woensdag 20 maart 2013

Borgia

En nu even iets anders dan Boekenweek.

Habemus papam!
Dat hoorden wij vorige week vanuit Rome. De kardinalen waren in de Sixtijnse kapel bijeen en kozen uit hun midden een nieuwe paus. Wat zich binnen de muren van de Sixtijnse kapel afspeelt, daar kunnen wij alleen maar naar raden. Niemand is daar ooit bij aanwezig geweest, behalve die kardinalen dan en die zwijgen als het graf, want kennis is macht.
Ik keek naar de serie Borgia. Een kijkje achter de schermen van het pausdom eind 15e eeuw.

Het is 1492. De wereld staat aan de vooravond van grote veranderingen. Columbus ontdekt de nieuwe wereld en in Europa liggen de kleine stadsstaatjes in Italië hevig met elkaar overhoop terwijl de Franse koning Karel en de Duitse keizer Maximiliaan staan te trappelen om Italië in te nemen. Paus Innocentius II ligt op sterven en in Rome verzamelen de kardinalen zich. In die tijd zag dat er wel iets anders uit dan de beelden die vorige week tot ons kwamen. De paus was in die tijd een machtige persoon. Van scheiding der machten had nog niemand gehoord en de katholieke kerk, en dan met name de mannen in de hoge posities, had het voor het zeggen. Met de normen en waarden werd het niet zo nauw genomen. De paus had zoveel macht dat hij zijn zoon kon erkennen als zijn wettig kind.
Al voor de paus sterft begint het gekonkel en gedraai. Hoe zorg je ervoor dat je de meeste stemmen krijgt. Corruptie, omkoperij, allemaal heel gewoon en wordt het echt gevaarlijk dan ruim je je tegenstander gewoon uit de weg.

Rodrigo Borgia is een machtige kardinaal, maar hij heeft een aantal geduchte tegenstanders waar het gaat om de machtsstrijd naar het allerhoogste ambt in de kerk: paus. Gelukkig wordt Rodrigo bijgestaan door zijn twee zoons: Juan en Cesare. Daarnaast heeft hij nog de zorg voor zijn dochter Lucretia. Meisjes kunnen tenslotte door een goed huwelijk zorgen voor belangrijke bondgenootschappen. Vier kinderen heeft Rodrigo bij zijn minnares Vanozza, maar inmiddels is Vanozza niet meer zijn favoriet. Zijn nieuwe minnares is Guilia, ook niet onbelangrijk, want zij komt uit een belangrijke familie en ook dat levert weer een interessant bondgenootschap op.

Gekonkel en gedraai, alle afleveringen lang. Toch levert het een mooi tijdsbeeld op en het laat de katholieke kerk weer eens van een heel andere kant zien (of juist niet). Er wordt lustig op los gemoord en gehoereerd en dat wordt op zeer realistisch wijze getoond. Niet voor de teerhartigen onder ons, maar ik geloof dat het er in die tijd ook niet teerhartig toeging.


Reserveer in onze catalogus

Geen opmerkingen: