenis tot leven.
John Heymans
Wie houdt ons tegen om terug te gaan
naar de dagen, zo ver van ons vandaan
inmiddels, vredig de plekken in het bos,
de paden langs de bomen, waar onze
honden uitgelaten sporen zoeken, en wij
in alle rust er achteraan, luisterend naar
de vogels, hooggestemd gezang dat, als
het ophoudt, een ogenblik stil, doodstil al
die soldaten oproept, wederom hier, nabij
de bevrijding,- oude geschiedenis tot leven.
VRIJHEID (2)
Niemand houdt ons tegen om te kijken,
met gesloten ogen, hoe hij terugkeerde
uit de oorlog, alles overleefd, de kampen,
de lange marsen, maar de slagvelden nog
steeds in zijn hoofd, strompelend ging hij
voort, langs weggevaagde wijken, plaatsen
waar uitgebeten bevelen, overal gebroken
lettergrepen, geen woord meer dat heelde,
rokende fabrieken aan de horizon, dolend
bleef hij in gestamel,- niet om aan te zien.
VRIJHEID (3)
Niets houdt ons tegen om na te denken
over het wezen van de hemelse vrede,
de dag dat lotgenoten na ’s lands ontzet
dansten op straat, luidruchtig vlagvertoon,
sterke verhalen alom, volkse samenzang,
liederlijk gewoon, verlost van de duistere
jaren, de vijand weggejaagd, het pad naar
de nieuwe vrijheid lag open: een paradijs
daagde, maar alle beproevingen ten spijt,
veel bij het oude,- altijd nog ergens oorlog .
John Heymans
donderdag 25 april 2013
Stadsdichter: Stationsplein
-Het centraal station van deze stad staat nog
altijd overeind, al meer dan een halve eeuw
onverwoestbaar, in de stijl van wederopbouw.
Zo ook de klokkentoren die in stilte zag gebeuren
hoe het plein steeds opnieuw ingevuld, geheel
naar de eisen van de tijd: de parkeerhavens voor
klassieke auto’s en bussen verdwenen, bomen ook,
kiosken bleven alleen op ansicht achter, een rotonde
uit vroeger dagen geruimd en de vlakte van marmer
niet te vergeten. O, rusteloze plek van komen en gaan.
altijd overeind, al meer dan een halve eeuw
onverwoestbaar, in de stijl van wederopbouw.
Zo ook de klokkentoren die in stilte zag gebeuren
hoe het plein steeds opnieuw ingevuld, geheel
naar de eisen van de tijd: de parkeerhavens voor
klassieke auto’s en bussen verdwenen, bomen ook,
kiosken bleven alleen op ansicht achter, een rotonde
uit vroeger dagen geruimd en de vlakte van marmer
niet te vergeten. O, rusteloze plek van komen en gaan.
John Heymans
Gepubliceerd in het magazine Hengelo van april 2013 van Bureau Hengelo
Gepost door
Diane
Tags
2013,
Diane,
John Heymans,
stadsdichter,
stadsgedicht,
stationsplein
Stadsdichter: Blues voor Jarno
Was hij jaren eerder geboren, hij had geleefd
in een sprookjeswereld, droef van vrolijkheid,
het reizend circus van uitzonderlijke krachten
koesterde hem als sterkste man, een ware artiest,
naast het meisje zonder hoofd en de jongleur
die kon ademhalen met zijn ogen, een bestaan
steeds schraler onder de uitstraling van Reve’s
‘verrekijk’. Nu bleef hem niet veel anders over
dan het boomstam werpen op tv, emplooi voor
een sporter, slaaf van dit gespierde tijdsgewricht.
woensdag 17 april 2013
Stadsdichter: Vice Versa
Ga met een blijmoedig
hart naar Ghana
helemaal vanuit een
negorij als Hengelo
op weg, tegen
onderdanigheid in en de
wandel van Kwasi en
Kwame, zondagse
neven, zo jong bij de
Ashanti-stam weg-
gehaald voor een leven in
het Avondland,
ga met een blijmoedig
hart naar Ghana
om andersom te leren
denken, de kids
te onderwijzen daar, opdat
ooit van hen
de eerste hier zal komen:
de nieuwe chief.
John Heymans
Geschreven in opdracht van SG Twickel voor hun project Weg naar Ghana.
Gepost door
Diane
Tags
2013,
Diane,
Ghana,
hengelo,
John Heymans,
SG Twickel,
stadsdichter,
stadsgedicht,
Vice Versa
zaterdag 30 maart 2013
Stadsdichter: Over het water
Al sinds 1992 treden Barry, Cesar, George en Rinus unplugged op in de Nederlandse theaters. Golden Earring is onverminderd populair. Plugged of unplugged, het is een feest, voor zowel publiek als band.
Dit gedicht is gemaakt naar aanleiding van het optreden van de Golden Earring op 22 maart 2013 in het Rabotheater.
OVER HET WATER
Het begon met ‘The sound of the screaming day’,
uit zonnige transistorradio’s schalde deze song,
dansend in de open lucht van zwembad De Vliet,
de vele liedjes daaropvolgend vlogen als vreemde
vleugels over de oceaan, naar het beloofde land
waar heimwee wachtte, ‘Back home’ luidde toen
het parool,- sindsdien weerklinkt in elk uitzicht op
welk water ook, het geluid van onvervalste kracht
zwevend boven de golven, onder een albino maan,
wie luistert op de oever en daarna ‘Eight miles high’.
John Heymans
Abonneren op:
Posts (Atom)