Hans Aarsman - Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.

"Ik heb de ziekte van Aarsman" schreef Nico Dijkshoorn na het lezen van De fotodetective van Hans Aarsman. Na dit boek verscheen Ik zie ik zie: de Aarsman collectie en nu dan Wat jij niet ziet: de Aarsmancollectie.
In deze beide boeken zijn de mooiste bijdragen uit De Aarsman Collectie in de Volkskrant van de afgelopen vijf jaar gebundeld.
Hans Aarsman kan, net als elke goede fotograaf, heel goed kijken én goed formuleren, en je op die manier door zijn ogen mee laten kijken.
Hans Aarsman laat eerst een grote foto zien waar je naar kijkt zonder de tekst erbij. Als je daarna de bladzijde omslaat zie je een detail van de foto met de tekst van Aarsman er naast.

De rode canapé

Voor me ligt een dun boekje met een trendy ogende omslag. De tekening erop begrijp ik, als ik het boek omgekeerd opensla en op de buitenkant in zijn geheel een rode canapé getekend zie. Ik draai het boek weer om en begin te lezen in
De rode canapé, geschreven door Michele Lesbre.

Het boek is uit en mijn eerste gedachte is: wát prachtig geschreven!! Hoe kan het dat bijna niemand dit boek kent. De vertaling vanuit het Frans bestaat al sinds 2008 en bijna niemand weet dit!!

Io sono l'amore

Deze zomer nestelde ik me achter de film Io sono l'amore. Pas na een tijdje realiseerde ik me dat ik de film al had gezien. En ik herinnerde me dat ik hem toen best een beetje raar vond. Er kwamen zelfs niet veel verhaal of beelden meer naar boven. Maar hoe anders was het deze keer.

Blake Mills - Heigh Ho

Traditiegetrouw gaan mijn eerste blogs in het nieuwe jaar over platen die net niet in mijn jaarlijstje terecht zijn gekomen. Het album 'Heigh Ho' van Blake Mills is zo'n plaat. Blake Mills geniet nog niet de bekendheid die hij verdient, maar mensen die zijn muziek gehoord hebben zijn vrijwel onverdeeld enthousiast.
Blake Mills is misschien wel één van de beste gitaristen van dit moment. Dus. Hij blinkt uit in originaliteit, met gevoel voor diverse stijlen en stromingen. En dat alles ook nog eens zonder de fout te maken om die virtuositeit uitbundig te etaleren. Geniet, maar speel met mate. Zoiets.

Viveca Sten: Vannacht ben je dood

Zo, dat is een fijne titel. Maar wie is er dood en waarom vannacht? Deze thriller van Viveca Sten speelt in Zweden, Stockholm om precies te zijn. Maar ook op de scherenkust bij Stockholm waar veel kleine eilandjes voor de kust liggen, de één meer bewoond dan de ander. En soms is zo'n eiland uitermate geschikt voor praktijken die niet voor derden bedoeld zijn. Dat hoeven niet persé duistere, of criminele praktijken te zijn. In 'Vannacht ben je dood' gaat het over het eilandje Korsö waar het elitecorps van de Zweedse marine traint. Om hier bij te kunnen horen moet je fysiek en mentaal van staal zijn en daar wordt op getraind. De scheidslijn tussen wat relevant is voor de opleiding en sadistisch prikken tot echt sadisme is dun.

 

About time

Stel dat je terug kunt in de tijd net voor een specifiek moment in je leven waarin je een stomme keuze maakte of een enorme flater beging. Om dan juist wél de goede keuze maken en juist niet die blunder te begaan. Dit is iets waar bijna iedereen wel eens van droomt, toch?

In About time is dit, tot de verbijstering van de 21 jarige Tim Lake, nu precies wat de mannen in zijn familie kunnen. Na een weer gênant verlopen nieuwjaarsfeest brengt zijn vader hem op de hoogte van deze unieke gave. Tim kan niet de geschiedenis veranderen maar wel de gebeurtenissen in zijn eigen leven. Dit lijkt natuurlijk fantastisch maar in de praktijk maakt het zijn leven ook een stuk gecompliceerder...

Casa Benali - Abdelkader Benali en Saïda Nadi-Benali

"Marokkanen zijn dol op gist. Gist staat voor vruchtbaarheid, staat voor het leven. Een vruchtbare vrouw wordt ook een vrouw die 'gegist heeft' genoemd. Wie een vrouw vruchtbaarheid toewenst, zegt: 'Laat er gist in je huis zijn'. Om een man vruchtbaarheid toe te wensen zegt men:' Moge je tarwe en zaad krijgen'. En wat krijg je alsmede gist en tarwe bij elkaar brengt? Brood."
Een mooi tekstje uit Casa Benali van Abdelkader Benali en Saida Nadi-Benali over de Marokkaanse keuken. Deze is een encyclopedie vol lekkers die in het hoofd en hart zit van de Marokkanen zit, aldus Abdelkader Benali.

De jongen die zijn vader zocht

Alfie, zoon van Georgie en Margie Summerfield, wordt vijf jaar op de dag dat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, en de dreiging hangt al een tijd in de lucht. Omdat vanwege de oorlog iedereen het feestje afzegt, blijft Margie zitten met teveel eten. ‘Ik kan het wel opeten’, zei Alfie die graag behulpzaam was. ‘Ha’, zei Margie, ’dat geloof ik graag. Jij bent een bodemloze put, Alfie Summerfield. Ik snap niet waar je het allemaal laat. Eerlijk waar niet.’ Georgie: ‘Hoe oud word je nou, zevenentwintig?’ ’Ik ben vijf’, zei Alfie. ‘O, vijf. Juist. Het lijkt wel of je hier al veel langer rondloopt’.

Dit is het begin van De jongen die zijn vader zocht van John Boyle.

De gans en zijn broer

Treffende levensbeschouwingen en fijnzinnige humor. Dat lees ik in een recensie over het nieuwste boek van Bart Moeyaert. En ook: een kleinood van alle tijden voor alle leeftijden. Dit lijkt mij dus het perfecte boek om dit nieuwe blogjaar mee te beginnen. En dit noodzakelijke kleinood heet: De gans en zijn broer.

Oproep: 10 platen die in elke platenkast thuis horen

Het nieuwe jaar is begonnen, dus de jaarlijstjes hebben we gehad. Maar ik bedacht me dat het best eens leuk kon zijn om op dit blog nog een ander lijstje te publiceren.

Dus begin ik 2015 met een oproep aan alle lezers: welke 10 albums horen volgens jullie in elke cd- of platenkast thuis? Doe mee!

Het meisje met een klok als hart

Soms loop ik tegen een boek aan, waarvan ik denk "wat moet ik er mee". Ik ken de schrijver, Peter Swanson, niet, het ziet er niet bijzonder aantrekkelijk uit, en het heeft een titel die niet echt lekker loopt. Maar ja, zoals dat soms gaat, min keer min is plus. Ik werp er nog eens een extra blik op en vooruit, ik geef het een kans. En dan is het toch een heel aardig boek. 'Het meisje met een klok als hart' heeft een origineel thema: in het niets verdwijnen, in scene zetten dat je niet meer bestaat (lees: dood bent) om vervolgens toch weer ergens op te duiken waar het spel van voren af gaan begint. En daar kom natuurlijk pas achter als je al een eind in het boek op weg bent.

Mijn dinsdagen met Morrie

Op verschillende momenten in ons leven duiken mensen op die inspireren en wijsheden vertellen. Wijsheden die een leidraad vormen en je verder helpen bij het maken van keuzes. Mensen met charisma die ons het goede gevoel geven.

Als je terugkijkt en ook als je nú om je heen kijkt, kun je er zo een paar opnoemen, ja toch? Zo waren mijn lerares Frans en mijn huisarts mijn ‘goeroes’ uit vroegere tijden. Wat zou ik ze graag nog een keer willen ontmoeten... En daar gaat Mijn dinsdagen met Morrie over.

Yogi Power

Oude wijsheid voor een nieuwe tijd. Zo luidt de ondertitel van dit laatste boek van Tijn Touber. En dat typeert ook wel gelijk zijn manier van schrijven. Tijn Touber had al eerder successen met Spoedcursus verlichting en Verlicht leven. Het boek Yogi Power past naadloos in dat rijtje. Lekker leesbaar, leerzame inzichten en uitdagende vragen. Dat is wel zo'n beetje zijn formule. En die werkt.