Puberleaks - Paul Bühre

“Als je ons verbiedt om naar series te kijken, is dat zo ongeveer alsof ze jullie zouden verbieden de krant te lezen en jullie op kantoor ineens niet meer mee kunnen praten…”
Pubers verklaard door een 15-jarige puber zelf, met tips en 10 geboden. Over gamen, groepsdynamiek, ouders, verliefdheid enz.
Paul Bühre (1998) schreef zijn boek omdat alle andere boeken, zoals hijzelf zegt, door sociologen, therapeuten en andere betweters over pubers en opvoeden zijn geschreven. Gooi die boeken maar weg want er is een boek van een ervaringsdeskundige.

Alleen op de wereld - nieuwe stijl

Ach, wie kent hem niet. De kleine vondeling Rémi, die met de oude muzikant Vitalis, drie honden en een aapje door het 19e eeuwse Frankrijk trekt. Voor even niet meer alleen. Het Alleen op de wereld van Hector Malot (1830-1907) liet geen enkele lezer onberoerd, en dat is knap van de schrijver. Ik las het natuurlijk ook als meisje en heb het vast niet droog gehouden. Dit jaar verscheen er een nieuwe bewerking. Reden dus om Rémi opnieuw te ontmoeten, als volwassene.

Leif Vollebekk - Twin Solitude

Het bleef even stil op muziekgebied op dit blog, maar ik doorbreek de stilte met een prachtige plaat: 'Twin Solitude' van Leif Vollebekk is een meesterwerk.
In juni staat hij op het Best Kept Secret festival in Hilvarenbeek, een festival-naam die past bij de muziek van deze Canadees. Melancholisch, dromerig, maar toch ook scherp: ik weet niet precies hoe ik de muziek moet omschrijven... Maar het heeft me enorm te pakken.

Noli me tangere

Andrea Camilleri is een bijzonder schrijver. Pas op zijn zeventigste verscheen zijn eerste detective met commissaris Montalbano in de hoofdrol. Vanaf dat moment was elk deel een regelrechte bestseller. Noli me tangere verschijnt op zijn 91ste en is geen thriller met Montalbano, maar zou je toch een soort thriller kunnen noemen. Een moord wordt niet gepleegd, maar de commissaris, in dit geval commissaris Maurizi, wil het raadsel dat hij krijgt aangereikt toch oplossen. Een verbluffend krachtige en moderne, korte roman volgt.

Villa Triste - Lucretia Grindle

Met deze roman waan je je een tijdlang in Florence. Zowel de stad ten tijde van de Tweede Wereldoorlog als de stad van nu voeren je mee in een stroom van gebeurtenissen die je niet meer loslaten totdat je de laatste bladzijde hebt omgeslagen. Villa Triste, een mooi en ontroerend verhaal. Fictief, maar gebaseerd op historische gebeurtenissen die aan het einde van de tweede wereldoorlog in Italië hebben plaatsgevonden. De gebeurtenissen tussen 1943 en 1945 hebben werkelijk plaatsgevonden, maar de moord is fictie.

Gij nu

Griet Op de Beeck schrijft het Boekenweekgeschenk 2018. Hulde! Ik gun het deze 'snotneus' van harte. Zeker na het lezen van Gij nu, haar nieuwste boek, dat begon met een wonderlijke leeservaring. Ik had de flaptekst wat snel gelezen en het boek een paar weken later in m'n koffer gestopt als reisgezelschap tijdens een vakantieweekend. Om de kaft te sparen liet ik die thuis. Het eerste hoofdstuk - of eigenlijk eerste gedeelte met vier korte hoofdstukken - eindigde echt bizar. Ik ging slapen met een spannend ben-benieuwd-hoe-dit-verder-gaat-gevoel.

Felix Weber: Tot stof

Nooit van gehoord, Felix Weber. Op de achterkant van Tot stof staat dat Felix Weber een pseudoniem is van een bekroond auteur. Het zal wel. Dat is niet de reden waarom ik dit boek ben gaan lezen. Nee, wat mij intrigeerde was het thema: verdachte sterfgevallen in een door broeders geleid gesticht voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte jongens in de tijd van wederopbouw, vlak na de Tweede Wereldoorlog. Dat ik er vervolgens een paar thema's bijkreeg die misschien wel meer de moeite waard waren beschouw ik als een cadeautje.

Love & Friendship

De mannen zijn sukkels in de nieuwste Jane Austen verfilming Love & Friendship. De knappe weduwe Lady Susan wikkelt ze allemaal om haar vinger en spant ze meedogenloos voor haar karretje. Het is een film met vileine humor en het beschaafde 18de-eeuwse Engelse taalgebruik zit vol met heerlijke valse sneren en gemene oneliners.  

En hoofdrolspeelster Kate Beckinsale steelt de show als de volstrekt egocentrische en manipulatieve Lady Susan die op jacht is naar een nieuwe man voor zichzelf en voor haar dochter en daarbij een spoor van ellende achter zich laat.

De kip Catootje - Annie M.G. Schmidt

Wat zijn de rijmpjes van Annie M.G. Schmidt over gekke dieren en stoute kindertjes toch ontzettend leuk. Haar boekje Iedereen heeft een staart staat vol met gedichten over van alles zoals zoals de Nieuwjaarshaan, het huis in de Mikmaksteeg, het lied van Jankepiet die altijd zat te schreeuwen, een konijn dat ontevreden is met zijn kleine staart en het eindigt met een al te proper biggetje dat in de sloot valt. Hier word ik echt heel vrolijk van! En omdat het vandaag Tweede Paasdag is, en Pasen geen Pasen is zonder eieren, het complete gedicht over de kip Catootje.

Kleine filosofie van het rijtjeshuis

Filosoof en huisvader Pieter Hoexem woont in een doorsnee rijtjeshuis in een saaie buitenwijk in een provinciestadje. Nou niet echt een plek waar je geïnspireerd raakt om over zware filosofische vraagstukken na te denken. Het lijkt allemaal eerder wat sneu, sullig en saai.

Maar dat is een groot misverstand. "Je hebt thuis genoeg te doen, loop niet weg" aldus de zestiende-eeuwse schrijver Michel de Mointaigne. Thuis zijn heeft misschien niets heldhaftigs maar het is zeker niet sneu, sullig en saai. Kleine filosofie van het rijtjeshuis gaat o.a. over verhuizen, buren, verbouwen, het trottoir en het tuinhek. Pieter Hoexem laat zien hoe wonderbaarlijk deze alledaagse onderwerpen kunnen zijn.

House of cards

De dagen worden langer dus hup, meer naar buiten. Wij vinden desondanks altijd nog wel een momentje om een aflevering van House of cards te kijken. We zijn na 12 afleveringen helemaal in de ban van Francis J. Underwood en zijn vrouw Claire. Meedogenloos is een term die past, of nietsontziend, of misschien toch grenzeloos ambitieus. Het gaat in elk geval over macht, heel veel macht.

SongVersation

Zoals je elkaar vroeger soms een kaartje stuurde met een opbeurende boodschap, ze sturen we elkaar nu meestal muzieknummers toe. Een moderne manier van communiceren, zal ik maar zeggen. Zo kreeg ik onlangs een nummer in de app van India.Arie. Had ik nog nooit van gehoord, maar het was heerlijk. Dus ik heb gelijk meer van en over haar opgezocht. En dat deel ik graag.

De Kozakkentuin - Jan Brokken

“De eerste keer dat ik hem zag, stond hij in een wit doodshemd voor het vuurpeloton.” Een ijzersterke openingszin van De Kozakkentuin van Jan Brokken. Mijn nieuwsgierigheid is in ieder geval meteen gewekt. De man die voor het vuurpeloton staat is namelijk niemand minder dan Fjodor Dostojevski. De ik-figuur is de jonge officier van justitie, Alexander von Wrangel. Vlak voordat de executie wordt uitgevoerd krijgt Dostojewski een pardon van tsaar Nicolaas, waardoor zijn leven wordt gespaard. Maar hij wordt wel naar Siberië verbannen om daar dwangarbeid te verrichten.